2 dames, de oudere en geslepen Grace en de jongere behoorlijk onnozele Janice, besluiten na hun gezamenlijke verblijf in de Holloway gevangenis de handen ineen te slaan om te voorzien in hun dagelijkse behoefte. Ze wonen samen, delen elkaars ‘lief en leed’ en beramen hun plannen: het benaderen en beroven van ouderen door middel van hun babbeltruc.
Gebruikmakend van de inhaligheid die mensen zo eigen is worden ze vaak binnen toegelaten, en éénmaal binnen wordt er een lekker kopje oer-Engelse thee geserveerd… dat kan lang goed gaan, maar dat doet het niet, haha!
'Hij was een walgelijke oude man, zoals hij ook een walgelijke jonge man was geweest; berekenend, tiranniek en jaloers op iedereen die meer had dan hij.'
Al eerder las ik het geweldige ‘Een helpende hand’ van deze Celia Dale. En wat een verademing dat dit soort boeken nu eindelijk worden vertaald voor de Nederlandse en Vlaamse markt.
De sfeer is uitermate Engels, en de opbouw is daarbij passend… bedaard en rustig. Het onderhuidse venijn is echter ongekend. Zo ook nu weer bij deze Schijn bedriegt.
In rustige mooie zinnen beschrijft Celia Dale prachtige typetjes die o, zo herkenbaar zijn.
Het duo Grace en Janice kunnen bijna niet meer van elkaar verschillen en natuurlijk leidt dat tot ergernis. Ergernis en afgunst, en die afgunst leidt niet zelden tot wantrouwen en verraad. Dat dit mis zal gaan staat al vast bij de allereerste bladzijde, maar het hoe en het waarom is een lust voor het oog van diegene die smult van een rustige psychologische vertelling. Ja, ik zal hier niet de term thriller voor willen gebruiken, het is meer een zeer boeiende roman met de nodige spanning in een op en top Engelse setting. Al wat er vloeit, het is geen bloed… het is thee. Doe mij nog maar een kopje!
'Zonder publiek zou er niets van haar overblijven, dus werd hij dat publiek. Maar geen lid van het toneelschap.'
4,5 vette kraai voor dit heerlijke boek. Mogen er nog vele volgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten