Bronja´s blog deel VI:

Boekengekken en Krantenknipsels


Nu ‘SNUFF’ bij de drukker ligt, is de tijd aangebroken om thrillerlezend Nederland en Vlaanderen de trailer voor te schotelen. Ik krijg superleuke reacties, zelfs van collega schrijvers.
Op zondag staat er een meet and greet en interview met Thrillerlezers op het programma. Ik kende Ink, Patrice, Bianca en Charles alleen via Facebook, e-mail en/of telefoon, dus het is leuk om ze nu eens in het ‘echie’ te zien en spreken. Via een omweg en met wat telefonische aanwijzingen belanden mijn man en ik op de plaats van bestemming.

Gastheer Charles heeft zich kennelijk verdiept in mijn koffieverslaving, want hij vertelt dat hij twee pakken heeft ingeslagen. Tess, de dochter van Patrice heeft speciaal een appeltaart gebakken. Ongelooflijk dat een 9-jarige zo goed kan zijn in de keuken! Mijn dag kan dan al niet meer stuk.
Na een gezellige middag kletsen, foto’s maken en leuke lezersvragen, verdwijnt Charles in de keuken om voor ons asperges te koken. Na een geweldige maaltijd vertrekken we weer.

Thuis belanden we meteen bij binnenkomst in ‘Operatie Veldmuis’, waarbij we met veel moeite het lijdend voorwerp hiervan uit de grijpgrage klauwen van onze drie katten weten te redden.

De volgende twee dagen hoef ik niet te werken. Ik doe wat research en voer een experimentje met een hamer uit voor ‘Project X II’, wat leidt tot een zere hand, maar ook tot een viertal pagina’s, waar ik erg blij mee ben.
Vlak voor het weekend loop ik tegen een nieuw fenomeen aan. Lindsay, één van mijn twee krantenknipseldames, e-mailt me en belooft me iets sensationeels dat ze uit een oud, lokaal krantje heeft gevist, MAAR er is een maar…

Aangezien mijn researchbudget voor deze maand bijna op is, is dit geen mededeling waar ik erg blij van word.
“Maar wat?” type ik terug.
“Maar dan wil ik wel in je volgende boek.”
“Sorry. Wat?”
“Ik wil een rolletje in je volgende boek,” tikt Lindsay.
Ik moet even nadenken over mijn antwoord. “Ik heb weinig nieuwe personages,” type ik dan. “Vind je het erg om eventueel dood te gaan?” Ik moet mijn opties open houden.
“Nee, hoor.”
“Deal. Wat heb je?”
“Je gaat je ogen niet geloven. Ik e-mail het je.”
Bij het openen van haar volgende e-mail, wordt me meteen weer duidelijk waarom Lindsay inmiddels deel uitmaakt van mijn gestaag groeiende A-Team. Haar boodschap bij de scans van het krantenartikel is: “Reality is often stranger than fiction. Have fun!”
“Wat is dat?!” Mijn man kijkt over mijn schouder mee.
“Een stukje van mijn puzzel. Ik kan het niet uitleggen. Spoileralarm.”

Maar nu weten jullie in ieder geval wel alvast, waarom Lindsay in ‘Project X II’ Lindsay heet.