......je ontkomt er niet aan!
.jpg)
Het maken van keuzes loopt als een dikke staalkabel door
ieders leven, niks geen subtiele ‘rode draad’. School, sport, carrière,
levenspartner, vrienden, wel/geen wereldreis, sparen/uitgeven en toch wel de
grootste twee van deze keuzes; wel of geen hypotheek gevolgd door wel of geen kinderen.
Pfff als ik het zo opgesomd zie staan krijg ik het er warm van, het soms
ronduit worstelen met het welles/nietes, dodelijk vermoeiend. Het gros heb ik
gelukkig al achter de rug, dat heeft weer met leeftijd te maken, één van de
weinige voordelen van het ouder worden. Maar als ik om me heen kijk, de moeite
die mensen zichtbaar hebben om hun leven op de rit te krijgen en te houden, dan
ben ik echt oprecht blij daarin inmiddels wat balans in te hebben gevonden. Helaas
ken ik ook uitschieters en lukt het me soms allemaal even niet. Niets menselijks is mij vreemd. In een dergelijk
geval verlies ik mezelf in de hoek van mijn bank, waardoor er inmiddels op mijn
kont én op de bank een natuurlijk Yin en Yang teken getatoeëerd lijkt. Vervolgens
grijp ik uit de stapel NTL (Nog Te Lezen, boeken dus) een exemplaar en ben er
weg van ‘beam me up Scotty’ maar dan zonder te vaporiseren. Mijn bank en ik, we
hebben elkaar gevonden!
We leven op dit moment in een economisch moeilijk klimaat,
daar had ik het over. Het leven is duur, net als boeken. Recent weer de
discussie die oplaaide over de boekenprijs. Já, die zijn wéér duurder geworden,
net als de boodschappen, de benzine, kleding etc. Maar volgens de experts (ahum)
is het in Nederland goed toeven, is juist álles goedkoper geworden, já mijn
salaris is goedkoper geworden, dát klopt inderdaad! Ik weet niet aan welke
paddenstoel deze ‘expert’ heeft gesnoven maar die wil ik dan ook wél, maar dan
wel in de aanbieding als het even kan! Want alles, behalve regen, lucht en de
zon, kost geld. En let op mijn woorden, er gaat een tijd komen dat….. Lét maar
op!
.jpg)
Het mooie vind ik dan dat als ik dan de dialoog met deze persoon aanga
ik bijna van mijn spreekwoordelijke stoel val van verbazing en dat er van lulligheid wat mij
betreft al heel snel geen sprake meer is. Men heeft de keuze gemaakt, ja
écht!!, om zich tot aan de kruin te financieren. De twee auto’s te leasen (let
op, geld lenen kost geld!), Gucci en Louis Vuitton persoonlijk te sponsoren en
de koters fulltime in de kinderopvang te deponeren terwijl moeder de vrouw niet
eens fulltime werkt! Nee, er moet ook wel sprake zijn van ‘me-time’….duh!! In
plaats van dan fulltime te gaan werken, er desnoods een krantenwijk bij te nemen verzwelgen
deze mensen in zelfmedelijden. Iets wat geen geld kost, oké maar ook zeker niet
oplevert. Zie ik het dan zo verkeerd, heb ik geen besef van de harde realiteit?
Er is toch geen moment geweest dat er iemand met een getrokken pistool tegen
het goedgekapte hoofd deze keuzes heeft afgedwongen? Ik zie de
hypotheekadviseur al staan; ‘je hypotheek én je leven’ hahahaha, kom op zeg!
Als ik dit zo uitspreek dan gaat dát er dus niet in bij deze persoon, of ik wel
helemaal lekker ben, ik zie het volledig fout. Ik voel een deja-vu opkomen…….Dit
alles doet me op een rare manier denken aan de boekscenario’s van Saskia Noort,
alleen vallen er in dit verhaal geen doden. Nóg niet want als één van de
partners een ingeving krijgt, de polis van de levensverzekering ineens als dé
oplossing ziet dan kan het zomaar eens zijn dat het boek van Peter James “De Perfecte
Moord” een autobiografisch tintje krijgt, de filmrechten zijn dan in no time verkocht,
dat kan niet anders! Jammer genoeg zal ik dat nooit gaan zien, ik heb tenslotte
niet voor de niets de afspraak met mezelf nooit meer een film te gaan zien als
het boek is gelezen…… Maar goed, mijn gesprekspartner in deze is voorlopig nog
vol van zichzelf en lijkt ten onder te gaan in de ellende. Gefundeerd op de
keuzes die weloverwogen zijn gemaakt. Maar om dat aan het verstand te
krijgen……. Oké dan, Ik laat dit gesprek, geheel tegennatuurlijk voor mijn doen,
maar voor wat het is. De slachtofferrol in deze is zo overweldigend dat ik
haast een boodschappenpakket zou gaan aanbieden, van Lidl uiteraard.
Daar kies
ik dan weer voor!
Wordt vervolgd
Patrice
Was weer een fijne colum!
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk verhaal, Patrice!
BeantwoordenVerwijderenEindelijk een bank die wel aandacht voor de mens heeft :-)
En de metafoor van "je hypotheek én je leven" doet me denken aan een oud grapje. Een overvaller richt zijn pistool op zijn slachtoffer en zegt: je geld of je leven. Ach, dat maakt me niet uit, is het antwoord, want ik heb tóch geen leven.
Met plezier jouw column gelezen Patrice,prijs me ook gelukkig dat ik nog blij kan worden van een nieuw boek en dat is zelfs niet voor iedereen weggelegd.
BeantwoordenVerwijderenWil Rompelberg Hokke
Ik heb ook genoten van je column!
BeantwoordenVerwijderenLeuk geschreven! Grappige grapjes :)
BeantwoordenVerwijderenFijn om te horen, dank dank dank!
BeantwoordenVerwijderenZijn ook columnisten narcisten?
BeantwoordenVerwijderen;-) niet verder vertellen Charles ssssst
VerwijderenIk zal het stil houden, Patrice :-)
Verwijderen