vrijdag 14 maart 2014

Keuzes maken.....

......je ontkomt er niet aan!

Alles in het leven is gebaseerd op het maken van keuzes en het gekozen worden, bewust of onbewust. Het begint al heel vroeg met de allesbeslissende keuze; welke dag kies je, onbewust dan toch, om het levenslicht te gaan aanschouwen? Want ja, als je sommige mensen mag geloven hangt alles in je verdere leven af van de stand van de maan en sterren op het ´moment suprême´! Stel je eens voor dat je er onbewust voor kiest je geboortemoment onder ongunstige sterren te laten gebeuren? Je moet er toch niet aan denken?? Een vervloekt leven, gedoemd tot mislukkingen en onfortuinlijke gebeurtenissen. Een ‘real life thriller’!

Het maken van keuzes loopt als een dikke staalkabel door ieders leven, niks geen subtiele ‘rode draad’. School, sport, carrière, levenspartner, vrienden, wel/geen wereldreis, sparen/uitgeven en toch wel de grootste twee van deze keuzes; wel of geen hypotheek gevolgd door wel of geen kinderen. Pfff als ik het zo opgesomd zie staan krijg ik het er warm van, het soms ronduit worstelen met het welles/nietes, dodelijk vermoeiend. Het gros heb ik gelukkig al achter de rug, dat heeft weer met leeftijd te maken, één van de weinige voordelen van het ouder worden. Maar als ik om me heen kijk, de moeite die mensen zichtbaar hebben om hun leven op de rit te krijgen en te houden, dan ben ik echt oprecht blij daarin inmiddels wat balans in te hebben gevonden. Helaas ken ik ook uitschieters en lukt het me soms allemaal even niet. Niets menselijks is mij vreemd. In een dergelijk geval verlies ik mezelf in de hoek van mijn bank, waardoor er inmiddels op mijn kont én op de bank een natuurlijk Yin en Yang teken getatoeëerd lijkt. Vervolgens grijp ik uit de stapel NTL (Nog Te Lezen, boeken dus) een exemplaar en ben er weg van ‘beam me up Scotty’ maar dan zonder te vaporiseren. Mijn bank en ik, we hebben elkaar gevonden!

We leven op dit moment in een economisch moeilijk klimaat, daar had ik het over. Het leven is duur, net als boeken. Recent weer de discussie die oplaaide over de boekenprijs. Já, die zijn wéér duurder geworden, net als de boodschappen, de benzine, kleding etc. Maar volgens de experts (ahum) is het in Nederland goed toeven, is juist álles goedkoper geworden, já mijn salaris is goedkoper geworden, dát klopt inderdaad! Ik weet niet aan welke paddenstoel deze ‘expert’ heeft gesnoven maar die wil ik dan ook wél, maar dan wel in de aanbieding als het even kan! Want alles, behalve regen, lucht en de zon, kost geld. En let op mijn woorden, er gaat een tijd komen dat….. Lét maar op! 

Maar, er is nog altijd de keuze om te gaan emigreren, naar een land met een beter (economisch) klimaat. Om dat te kunnen heb je geld nodig en dus verkoop je als eerste je huis en die twee dikke auto’s. Maar dat valt nog lang niet mee hoor! Kijk eens om je heen. Ik zie namelijk de borden ‘te koop’ als spreekwoordelijke paddenstoelen uit de grond schieten (ook állesbehalve gratis…pfff) Recent raakte ik hierover in gesprek. Deze persoon klaagt dat er meer maand dan geld overblijft. Voor de hard werkenden onder ons is dit natuurlijk geen lolletje, verre van, het is soms ronduit schrijnend. Maar ik kan het toch ook niet helpen om nu mijn wenkbrauwen flink te fronsen als ik dus hoor, dat men die dure villa met twee grote auto’s op de lange oprit moet verkopen omdat het allemaal tóch geen haalbare kaart blijkt. Dat het dit jaar écht niet mogelijk is om drie weken All-Inclusive naar Curaçao te kunnen, in de zomer én tijdens kerst! Mens, dat is voor velen onder ons een droom die wellicht niet eens 1 keer in het leven uitkomt! Dat ze de vraagprijs voor het huis met een bedrag ‘moeten’ verlagen dat zowat mijn hele hypotheek behapt! Ik bedoel, waar hebben we het over!! Als je zoveel geld hebt óf had in dit geval, heb je dan geen goed gevulde oude designersok ergens liggen? Of is de regenboog die schijnbaar ooit in hun tuin is geland met de grote pot goud gezichtsbedrog geweest? Een fata morgana die van Winnie de Pooh bleek te zijn en het slechts ‘vloeibaar goud’ bleek te zijn? Lullig, echt dat meen ik. 


Het mooie vind ik dan dat als ik dan de dialoog met deze persoon aanga ik bijna van mijn spreekwoordelijke stoel val van verbazing en dat er van lulligheid wat mij betreft al heel snel geen sprake meer is. Men heeft de keuze gemaakt, ja écht!!, om zich tot aan de kruin te financieren. De twee auto’s te leasen (let op, geld lenen kost geld!), Gucci en Louis Vuitton persoonlijk te sponsoren en de koters fulltime in de kinderopvang te deponeren terwijl moeder de vrouw niet eens fulltime werkt! Nee, er moet ook wel sprake zijn van ‘me-time’….duh!! In plaats van dan fulltime te gaan werken, er desnoods een krantenwijk bij te nemen verzwelgen deze mensen in zelfmedelijden. Iets wat geen geld kost, oké maar ook zeker niet oplevert. Zie ik het dan zo verkeerd, heb ik geen besef van de harde realiteit? Er is toch geen moment geweest dat er iemand met een getrokken pistool tegen het goedgekapte hoofd deze keuzes heeft afgedwongen? Ik zie de hypotheekadviseur al staan; ‘je hypotheek én je leven’ hahahaha, kom op zeg! 

Als ik dit zo uitspreek dan gaat dát er dus niet in bij deze persoon, of ik wel helemaal lekker ben, ik zie het volledig fout. Ik voel een deja-vu opkomen…….Dit alles doet me op een rare manier denken aan de boekscenario’s van Saskia Noort, alleen vallen er in dit verhaal geen doden. Nóg niet want als één van de partners een ingeving krijgt, de polis van de levensverzekering ineens als dé oplossing ziet dan kan het zomaar eens zijn dat het boek van Peter James “De Perfecte Moord” een autobiografisch tintje krijgt, de filmrechten zijn dan in no time verkocht, dat kan niet anders! Jammer genoeg zal ik dat nooit gaan zien, ik heb tenslotte niet voor de niets de afspraak met mezelf nooit meer een film te gaan zien als het boek is gelezen…… Maar goed, mijn gesprekspartner in deze is voorlopig nog vol van zichzelf en lijkt ten onder te gaan in de ellende. Gefundeerd op de keuzes die weloverwogen zijn gemaakt. Maar om dat aan het verstand te krijgen……. Oké dan, Ik laat dit gesprek, geheel tegennatuurlijk voor mijn doen, maar voor wat het is. De slachtofferrol in deze is zo overweldigend dat ik haast een boodschappenpakket zou gaan aanbieden, van Lidl uiteraard. 

Daar kies ik dan weer voor!


Wordt vervolgd

Patrice

9 opmerkingen:

  1. Was weer een fijne colum!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Charles Kuijpers14 maart 2014 om 13:11

    Heerlijk verhaal, Patrice!
    Eindelijk een bank die wel aandacht voor de mens heeft :-)
    En de metafoor van "je hypotheek én je leven" doet me denken aan een oud grapje. Een overvaller richt zijn pistool op zijn slachtoffer en zegt: je geld of je leven. Ach, dat maakt me niet uit, is het antwoord, want ik heb tóch geen leven.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Met plezier jouw column gelezen Patrice,prijs me ook gelukkig dat ik nog blij kan worden van een nieuw boek en dat is zelfs niet voor iedereen weggelegd.
    Wil Rompelberg Hokke

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Karin Kallenberg14 maart 2014 om 21:29

    Leuk geschreven! Grappige grapjes :)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Fijn om te horen, dank dank dank!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Charles Kuijpers15 maart 2014 om 10:51

    Zijn ook columnisten narcisten?

    BeantwoordenVerwijderen