Blogtour Vuurproef Carina van Leeuwen

Voorlaatste dag van de Blogtour Vuurproef

Dit is Bob, een kruising Basset. Hij houdt van lange wandelingen met zijn baasje Renee en laat graag op zoveel mogelijk plekken geurvlaggetjes achter.

Hum, hoor ik jullie denken…..Wat heeft dit met Vuurproef te maken? Eigenlijk alles. Ik heb het boek al even een tijdje uit en Bob is hetgene waaraan ik denk als ik aan het boek denk. Daarvoor moet je echter het boek lezen om dit te begrijpen.

Carina van Leeuwen is forensisch expert bij de politie van Amsterdam. In haar debuut roman Vuurproef kijk je door de ogen van forensisch rechercheur Renee Spaan mee naar de zaken en de dagelijkse gang van zaken aan het bureau Donumstraat in Den Haag.
De beschreven zaken zijn echt gebeurd; omstandigheden, namen en locaties zijn echter verzonnen.
Op de pagina van Not just any Book wordt Vuurproef omschreven als een levensechte CSI-roman van eigen bodem. Nu vond ik de CSI-romannetjes nooit echt heel erg spannend. Ik heb er verscheidene gelezen.

Waar gaat Vuurproef over:

Forensisch rechercheur Renee Spaan houdt van haar werk, maar sinds haar levenspartner zelfmoord pleegde, houdt de dood haar regelmatig uit haar slaap. Een nieuwe zaak, die wijst op een afrekening in de Haagse onderwereld, bezorgt haar nog meer kopzorgen: ze moet het lijk van een onbekende man identificeren die op een rangeerterrein is doodgeschoten en in brand gestoken. Het onderzoek voert Renee en haar team vervolgens naar een verlaten villa, waar ze behalve kogelhulzen de sporen van iets veel gruwelijkers vinden…

Via Not just any book hebben een aantal bloggers het boek vooruit gelezen en we mochten ook vragen aan Carina stellen. Mijn vragen waren de volgende:

1 Ik zou graag willen weten waarom er voor dit omslag is gekozen (door jou zelf of de uitgever?) en wat het omslag bij je oproept.

Interessante vraag! Van tevoren bespreek je wel met de uitgever en redacteur wat je mooi zou vinden en ook wat niet. Uiteindelijk bepalen zij wat het wordt, maar ik heb er steeds alle vertrouwen in gehad. Ieder zijn vak, dus ook het bedenken welk omslag het best past bij dit boek, is een vak apart. Het omslag is ontworpen door Sander Verheijen en ik vind het waanzinnig mooi! Ik ervaar dat je, er naar kijkend, meegaat in de tunnel en benieuwd bent wat daar is. Het geeft veel weer van wat er in het boek gebeurd, maar ook met Renee Spaan zelf. Ik ben wel benieuwd wat het oproept bij jou en andere lezers?

Toen ik het voor het eerst zag had ik twee gedachtens. De eerste was dat ik moest denken aan de tunnel die de overgang tussen leven en dood is. Ook omdat ik wit licht zie op de omslag.

Tweede gedachte is dat je iemand ziet vluchten en wegrent voor een dader. Ink

2. Renee heeft nogal wat problemen. Dat maakt het smeuïg voor het verhaal. Maar wat als een collega echt zo vol in haar hoofd zit?

Niets menselijks is ook de rechercheur vreemd, dus ook privéproblemen en je hoofd vol hebben. Dan kan het lastig zijn om je werk te doen, want het zijn zaken waar je juist je hoofd bij moet houden, de belangen zijn groot. Het mooie van de politieorganisatie is dat er goede vangnetten zijn. De collegialiteit is groot, we doen het met zijn allen. Er is veel aandacht voor het welzijn van de collega’s. Er zijn opvangmogelijkheden, zowel voor mensen met sociale als psychische problemen. Er zijn veel verschillende afdelingen, diensten en specialismen bij de politie, dus al het moet of nodig is, kan je ook een tijdje ‘uit de wind’ gehouden worden door even bij een andere dienst of afdeling aan te sluiten.

Dank je wel voor je antwoorden Carina!

Ik ben een ervaren thrillerlezer die zich al sinds haar kindjaren  stortte op de spannende boeken. Toendertijd Agatha Christie, want veel keuze had je in mijn jeugd niet. In de jaren 90 knock out geslagen door De verborgen geschiedenis van Donna Tartt en nu honderden boeken verder met een gemiddelde van 110 boeken per jaar. Ik word niet zo heel snel van mijn sokken geblazen meer door een boek. Dat de hoofdpersoon lesbisch is schijnt voor veel mensen iets aparts te zijn lees ik in recensies. Ik denk dan alleen al aan Kay Scarpetta die al in de jaren 90 bestond. Het boek is qua werkwijze van de politie en recherche zeer realistisch te noemen. Ik vond het boek echter stug op gang komen. Ik kwam moeizaam in het verhaal en miste juist het psychologische aspect erg in dit boek. Ik vond de hoofdpersoon en bijpersonen weinig diepgang hebben en vreemde keuzes maken.

Een geliefde die een heftige zelfmoord pleegt waarbij ze gevonden wordt door haar partner, omdat de relatie uitgegaan is, is vreemd zonder meerdere signalen dat er met deze Carmen wel heel veel mis moet hebben zijn.

Stapelverliefd zijn en dagen (weken) omelkaar heendraaien en afwachten. Op het moment dat de ander je dan een zoen geeft, draai je om en rijd weg. Je weet dan eindelijk dat het wederzijds is , maar je zoent niet terug.

Ik zou zeggen lees mijn gehele recensie.

De lijst met deelnemende blogs is:

14 januari > mustreads.nl

15 januari > haagsepraatjes.nl

16 januari > biepmiepje.wordpress.com

17 januari > connieflipse.blogspot.nl

20 januari > haagsuitburo.nl

21 januari > dethriller.blogspot.nl

22 januari > readabook.nl

23 januari > aichaqandisha.nl

24 januari > leesfanaten.nl

27 januari > thrillerlezers.blogspot.nl

28 januari > boekverslaafde.blogspot.nl

29 januari > nationaleboekenblog.nl

Carina van Leeuwen Foto: Nadine van den Berg

Om het goed aan te pakken heb ik me ingeschreven voor de masterclass: "Hoe plan je de perfecte moord" door forensisch rechercheur Carina van Leeuwen. Aan de hand van een fictieve moord worden de deelnemers meegenomen in de wereld van forensisch onderzoek;

Ink