"Bloedbruiloft" is de eerste thriller (2011) van
Ellen Gerretzen, een schrijfster die een deel van het jaar in de Spaanse streek
Extramedura woont.
Het verhaal begint in Berlijn. Ex-hoofdcommissaris Wolfgang
worstelt met een trauma na de gewelddadige dood van zijn vrouw Claudia en
besluit Berlijn te verlaten mede omdat hij bedreigd wordt door criminelen met
de naam Lehman, wellicht een knipoog naar de affaire van de Lehman Brothers.
Hij zet een emigratie naar de Bahama's in scène.
Wolfgang wil een nieuw leven
beginnen in Spanje. Alvorens dat zal gaan gebeuren vraagt een Berlijnse kennis
van hem, de van origine Spanjaard Esteban, hem mee te gaan naar zijn
geboortedorp om een moordzaak op te lossen. Julia, een goede vriendin van
Esteban, heeft hem dat gevraagd omdat haar broer Rafaël van de moord op Ricardo
Rodriguez wordt verdacht. Wolfgang vertrekt met Esteban naar het dorpje Dehesas
de Aguasantas in de Extremadura. Daar krijgt hij te maken met een aantal fraai neergezette karakters. Onder meer de geharnaste politieman
Javier, die corrupt lijkt, Carlos Bohorquez, een valse concurrent van
Javier bij de politie, de mater familias Alejandra en
enkele plaatselijke ondernemers die zich op het oog bezighouden met de
handel in de wereldberoemde hammen van de Iberische varkentjes, verschijnen op
het toneel.
Er ontspint zich een boeiend verhaal waarbij de lezer zich
door de treffende beschrijvingen van de personen en de omgeving ter plaatse
waant en alle gebeurtenissen van dichtbij ervaart. De schrijfster vervlecht
enkele thema's op een mooie wijze waardoor het verhaal steeds intrigerend
blijft. En dat is een groot compliment omdat het verhaal op zichzelve niet
voortdurend bol staat van de spanning. Regelmatig komen fraaie uitgebreide
sfeerschilderingen langs, een waar genot.
De ontknoping is zonder meer verrassend. Het woordgebruik
van Ellen Gerretzen is prima waardoor de karakters tot volle wasdom komen.
Ofschoon ik lichtelijk "gepreoccupeerd" aan het boek begon (zie mijn
recensie van het boek "Schaduwspel" van Gerretzen), was die
preoccupatie al na het eerste hoofdstuk verdwenen. Zeer lezenswaardig!
Charles
Geen opmerkingen:
Een reactie posten