‘Bloedeloos’ van Preston & Child is de 20e met het personage van Pendergast.
Als
er een nieuw boek uitkomt van Preston & Child is dat voor mij altijd een reden
eens een extra blik te werpen op de cover en wat aandachtiger de achterflap te
lezen. Ik kocht ze na de 11e niet meer en heb er slechts een stuk of
4 gelezen, maar wel met veel plezier en ook Pendergast vond ik een toffe gast.
Toen ik las dat in dit deel de legende van de Savannah Vampier was verwerkt
werd mijn nieuwsgierigheid gewekt en ben ik eens gaan Googlen. Tja, dit boek
moest ik gewoon lezen.
Op
de achterflap staat de volgende informatie: In Savannah (Georgia) worden een
aantal lichamen gevonden, ze zijn leeg gezogen. Meteen gonst het van de
geruchten over de legende van de Savannah Vampier. Aloysius Pendergast wordt op
de zaak gezet samen met Armstrong B. Coldmoon, special agent, half Sioux en
sinds deel 18 de partner van Pendergast. Zouden de moorden gelinkt zijn aan een
vliegtuigkaping van 50 jaar eerder?
Het
boek begint met een incident uit 1971 dat al gauw uitdraait op een echt
spectaculaire vliegtuigkaping. Het wordt alleen zo droog en staccato
neergeschreven dat ik er even van schrik. Weinig vloeiende zinnen en personages
die alleen met de achternaam, soms met nog minder worden aangesproken. En even
vraag ik mij verschrikt af of dit voor de rest van het boek zal zijn, maar dat
is gelukkig niet zo.
Na
dit inleidende korte hoofdstuk begint het hedendaagse verhaal en doen
Pendergast en Coldmoon hun intreden. Coldmoon zegt mij op dat moment nog niet
zo veel, maar dat is ook logisch want hij doet pas mee vanaf deel 18. Ze worden
naar Savannah (Georgia) in het Zuiden van Noord Amerika gestuurd. De protegé
van Pendergast gaat met hen mee, een vrouw met een mysterieus verleden. De
personages worden boeiend neergezet maar worden niet enorm uitgediept. Dit komt
ook logisch over, dit is tenslotte deel 20 en ik mag aannemen dat in elk deel
een klein stukje meer wordt verteld over de karakters van deze terugkerende
personages. Ze geven je een warm gevoel alsof je ze kent.
Het
boek is beeldend en vloeiend geschreven. Vooral de stad Savannah, met zijn
cultuur, architectuur, de broeierige atmosfeer en zijn rijkdom. Maar ook Savannah’s
gruwelijke slaven- en plantage verleden worden heel levendig en bijna voelbaar
omschreven. En juist in dit duistere slaven verleden zal waarschijnlijk de
oorsprong liggen van de vele bovennatuurlijke legendes en de legio spookhuizen
die er in deze zuidelijke regio te vinden zijn.
De
personages die verder nog een belangrijke rol vertolken in dit verhaal bezitten
allemaal een voorkomen dat goed te rijmen valt met het traditionele voorkomen
van ‘De Vampier’ zoals de meeste wel kennen van Bram Stoker’s Dracula. Meestal
zijn ze lang, slank, met een bijna leeftijdsloos voorkomen en vaak ook
onweerstaanbaar. Heerlijk, een boek vol verdachten! En af en toe is het ook
gruwelijk, maar nooit té en vaak ook met een flinke dosis humor.
‘Hij
wuifde een paar vliegen weg en ze keken van dichtbij naar de bloederige massa.
Pendergast gaf hem het vergrootglas ‘wil jij ook eens kijken?’ Dat wilde
Coldmoon zeer beslist niet, maar hij gehoorzaamde.’
Ik
heb mij bijzonder vermaakt met dit boek. Ik begrijp nu ook waarom ik destijds
met de reeks ben gestopt. Er komt ook een vleugje Fantasy bij hun verhalen
kijken, een genre dat ik bijna nooit lees behalve als het redelijk realistisch
wordt gebracht (met uitzondering voor de vampiers, dat is mijn grote zwak). En
dat gaat voor dit boek ook wel op. Het Fantasy deel is vrij klein en nog
redelijk realistisch. Zou het mogelijk zijn, in de nabije toekomst, of niet?
Hoe dan is het ook leuk en vermakelijk en voor mij een boeiende afwisseling op
mijn geijkte genre van boeken en er zullen er vast nog meer gaan volgen.
Ik
geef het 4 Kraaien.
Karin K.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten