Wat vond ik van de cover ?
Een redelijk donkere cover, de onderste helft is zwart, met daarover de titel in een soort van zalmkleur en de auteursnaam opvallend in het wit. Daarboven het silhouet van een vrouw tegen een donkere sterrenhemel. De cover roept best wel een duistere sfeer op. Bovendien leunt deze cover heel sterk aan bij die van deel 2 in deze reeks 'meisje zonder verleden', het eerste deel 'meisje zonder leugens' was iets kleuriger.
Ik hou wel van dit soort covers en van het feit dat deze binnen een reeks zo mooi op mekaar zijn afgestemd zodat ze een mooie reeks vormen.
Wat verwacht ik van tevoren ?
Dit is dus deel 3 in de reeks rond Cyrus Haven en Evie . Ik betreur nog altijd het einde van de Joe O'Loughlin-reeks, maar eerlijk gezegd heb ik deze reeks toch ook al min of meer in mijn hart gesloten. Dus uiteraard ben ik heel blij en nieuwsgierig met dit boek en de kans die ik van Thrillerlezers! krijg om dit boek al zo kort na verschijnen te mogen lezen.
Quote
We leven niet in een door een opperwezen geregelde wereld waar iedere gebeurtenis of handeling een doel dient. Het patroon van een vogel in de lucht, of een lichtstraal die op een specifiek moment door de wolken breekt of het opvangen van een toevallige opmerking is alleen veelbetekenend omdat we er zelf betekenis aan hechten of ons verbeelden dat het deel uitmaakt van een groter, imposanter ontwerp. Soms is een onwaarschijnlijke gebeurtenis gewoon toeval, of Gods manier om anoniem te blijven. Deze keer niet.
Mijn recensie :
Ik vind het persoonlijk heerlijk hoe gemakkelijk Robotham er in slaagt om me vanaf de allereerste zinnen mee te nemen in telkens een nieuw verhaal. Haast vanzelfsprekend loopt het ene hoofdstuk verder in het anders, en voor je het goed en wel beseft heb je al een derde van je boek gelezen. Tijdens het lezen valt het me op hoe er in bepaalde passages een bepaalde luchtigheid is ingewerkt, of misschien zelfs een beetje humor. Uiteraard zit ik niet te schaterlachen, maar het zit hem in kleine details, heel subtiel, soms in conversaties tussen de personages zodat de harde feiten uit deze thriller behapbaar blijven.
Opvallend zijn de verschillen EN de gelijkenissen tussen de hoofdpersonages Cyrus en Evie, beiden getekend door het leven en een gruwelijk verleden, de ene pragmatisch en realistisch, de andere keihard en soms ook naïef.
En nee hoor, ook dit keer stelt Robotham absoluut niet teleur, integendeel zelfs. Wat heb ik van dit boek genoten : goed geschreven, vlot te lezen, een vleugje humor, wat fatalisme en vooral een behoorlijk spannende ontknoping en een fijne afronding. Ik heb het ongetwijfeld al eerder gezegd, Robotham is voor mij één van de beste thrillerauteurs, ik zou bijna denken dat deze man geen slechte boeken schrijft,
5 kraaien !
Karin V
Geen opmerkingen:
Een reactie posten