Duivelspact
Na ‘De Graffitimoorden’ en ‘Nachtstad’ geeft
auteur Wouter Dehairs in ‘Brussel Blues’ opnieuw afspraak met Brik Keller en
Gwen Van Meer in de Keltenlaan, 22 in Brussel.
De plot in ‘Brussel Blues’ beslaat amper zes
dagen, maar staat bol van de gebeurtenissen. Het duo Brik en Gwen én de heel
prominent aanwezige stad Brussel zijn opnieuw de spilfiguren in dit derde
‘Keller-verhaal’. Dat Brussel haar plaats opeist mag gezegd worden. Ze toont
zich van een kant die je niet terugvindt in een toeristische brochure: de buurt
rond het Noordstation, de vluchtelingenproblematiek in het Maximiliaanpark,
jonge transmigranten die verdwijnen zonder een spoor na te laten, … . Brussel toont
zich als een stad die voortdurend in beweging is, een ‘tijdelijk lief’ zoals de
auteur haar noemt, een stad van zwervers, expats, migranten, voor mensen zoals
Brik die haar echter niet zal verlaten omdat ze diep in hem zit.
Brik, hij kent elk geluid van de stad. Zijn
rusteloze ziel vindt een bondgenoot in de Brusselse nachten die volgens hem ‘de
hardste noten met gemak kraken’. Met elk boek komt zijn personage nog beter uit
de klei. De omstandigheden, corona en zijn gezondheid, dwingen hem tot
aanpassingen: zijn vroegere stamcafé ‘The Sting‘ heeft hij verruild voor café
Bizon en ondertussen is hij ook overgestapt op Camel light. Maar er zijn nog
zekerheden: tussen hem en de federale politie komt het wellicht nooit meer goed
en je kan er donder op zeggen dat zijn ene overhemdflap nog steeds over zijn
broek hangt.
Gwen is 13 maanden clean, haar relatie met Gabriella
is voorbij en sinds kort is ze weer op vrije voeten na feiten gepleegd in
‘Nachtstad’. Ze is nog steeds moeilijk te peilen - en daar is vooral haar
verleden debet aan -, maar dat ze voor Brik door het vuur gaat, staat als een
paal boven water.
Brik en Gwen zijn perfect op elkaar
ingespeelde sparringpartners. Hun conversaties zijn pittig, flitsend, adrem en nooit
saai. De taal van Wouter Dehairs is bij monde van Brik en Gwen expressief,
krachtig en brutaal, maar evengoed beeldend door de mooie metaforen. Zwarte
humor, sarcasme, ironie en cynisme geven een goed beeld van de manier waarop Brik
en Gwen in het leven staan en hoe ze zich voelen. Deze personages zijn écht en verbloemen
niks. Het leven zoals het voor hen is.
En dat valt nog niet mee! De zelfmoord van
een radeloze vader binnen de muren van Briks kantoor en de verdwijning van een
transmigrant brengen Brik naar de onderwereld van Brussel waar hij een pion
wordt in het escalerend geweld in de bendeoorlogen die daar in alle hevigheid
woeden. Ook hier weer duidelijk fictie op basis van non fictie.
‘Brussel Blues’ biedt in een totaalpakket
beeld en muziek. Korte hoofdstukken leiden tot vlotte scènewissels: op zowat
elk moment komt elk (donker) hoekje in beeld. Echt filmmateriaal! De hele plot
golft op de tonen van de blues die achteraan het boek in een Spotify-lijst
handig worden opgelijst. Tip: beluister die lijst en geef een extra dimensie
aan je leeservaring!
Brik, Gwen en Brussel zijn onlosmakelijk met
elkaar verbonden. Geen losse eindjes, geen gekunstelde verhaallijnen. Brik en
Gwen vormen een apart duo; ze torsen beiden een (zware) rugzak, maar daar waar
in veel thrillers het ‘hoort’ om een getroebleerde inspecteur op te voeren
wiens problemen naast de eigenlijke verhaallijn uit de doeken worden gedaan, maken
de issues van dit duo integraal deel uit van de plot, ja, geven ze mee richting
aan het verhaal. ‘Brussel Blues’ is zonder overdrijven een thriller uit 1 stuk.
4,5 kraaien
Anita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten