“Het enige echte kleurboek voor Volwassenen.”

“Waarom zou jij dit boek willen hebben?” stond er in de statusupdate van een facebookvriendin. Ik bekeek het plaatje eronder, de titel riep talloze oude en minder oude herinneringen op en ik werd nieuwsgierig. Even googlen, want dat kunnen we tegenwoordig (bijna) allemaal en ik vond een paar leuke beschrijvingen en weinig plaatjes van de goudmijn die er later binnenin verscholen zou blijken te liggen. Een paar reacties ook; saai, leuk, eentonig, verslavend. Meer voor de grap reageerde ik op de statusupdate met dat ik het wel zou kunnen gebruiken om wat meer kleur in mijn leven aan te brengen, bedacht me toen, en voegde eraan toe dat het in dat geval al niet meer nodig was. Ik had die ochtend net een gewaagde stap gezet en mijn haar rood geverfd. Onverwacht werd er gereageerd, als ik mijn nieuwe haarkleur kon bewijzen, was één van de weggeefboeken voor mij. Een dikke week later, lag hij op mijn deurmat.

Inmiddels had ik al verschillende foto's in het creatieve netwerk langs zien komen. Schitterend nauwkeurig versierde bloemen, in duizend tinten gekleurd met voornamelijk potlood. Ik ben echter een beetje eigenwijs, koppig meer zelfs, en potloden vind ik lastig. Een ruim jaar geleden hadden ik en een paar vriendinnen de verslaving om verschillende vormen mandala's in te kleuren met stift, en dat wilde ik nu ook, stiften. Echte stiften, in alle kleuren van de regenboog, niet een te harde punt, en geen doorlekinkt. Na een tevergeefse zoektocht binnenshuis stapte ik dan ook strijdvaardig op de fiets, op naar de dichtstbijzijnde winkel om een mooi pak stiften in te slaan. Ik kwam thuis met drie pakken, ik kon niet kiezen.

Het boek lag al klaar, en blij als een kind, begon ik in dit kleurboek voor volwassenen. Eerst even doorbladeren, zoeken naar de plaat waar ik zin in had, eenmaal gevonden moest er nog een kleur gekozen worden. Paars. Voor degenen die mij een beetje kennen geen verassing, ik houd van paars. Paars is altijd goed.

Inmiddels ben ik al meerdere platen verder. Het boek wordt gesierd door volledig ingekleurde platen afgewisseld met onafgemaakte patronen, waarvan ik voornemens ben die alsnog te voltooien. Ik kwam erachter dat sommige dingen mij wel liggen, voornamelijk lijnen en cirkels, onwillekeurige plaatjes, niets dat lijkt op iets dat echt zou bestaan. De muffins sloeg ik vrij snel over, evenals de raampjes, huisjes en vogeltjes. Dat was iets voor als ik echt niks anders te doen had, besloot ik snel.

Nu een paar weken later, werd me gevraagd of het me wat leek om een stukje te schrijven over wat ik ervan vond, en vereerd als ik me voelde riep ik volmondig ja en begon ik in mijn hoofd al een kritisch doch objectief betoog te vormen over mijn ervaringen met het "Enige echte kleurboek voor Volwassenen". Dat was lastiger dan ik dacht, en moeilijker. Niet alleen omdat ik bang was om in een uitgebreide analyse per pagina te vervallen, uiteindelijk eindigend met een scriptie waar ze wellicht hier op de Groningse Universiteit een buiging voor zouden maken, maar welke voor de gemiddelde lezer enkel een lange rij vermoeiende woorden en eindeloze overpeinzingen betekend, die de scrollknop harden zou laten draaien dan windturbines bij een flinke storm. Maar ook omdat een mening gewoonweg niet objectief is, en waar ik enthousiast mijn stiften voor tevoorschijn tover, kan voor een ander een reden zijn de bladzijde om te willen slaan, bijvoorbeeld richting de muffins.

Vogels, bloemetjes, lijntjes en patronen. Realistisch of een chaotisch maar toch kunstig in elkaar geweven symbolen. Uiteindelijk vind je alles in het boek, en dat maakt het in mijn ogen een aanrader voor iedereen die ervan houdt het papier met kleur te lijf te gaan. Potloden, stiften, of elk ander instrument dat kleur kan aanbrengen. De mogelijkheden zijn eindeloos. Voor mij is het een rustmoment geworden waar ik naar uit kan kijken. Op de fiets naar huis al verlangen naar een kop dampende thee, een berg stiften, en een boek om te lijf te gaan. En niet alleen is het een leuk kadootje voor jezelf, maar wellicht ook wanneer je geen idee hebt wat je je overspannen collega, die zojuist heeft aangekondigd een wereldreis te gaan maken, moet geven als afscheidskado. Bijvoorbeeld. 

Liz