Leugenaar van Charlotte Link

 

Wat vind ik van de cover?
Veel blauwtinten bij een dor landschap, bergen op de achtergrond, op de voorgrond een woeste rivier. Er zit een speciaal effect in het beeld. Het is mij niet helemaal duidelijk wat het betekent maar ik vind het wel mooi.

Wat verwacht ik van tevoren?
Leugenaar wordt mijn eerste kennismaking met Charlotte Link, een Duitse schrijfster. Ik heb niet echt veel ervaring met Duitse auteurs, dus het is weer zo eens iets anders. Ik las er tot nu toe 2, eentje viel wat tegen, de andere was absoluut goed. Ik lees dat 'Leugenaar' het eerste deel is van een nieuwe reeks rond Kate Linville en dat het boek zich afspeelt in het Verenigd Koninkrijk. Volgens de beschrijving mag ik geraffineerde plots, onverwachte wendingen en sfeervolle settings verwachten.

Mijn recensie:
Bij het begin van het boek valt het vooral op dat er vele aparte verhalen worden verteld. Het gaat om best wel veel personages, elk met een eigen verhaal, een eigen tijdstip en op het eerste gezicht zonder rechtstreeks verband.

Als snel blijkt dat het hoofdpersonage, Kate Linville, een redelijk a-typisch hoofdpersonage is. Ze is nu eens niet een briljante teamleider of hoog-intelligente politievrouw/man, geliefd en gehaat. Nee, ze is eerder een grijze muis, zonder al te opvallend talent in haar vak, zonder vrienden of sociale kring.

Wanneer ik ongeveer een derde van het boek gelezen heb, beginnen er stilaan een aantal puzzelstukjes aan mekaar te passen en worden een aantal verbanden duidelijker. Gaandeweg zit ik toch met een beetje een dubbel gevoel. Hoewel ik wel graag wil weten hoe alles in mekaar past, vind ik toch ook dat het allemaal wel een beetje lang duurt, had het misschien ook iets compacter verteld kunnen worden?

En ja, als het boek dan uit is, is de puzzel ook effectief gelegd. Ik vind het vooral fijn dat hoe de schrijfster verder is gegaan met de hoofdrolspeelster in haar verhaal. Dit had ze ook volledig anders (meer naar verwachting) kunnen uitwerken, maar dat was te voor de hand liggend geweest, heel fijn dat er voor gekozen is om dat niet te doen!

Al bij al heb ik het boek wel met plezier gelezen, maar ik merk alleen dat ik, nu ik de recensie een paar dagen later aan het schrijven ben, dat er eigenlijk niet heel veel van het boek is blijven hangen, en dat is wel een beetje jammer. En dat maakt dat ik uitkom op een eindscore van 3 kraaien: er is op zich weinig mis met dit boek maar het onderscheidt zich jammer genoeg – voor mij – niet echt.

3 Kraaien
Karin