Top 3 van 2024 Karin K.

 

Wat een heerlijk leesjaar was 2024. Tuurlijk, er waren enkele wat mindere boeken, maar het overgrote deel was geweldig en het zijn deze pareltjes die in mijn geheugen achterblijven:

 

1: De Donkere kant van Sally Diamond van Liz Nugent:

Hier kan ik kort en krachtig over zijn, ik ben fan. De donkere kant van Sally bleek inderdaad heel donker te zijn, denk je op de eerste pagina’s nog dat het hilarisch is... dat gevoel verdwijnt al gauw. En ondanks de duisternis schittert dit juweeltje. Iedereen lezen, zou ik zeggen en lees dan ook meteen haar 1e: In de schaduw.

 

2: Huizenruil van Stefan Ahnhem:

Dit is weer zo’n zeldzaam boek dat bijna alles in zich heeft. Onvoorspelbaar, duister, ook af en toe heel komisch en gewoon niet weg te leggen. Wat kan er allemaal mis gaan als je besluit in je vakantie je huis te ruilen met een ander stel, in de veronderstelling dat je een heerlijke tijd tegemoet gaat. Nou… er gaat dus veel mis, haha, ook deze gewoon lezen!

 

Een gedeelde 3^e plaats voor: De Valhallamoorden van Alexander Olbrechts.

Kneiterhard en donkerder dan donker. Niet voor tere zieltjes maar wie al een eeltlaagje heeft, gaat hier van smullen. Verschillende verhaallijnen lopen naast elkaar en pas aan het einde wordt het geheel duidelijk. Sommige passages waren (bijna) té erg… zeg maar gewoon goor, maar zoals auteurs vaak hun grenzen opzoeken… ik doe dat niet anders! Dit was mijn grens. Ach welnee,  er ver over heen. Haha, jullie begrijpen het al, Ik daag jullie uit... lezen!

 

Ook op de 3e plaats staat: Rapsodie in zwart van Terrence Lauerhohn.

Jaaa, de in 2024 herschreven versie van Blauwe Bonen en daarom mag ik het dit jaar nomineren! Ook deze is hard maar op een heel andere manier. Een handjevol kleurrijke personages die elkaar het leven zuur maken. Het plot zit geweldig in elkaar, maar daar kom je pas op het allerlaatste einde achter. Bovendien heeft het een flinke dosis cynische humor, en laat ik daar nou net van houden. Dus ja, dus gewoon ook lezen, deze.

 

Op naar 2025 en op naar weer zulke goede boeken. Ik ben er klaar voor! 

Top 3 van 2024 van Ink

 

Mijn absolute nummer 1 van dit jaar is De donkere kant van Sally Diamond van Liz Nugent!

Wat een boek. Denk je nog even dat het misschien komisch wordt door deze tekst:

‘Zet me maar bij het vuilnis,’ zei hij vaak. ‘Als ik doodga, zet me dan maar bij het vuilnis. Ik ben dan toch dood, dus mij maakt het niet uit. Jij zult wel tranen met tuiten aan het huilen zijn.’ En dan lachte hij. Net als ik, want we wisten allebei dat ik niet zou huilen. Ik huil nooit.

Sally Diamond snapt niet wat er zo vreemd is. Ze deed gewoon wat haar vader altijd al zei: hem bij het vuilnis zetten na zijn dood.

Maar het is een boek waar je bij dichtslaan echt nog een poosje over nadenkt en je moet een hart van steen hebben, als je niet meeleefde.

Nummer 2

Prima Facie van Suzie Miller

Ook een boek wat je niet onberoerd zal laten, mits dat ene hart. Zodra het verhaal kantelt, ben ik in shock. Verbijsterend hoe mannen met macht omgaan met vrouwen en hoe het hoofdpersonage opeens aan de andere kant staat.

Nummer 3

Ontmaskerd van Bernice Berkleef

Ooit richtte ik Thrillerlezers op om meer aandacht te gaan geven aan Nederlandse auteur, want dat was er zo'n 12 jaar geleden maar bitter weinig. Dus er moet zeker een Nederlandse auteur in mijn top 3. 

Het erg spannende verhaal op Ameland over het Sunneklaasfeest leest als een tierelier. Ook ben je enigszins verbijsterd dat deze traditie in Nederland gewoon bestaat. Maar nu hebben we wel meer achterlijke tradities. Of het toeval is dat dan juist de vrouwen niets mogen en de mannen als heersers over het eiland klappen uitdelen aan niet ondergeschikte vrouwen?

Maar ik zou zeggen, dit boek hoort op de shortlist van een wedstrijd met mensen die verstand van thrillers hebben...

Top 3 van 2024 van Jolanda

 

Terugkijkend op 2024 kan ik één ding concluderen: ik las eigenlijk maar heel weinig thrillers! Het voordeel: mijn nummer 1 van dit jaar stak er meteen met kop en schouders bovenuit. Het nadeel: nummer 2 en 3 stonden mij wat minder duidelijk op het netvlies. Maar na lang wikken en wegen ben ik eruit hoor. Komt ie:

 

Mijn absolute nummer 1: Een wild dier van Joël Dicker.

Ik houd het meest van psychologische thrillers en dit was er zo eentje waarbij alles voor mij gewoon klopte. Subtiele plotwendingen op precies het juiste moment. Wie is het roofdier en wie is de prooi, waarbij je beeld van de personages elk moment volledig op z’n kop gezet kan worden. En dan aan het eind ook nog eens keihard moeten lachen en een soort genoegdoening voelen. Ik vond ‘m subliem!

 

Op nummer 2: Doodvonnis van Andreas Gruber

Niet geheel verrassend aangezien deze auteur vorig jaar ook in mijn top 3 verscheen. Doodvonnis voelde voor mij misschien minder als een achtbaan dan het eerste deel maar omdat de personages meer body kregen vond ik het boek zelfs beter dan zijn voorganger. Dit vertaalt zich dan ook in een stapje hoger in mijn top 3.

 

En dan nummer 3: Het meisje bij het venster van Frank Peters

Meerdere boeken dongen mee voor een plek op de derde plaats maar uiteindelijk was er vooral 1 schrijver bij die ik het gunde. Dit boek is een debuut en ik vond het een knappe. Ik benoemde het als ‘cosy crime meets Dan Brown’ en viel als een blok voor de twee sympathieke personages. Ik kijk nu al uit naar een volgend boek dus een plaats is mijn top 3 is dan ook dik verdiend!

 

Jolanda

 

Top 3 van 2024 van Anita

 

2024 was een goed leesjaar. De boeken die ik kreeg toegewezen om te recenseren of die ik zelf uitkoos stelden zelden teleur. De meeste vond ik goed tot zeer goed.

Kiezen is verliezen, maar ziehier mijn top drie:

Op de derde plaats met brons ‘De Chisinau Expres’ van Benny Baudewyns.

Deze thriller brengt een fictief verhaal vol actie in een zorgvuldig en  realistisch uitgewerkte nieuwe historische context: van de protesten tegen Ceaucescu en de terreur door de Stasi eind vorige eeuw,  tot de Russische kanonnen van Poetin die nu bulderen aan de grenzen met Moldavië. Een verhaal over corruptie, smokkel, wraak, moord en echte vriendschap en het hoofdpersonage Sorin Dumitresco dat meer dan eens door het oog van de naald kruipt. De voortdurende actie gepaard met veel cliffhangers en plottwists maken dat het boek boeit van begin tot eind.

Op de tweede plaats met zilver ‘Verklooide levens’ van Jos Pierreux.

In Duinbergen (Knokke) lijkt het alsof het team uit de Van Steenestraat te maken krijgt met het werk van de duivel himself. Jos Pierreux schetst een goed portret van Luk Borré, de doorgaans stuurse, stoere, weinig toegankelijke flik die in deze misdaadroman als witte man van middelbare leeftijd kampt met de twijfel over zijn positie in de maatschappij en het leven. Originele one-liners en mooie beeldende taal waarin de zee nooit ver weg is leveren de heel eigen Pierreuxvibe.

Op plaats één met goud ‘Harde regen’ van Wouter Dehairs.

In dit vierde boek met privédetectives Keller Brik en Gwen Van Meer kiest Wouter Dehairs er resoluut voor om het verhaal van Keller een jaar na de aanslag op zijn leven verder uit te werken. Het voelt alsof je constant met Keller meeloopt en je dezelfde lucht als hij inademt. Zo dicht bij een personage komen is echt wel uniek. Zijn cynisme, zijn zwartgalligheid en die koppigheid waardoor hij zichzelf voortdurend in levensgevaar brengt zijn van een aantrekkelijkheid dat je het boek niet kan opzijleggen. Keller is een magneet die me meezuigt in zijn verhaal en waar ik voorlopig niet genoeg van krijg. De cliffhangers en het spannende einde alsook zijn speciale band met Brussel zijn daarbij mooi meegenomen.  

Duoklets over Hercule Poirot´s Stille nacht

Ink

Een nieuw verhaal over Poirot in kerstsfeer, geschreven door Sophie Hannah. Hier heb ik me echt op verheugd. Ik herlees nog steeds jaarlijks een aantal Christies. Als 13 jarige ( lang geleden) las ik ze voor het eerst in de bieb.
Wel een beetje huiverig, want over de vorige boeken die Sophie schreef was ik niet loeiend enthousiast over. Maar hop hop, kerstsfeer in gedachten en lezen.

 

Karin

Ik ben benieuwd. Ik ben wat minder fan van Agatha Christie, ik ken er ook maar een paar, en benieuwd naar Sophie Hannah.

 

Ink
De eerste paar blz doen me wat mopperen tegen mijn leesmaatje. Dan stop je toch, zegt ze. Nee nee, zo erg is het ook weer niet.
En hatseflats daar ga ik eindelijk mee in het verhaal.
De sfeer is als een vroegere Christie ( dit is een compliment)en Poirot is heerlijk pedant en zijn kompaan Catchpool is braaf volgend.
Een kluwen van mensen met allen hun rare gewoonten laten je niet snel raden hoe het nu eigenlijk in elkaar zit. En dat is fijn!

 

Karin

Tja, een Kerstboek maar geen echte Kerstsfeer: de man in stervende, de vrouw vreest voor 100 jaar eenzaamheid (oh nee, dat is een ander boek) en hun fijne huis dreigt ook nog eens door de zee verzwolgen te worden. Wordt dit nog vrolijker, vraag ik aan Ink?

‘Iedereen behalve Cynthia lijkt het erover eens te zijn dat dit prachtige perfecte huis onder geen beding mag worden bezoedeld door de sterfelijkheid van zijn bewoners!’

 

Ink
Echte Cosy Crime, hé: lekker om te lezen tussen 2 pittige thrillers. Ik heb regelmatig zitten lachen, terwijl ik me afvroeg of dat wel de bedoeling van de auteur was, zoals de stoofschotel met ondefinieerbare klonten. Iehhh…

 

Ik vind het dit keer een Christiewaardig verhaal, alhoewel ik toch liever die van de Queen oppak.

3,5 kraaien

 

Karin
Oké, dat was erg lachen. En het verhaal is ondanks wat zware onderwerpen, luchtig van toon. Toch is het niet helemaal mijn boek. Zeker leuk geschreven hoor, en een apart Christie-achtig soort verhaal.

Ik houd mij maar bij de verfilmingen!

Vanwege de humor en schrijfstijl geef ook ik 3,5 kraaien

Top 3 boeken van 2024 van Tamara

1. 
   
   De beste vriend.  
   Chris Carter staat voor mij met stip op 1. Wat een prachtboeken schrijft die man! En wat ben ik verknocht aan Robert Hunter. Ik heb hem volledig in mijn hart gesloten. Ook dit verhaal was voor mij een zeldzame 5 kraaien waard, puur omdat je volledig in het verhaal wordt opgezogen en het je ook niet meer loslaat. Je wilt het ook niet meer loslaten. Je wilt weten wat er speelt, wat er aan de hand is en vooral…Waarom? 
    

2. Het boek der deuren. 
   Gareth Brown heeft hier een prachtig magisch boek afgeleverd. Normaal gesproken is dit niet helemaal mijn genre. Maar dit boek heeft mij zeer aangenaam verrast. Zonder dat het over de top ging, ging dit verhaal alle perken te buiten. Maar dat is ook weer het mooie van boeken, dat kan allemaal.  
    

3. De vergissing 
   K.L. Slater heeft in dit verhaal een onwijs beklemmende sfeer weten te creëren. Op een hele slinkse wijze heeft zij vanaf het begin een zaadje geplant in je hoofd waarin je overtuigd bent van Gareths schuld. En eigenlijk wil je daar ook niet vanaf wijken. Zelfs niet als je het verhaal uit hebt, hoop je gewoon dat hij nog steeds wegrot in de cel haha. 

Top 3 van 2024 van Jantsje

 

1 Freida McFadden De perfecte zoon

Het hele boek blijft de vraag mij bezighouden hoever ouders gaan om hun kind te beschermen.
McFadden heeft een scherpe kijk op de relaties tussen ouder en kind en op hoe de samenleving reageert op dingen als beschuldigingen, en de emoties die daarbij loskomen.
Het boek leest vlot en is spannend tot de laatste bladzijde, waarin je wordt meegesleurd in het verhaal en de epiloog erna maakte het voor mij nog beter dan het al was.

2 Marcella Kleine Pas maar op voor de boze wolf
Ik vind het wel een spannende en enge gedachte om een wolf tegen te komen.
Vooral als ik 's ochtends om half zes langs bosrand en weilanden fiets.
Dat heeft natuurlijk meegeholpen voor mij om de spanning te voelen en me in te leven in het boek.
Er zijn veel mogelijkheden over wie nu de wolvenman is en dat vind ik het fijnste om te lezen, omdat het daardoor verrassend blijft.
Ik vind dit een heerlijk boek wat vlot leest, maar beslist geen sprookje is.

3 Stefan Anhem Huizenruil

Gelijk vanaf het eerste hoofdstuk voel ik een vreemde spanning met een mysterieus sfeertje die langzaam wordt opgebouwd, vergezeld van gruwelijke gebeurtenissen. Er waren momenten in het boek dat ik moest lachen en huiveren tegelijk.

Het was spannend en goed te volgen, en de personen en situaties waren erg goed beschreven. Ik vind het echt een verhaal voor een spannende film, en heb er ondanks de gore dingen erg van genoten.

Ik weet in ieder geval zeker na het lezen van dit boek dat ik nooit mee ga doen aan een huizenruil.

 

 

Jantsje