Waarom plegen mensen een misdaad? Men gelooft graag dat er een zwart-witte scheiding is tussen de goede en de slechte mens, maar dat blijkt maar zelden zo te zijn. Is onder de juiste omstandigheden niet iedereen in staat een misdaad te plegen?
Inhoud:
Hazel Kramer, profiler van beroep, wordt
door Adam Palmer die als inspecteur bij de Londense politie werkt gebeld om te
helpen bij een uitzonderlijke moordzaak. Het slachtoffer en de plaats delict
zijn bedolven met afval waardoor alle sporen van de dader zijn gewist. Gehoopt
wordt dat zij wat meer inzicht kan geven in de beweegredenen van de dader. De
plaats delict doet Hazel denken aan een zaak uit het verleden en zij neemt
contact op met advocaat Julius Bell die destijds de verdachte in deze zaak bij
stond. Wat volgt is een race tegen de klok om de dader te ontmaskeren.
Mijn leeservaring:
Het verhaal is vlot geschreven en leest dan ook lekker weg. Het wordt verteld
vanuit 2 personages: Hazel en Julius, maar ook Adam speelt een prominente rol
in het verhaal. Storend vind ik het begin van het verhaal waarin ik eerder het
gevoel heb dat ik een bouquet romannetje aan het lezen ben in plaats van een
thriller. Ik begrijp de keuze hiervoor maar zou hier persoonlijk niet voor
hebben gekozen. Zo wordt het mijns inziens een beetje zo’n cliché liefdes
gebeuren tussen profiler en inspecteur. Echt jammer. Buiten dat het vanuit
verschillende personages wordt beschreven speelt het zich ook af in
verschillende tijdslijnen. Dat maakt het schakelen soms wat ingewikkeld.
Tijdens het lezen heb ik een idee wie de dader is, maar dat zou wel heel erg
voor de hand liggend zijn dus laat ik deze persoon weer los. Ik vertel niet of
ik het wel of niet bij het juiste eind heb, maar vind het eind wat rommelig en
als ik heel eerlijk ben een beetje afgeraffeld. Er wordt veel aandacht gegeven
aan de psychologische vraagstukken van het leven en de scheidslijn tussen goed
en kwaad, die natuurlijk voor iedereen anders is. Ik houd hier van dus kan dit
zeker waarderen, maar begrijp het ook als lezers hier moeite mee hebben.
Mijn eindoordeel:
Zonder Schuld van Dana Smit is een prima eerste debuut dat ik op wat kleine
voor mij minpuntjes na met plezier heb gelezen. De seksscenes hadden wat mij
betreft wat minder gemogen. De psychologische vraagstukken van het leven en de
scheidslijn tussen goed en kwaad zetten absoluut tot nadenken. De onderhuidse
spanning waarop ik had gehoopt had voor mij nog wel een tandje extra gemogen.
In 2023 komt het tweede deel van deze serie uit. Ik ben benieuwd wat Dana Smit
dan voor ons in petto heeft.
Zonder Schuld van Dana Smit krijgt van mij 3.5 kraai.
Hilona
Geen opmerkingen:
Een reactie posten