Verstrikt in een gevaarlijk web
‘Gone girl’ (in het Nederlands vertaald als ’Verloren vrouw’ of ‘Donker hart’) verscheen in 2012 en is na ‘Teerbemind’ en ‘Duister’ het derde boek van de Amerikaanse Gillian Flynn.
‘Waar denk je aan, Amy? Dat is de vraag die ik tijdens ons huwelijk het meest heb gesteld, hoewel niet hardop, niet aan degene die daar antwoord op zou kunnen geven. Waar denk je aan? Hoe voel je je?’
Zouden dit nog de liefdevolle woorden van een echtgenoot gericht aan zijn echtgenote kunnen zijn, dan doen de volgende gedachten toch de wenkbrauwen fronsen.
‘Wie ben je? Wat hebben we elkaar aangedaan? Wat gaan we nog doen?’
Het schrijverskoppel Nick Dunne en Amy Elliott maakt een droomstart. Maar na vijf jaar huwelijk, zit de klad er behoorlijk in. Van een succesvolle schrijverscarrière is voor geen van beiden nog sprake en de verhuis naar een provinciestadje aan de Mississipi lijkt het koppel definitief van elkaar te vervreemden.
‘Het heeft iets verontrustends als je terugdenkt aan een warme herinnering terwijl je een ijskoud gevoel hebt.’
Op de dag van hun vijfde huwelijksverjaardag verdwijnt Amy spoorloos. In de keuken ligt een plas bloed. Is er sprake van een misdrijf? Nick Dunne wordt verdachte nummer 1.
Het plot bestaat uit drie delen. Voortdurend wordt gewisseld tussen de perspectieven van Amy en Nick. Ondanks haar vermissing is Amy heel prominent aanwezig via haar dagboek waar ze haar verleden met Nick vrijelijk en zonder enige tegenspraak vorm geeft. De toon is aanstekelijk en Amy overtuigt. Ze heeft de lezer op haar hand. Inderdaad, dat dagboek is een goede oefening in haar ambitie om een goede schrijfster te worden. Ondertussen is de lezer al helemaal vooringenomen wat Nick betreft. Na de verdwijning van Amy wordt hij totaal onvoorbereid voor de leeuwen gegooid. Zijn lafheid, zijn leugens en pragmatisme maken van hem een evidente verdachte. Heeft hij Amy vermoord? Het lijkt een uitgemaakte zaak. Zowel Amy als hij vullen hun rol op realistische en geloofwaardige wijze in.
Maar wat is echt en wat is schijn? Kan je als lezer vertrouwen op wat je leest? Wie mag je geloven? Gillian Flynn creëert een claustrofobisch klimaat waarin zowel haar personages als de lezer gevangen zitten. Nick gaat op zoek naar Amy, maar het is Amy die hem voortdurend achternazit.
Er is altijd de belofte dat iets staat te gebeuren. Manipulatie en leugens sturen het plot. En de auteur blijft verrassen: Gillian Flynns twists zorgen voor meer dan één wending in het verhaal dat een draaikolk wordt van gebeurtenissen doordrenkt van kwaadaardigheid. Amy en Nick spelen een duivels en wreed spel. Maar wie doet uiteindelijk wie de duvel aan? Niet in staat om van elkaar te houden, maar evenmin in de onmogelijkheid om elkaar los te laten, blijven beide echtelieden veroordeeld tot elkaar in een toxische relatie. Van aanvankelijk ongelijke spelers, evolueren ze algauw tot tegenstanders die elkaar niet mogen onderschatten.
In ‘Verloren vrouw’ bereikt de toxiciteit in de relatie tussen Amy en Nick dodelijke waarden. Narcisme en vervreemding gaan hand in hand. Uiterlijke schoonheid blijkt recht evenredig aan innerlijke lelijkheid. Manipulatie en doortraptheid vieren hoogtij.
‘Ik had mijn eigen vragen, dezelfde vragen die ik al jaren had en die het onheilspellende refrein van ons huwelijk uitmaakten: Wat denk je, Amy? Hoe voel je je? Wie ben je? Wat hebben we elkaar aangedaan? Hoe gaat dit verder?’
Het boek eindigt met de woorden waarmee het begint. Inderdaad, hoe gaat dit verder? De twee hoofdrolspelers zijn nog lang niet uitgespeeld. Hoe zal dat aflopen?
Anita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten