J.S. Monroe ondervraagd

Vorig jaar kwam Vind mij uit van J.S. Monroe en overal krijgt het boek mooie waarderingen. Zo ook op Thrillerlezers. Lilian las het boek en gaf het vier kraaien. Natuurlijk willen wij dan deze man achter het boek een aantal vragen voorleggen.



*Wilt u zich zelf aan de hand van 5 kenmerken voorstellen aan de Nederlandse lezer?
Brits, anti-Brexit, voormalig journalist, thriller auteur, familieman.

*Waarom schreef u Vind mij onder een pseudoniem?
Ik heb vijf spionagethrillers geschreven onder mijn eigen naam, Jon Stock. Find me is een ander genre -een psychologische thriller- dus besloot ik om een andere naam te gebruiken omdat ik de lezers van mijn spionagethrillers niet in de war wilde brengen.

*Waarom bedacht u juist dit pseudoniem?
JS staat voor Jon Stock, en Monroe, nou ja dat is de meisjesnaam van mijn schoonmoeder. Het is altijd slim om op goede voet met je schoonmoeder te staan.

*Vind mij is een rasechte psychologische thriller: hoe kwam u op het plot?
Een vrouw waar ik vroeger mee uitging  op Cambridge University overleed een paar jaar nadat we van school kwamen. We waren niet meer samen maar ik was er toch kapot van. Vijf jaar na haar door, was ik op Paddington (Het treinstation) toen ik dacht dat ik haar zag. Ik keek nog een keer, en toen realiseerde ik me dat ze het niet kon zijn. Maar het zette me wel aan het denken.

*Welk personage uit het boek heeft het meeste van u zelf?
Jar is een gefrustreerd auteur die voor een entertainmentwebsite van die ‘clickbait’-artikelen schrijft. Ik heb jarenlang voor kranten gewerkt, en op het laatst schreef ik ook clickbait artikelen, terwijl ik eigenlijk niets liever wilde dan  thrillers schrijven. Maar ik drink alleen niet zoveel whiskey als Jar.


*Wat voor soort boeken leest u zelf graag? 
Als ik een boek schrijf, lees ik minder, of ik lees boeken in een totaal ander genre. Ik hou van literaire fictie.  Laatst las ik -en genoot ik van- Lincoln in the Bardo door George Saunders en A Girl is a Half Formed Thing door Eimear McBride. Als we het over thrillers hebben,  dan heb ik veel bewondering voor Clare Macintosh’s I Let You Go (Mea culpa in de Nederlandse versie)
.

*Noemt u eens uw 3 favoriete boeken aller Tijden en waarom juist dat uw favoriete boeken zijn?
Mijn favoriete boeken veranderen constant. De spionagethriller waar ik het liefst van zou willen dat ik hem had geschreven, is The Spy Who Came in From the Cold, van John le Carre. Het heeft een verbijsterend ingewikkeld plot maar het past in elkaar als een Zwitsers uurwerk: Precies, en vol vakmanschap. Een boek dat een diepgaand effect op mij had toen ik een student was die door Europa reisde, was The Magus van John Fowles. En  Money by Martin Amis is ook een boek dat me heft laten zien wat er allemaal mogelijk is met taal.

*Wat is uw schrijfroutine/schrijfritueel?
Ik probeer schrijven te benaderen als een normale baan. Mijn doel is 1000 woorden per dag. Ik begin met het herschrijven van wat ik de dag ervoor heb geschreven, en daarbij verwijder ik ongeveer 250 woorden. Daarna schrijf ik weer 1000 nieuwe. Ik probeer een boek in een jaar af te schrijven. De eerste drie maanden zijn plannen en denken, (Ik doe mijn beste denkwerk in bad…) daarna schrijf ik, en de laatste drie maanden zijn herschrijven en polijsten tot het goed is.

*Wat zijn voor u afleidingen van het schrijven?
Ik ben een kei in het bedenken van nutteloze activiteiten die me van het schrijven afhouden. De laatste tijd zwem ik veel. Rennen is ook wel een afleiding. Daarbij werk ik vanuit thuis, dus er zijn gewoon ‘belangrijke dingen’ die gedaan moeten worden voor ik begin met schrijven. (Zoals hout hakken, de vaatwasser leegmaken en zo)

*Wanneer ontdekte u uw schrijfaspiraties?
Ik wist altijd al dat ik mijn geld wilde verdienen met behulp van woorden en schrijven, en eerst dacht dat ik dat zou zijn als journalist. Ik schreef mijn eerste boek The Riot Act pas toen ik al 31 was. Het is moeilijk om rond te komen als Schrijver, maar filmdeals helpen wel. In 2009 nam Warner Bros een optie op mijn thriller ‘Dead spy running. Stephen Gaghan (Traffic, Syriana) werd ingehuurd om het script te schrijven; McG (Terminator 4, Charlie’s Angels) was de regisseur. Negen jaar later is het nog steeds  in ontwikkeling.

 *Wat is voor u de basis van een goed verhaal?
Elk verhaal dat ervoor zorgt dat de lezer de bladzijde wil omslaan. Ik besteed altijd extra aandacht aan de laatste zin van elk hoofstuk. Ik probeer mijn lezer voor me te zien, s’avonds laat, terwijl hij zich afvraagt of hij aan het volgende hoofdstuk zal begonnen of toch maar liever gaat slapen. Mijn doel is het dat hij blijft lezen.

*Wat zijn uw toekomstplannen? Komt er een vervolg op Vind mij?
Ik hoop ooit nog eens een vervolg te schrijven, maar nog niet nu meteen. Ik ben nu bijna klaar met het volgende JS Monroe boek, weer een psycholigische thriller die op zichzelf staat. Het begint met een gestresste, overwerkte vrouw die na een lastige conferentie in het buitenland terug naar huis komt. Als ze bij haar voordeur staat, hoort ze stemmen van binnen en ze kijkt door het raam. Daar ziet ze een stelletje dat same naan het koken is. Ze belt aan en een vreemde doet de deur open…

Wat andere vragen:

*Wat is uw quilty pleasure op muziekgebied?
Mijn oudste zoon is DJ en op dit moment studeert hij bij Abbey Road Studios. Hij is gek op Berlin techno, en soms luister ik mee naar wat hij luistert. And dan gebruik ik die muziek voor mijn ochtendgymnastiek, iets dat hij erg grappig vindt.
Proefje van Berlin Techno

*Welke 3 dingen neemt u mee naar een onbewoond eiland waar u een jaar moet blijven
Mijn laptop (Ok, een typmachine dan) , Mijn zwembril (Die heeft mijn leven veranderd, er zitten glazen op sterkte in.) En een drone op zonne-energie.

*Wat is de maaltijd die u maakt als er iemand voor het eerst komt?
Perzisch. Mijn vrouw en ik houden allebei heel erg van eten uit het midden-oosten.

*Wat is de mooiste plek van Engeland?
Cornwall, in het zuidwesten. Een hoop van mijn boeken spelen zich daar af.



*Waar wordt u heel blij van?
Mijn familie. Mijn vrouw en ik hebben drie tieners, die ons jong en scherp houden.

J.S. Monroe questioned

Last year there was Find me with good reviews. Also at Thrillerlezers. Our Lilian gave the book four crows. We had the opportunity to ask the man some questions


*Would you like to introduce yourself to the Dutch readers, using five characteristics? 

British; anti-Brexit; former journalist; thriller writer; family man.

Why did you write 'Find me' under a pseudonym?

I have written five spy thrillers under my own name, Jon Stock. Find Me is a different genre – a psychological thriller – so I decided to use a different name as I didn’t want to confuse readers of my spy novels.



*What was it, that made you come up with this pseudonym.

JS stands for Jon Stock and Monroe, well, that’s my mother-in-law’s maiden name. Always good to keep on good terms with your mother-in-law.

*Find me is an absolute psychological thriller. How dit you come up with the plot?

A woman I used to go out with at Cambridge University died a few years after we had left college. We weren’t together any more but I was still devastated. Five years after her death, I was on Paddington train station in London when I thought I saw her. I looked again and realised it wasn’t/couldn’t be her, but it got me thinking…

*What character in the book has most of you in it?

Jar is a frustrated author writing ‘clickbait’ articles for an entertainments website. I worked in newspapers for many years, writing clickbait copy towards the end, when what I really wanted to do was write thrillers. I don’t drink as much Irish whiskey as Jar, though…

*What kind of books do you like to read yourself?

When I am writing a book, I read less, or read books in very different genres. I like reading literary fiction – most recently, I read and much enjoyed Lincoln in the Bardo by George Saunders and A Girl is a Half Formed Thing by Eimear McBride. In terms of thrillers, I admired Clare Macintosh’s I Let You Go.

*Can you name 3 of your favourite books of all time, and tell me why they are your favourite?

My favourite books are constantly changing. The spy thriller I most wish I’d written is The Spy Who Came in From the Cold, by John le Carre. It has a bewilderingly complex plot and has been assembled like a Swiss watch – very precise and finely crafted. A book that had a profound effect on me when I was a student and travelling around Europe was The Magus by John Fowles. Money by Martin Amis also showed what could be done with language.

*Do you have a writing-routine or any writing rituals, and if so, what are they?

I try to approach writing like a normal job. My target is 1,000 words a day. I’ll edit what I’ve written the previous day, deleting about 250 words, and then I’ll write a fresh 1,000 words. I try to write a book in a year – the first three months are planning and thinking (I do a lot of my best thinking in the bath), then it’s writing, and the final few months are editing/polishing.

*What can distract you from writing?

I am a master of displacement activities. Recently, I’ve been swimming a lot. Running distracts me too. I also work at home, so there are plenty of ‘essential’ things that need attention before I begin writing (like chopping logs, emptying the dishwasher etc).

*When did you discover you wanted to be a writer?

I always knew I wanted to earn my living from words and writing and at first I thought that would be through journalism. I didn’t write my first book, The Riot Act, until I was 31. It’s hard earning a living as a writer. Film deals help. In 2009, Warner Bros optioned my thriller, Dead Spy Running. Stephen Gaghan (Traffic, Syriana) was hired to write the script; McG (Terminator 4, Charlie’s Angels) was the director. Nine years later, it’s still in development.

 *What do yóu think is the basis of a good story?

Any story that makes the reader want to turn the page. I always pay special attention to the last sentence of each chapter. I try to imagine my typical reader, late at night, wondering whether to start the next chapter or go to sleep. My goal is to make them keep reading.

*What are your future plans? Are you planning on writing a sequel for 'Find me' ?

I hope to write a sequel one day, but not immediately. Right now, I’m finishing the next JS Monroe book, another standalone psychological thriller. It begins with a stressed, over-worked woman returning home after a tricky business conference abroad. When she gets to her front door she hears voices inside. Looking through the window, she sees a couple in her house, preparing dinner. She rings the bell and a stranger answers the door…

Some more questions:

*What is your guilty pleasure in music?

My eldest son is a DJ and currently studying at Abbey Road Studios. He’s into Berlin techno and I sometimes listen in to whatever he’s into. And then I use the music for my morning exercises, which he finds very funny.

Berlin Techno example






*If you had to stay on a deserted island for a year, what 3 things would you take with you?
Laptop (OK, a typewriter); my swimming goggles (they’ve changed my life - they have prescription lenses in them); A solar-powered drone.

*If you have someone over for the first time, what do you cook for them?
Persian cuisine – my wife and I both love Middle Eastern cooking.

*What is the most beautiful place in England?

Cornwall, in the South West, where a lot of my books are set.

*What makes you very happy? 

My family. My wife and I have three teenage children who keep us young and on our toes.

Vind mij van J.S. Monroe

Titel: Vind mij
Auteur: J.S. Monroe
Uitgeverij: Cargo
Aantal pagina's: 430


Over de auteur:
J.S. Monroe is de pseudoniem van de Engelse journalist en auteur Jon Stock (51). Hij heeft meerdere spionagethrillers op zijn naam staan, zoals: Dead spy running, dat in het Nederlands verscheen als Buiten adem. Nu schrijft hij met Vind mij een psychologische thriller.


Achterflap:
Rosa pleegde vijf jaar geleden zelfmoord, maar haar vriend Jar denkt nog elke dag aan haar. Sterker nog, hij is ervan overtuigd dat hij af en toe een glimp van haar opvangt. Hij ziet haar overal: in de menigte, op een roltrap, in een café... Wanneer Jar Rosa's dagboek in handen krijgt, worden de raadsels rond haar dood alleen maar groter. Hij raakt er steeds meer van overtuigd dat zijn grote liefde nog in leven is, hoewel iedereen dit tegenspreekt en hem waarschuwt dat hij aan het doordraaien is. Dan ontvangt hij een smsje: 'Ik moet je zien. Rosa.' Jar hoopt dat hij nu eindelijk kan bewijzen dat zijn intuïtie het bij het rechte einde had, maar hij beseft niet dat hij aan het begin staat van een nog veel gevaarlijker avontuur.


Wat ik van dit boek
Na het overlijden van haar vader, ziet Rosa het leven niet meer zitten. Ze laat een afscheidsbrief achter op haar pc en springt vervolgens van een klif af, het water in, haar dood tegemoet. Tenminste daar gaat iedereen van uit, haar lichaam is nooit gevonden.
Haar vriend Jar kan het niet geloven en blijft haar, zelfs vijf jaar na haar dood, nog overal in Londen zien. Hij zou lijden aan rouwhallucinaties, maar is steeds meer overtuigt van het feit dat ze nog leeft. Zeker als hij gedeeltes van haar dagboek in handen krijgt. Zijn vriend Carl en andere in zijn directe omgeving maken zich zorgen om hem en proberen hem te helpen over zijn verdriet hen te komen en gaan zelfs met hem op zoek naar de waarheid.


Monroe zet het boek uiteen in twee verhaallijnen, het leven van Jar, met zijn hallucinaties of zijn ze dat toch niet? En het verhaal van Rosa, wat zich in het verleden afspeelt, over haar tijd op de universiteit, waar Jar haar leven in stapt.


Steeds als je denkt te weten hoe het in elkaar zit, wordt je weer op je andere been gezet. J.S. Monroe heeft een fijne schrijfstijl, maar de eerste helft van het boek dien je er echt met je gedachte bij te blijven. Je hebt geen kans om even weg te dromen, doe je dat wel dan heb je belangrijke info gemist Of deze info ook echt bijdraagt aan de oplossing is niet zeker, want voor het boek ten einde is, heb je als lezer vele mogelijkheden uitgedacht. Je blijft puzzelen tot er opeens...BAM....de waarheid voor je voeten ligt. De waarheid krijg je eerder dan verwacht, je hebt zeker nog veertig bladzijdes over tot het einde.


De personages zijn goed uitgewerkt, zo goed dat je soms een hekel krijgt aan het feit dat iemand dit een ander aan kan doen. Je blijft lezen om er achter te komen wat de waarheid is. Wie vertelt het echte verhaal en is te vertrouwen? Hoe komen de verhaallijnen samen.


Vind mij is een spannende thriller die je aan het denken zet. Het bevat geen enge of lugubere fragmenten, maar is spannend op een ander level.


Punten:
Originaliteit: 4 Leesplezier: 4
Psychologie: 4
Schrijfstijl: 4
Spanning: 4
Plot: 4


Vind mij krijgt van mij 4 kraaien.

Lilian