Een schrijver gaat op vakantie in de Zwitserse Alpen, in luxehotel Place de Verbier. Hij verblijft in kamer 623 en merkt op dat kamernummer 622 niet bestaat. Het begin van een mysterieus verhaal: al snel blijkt in kamer 622 een moord te zijn gepleegd, die nooit is opgelost. Samen met Scarlett de vrouw die in kamer 621bis verblijft, gaat de schrijver op onderzoek uit. Al snel ontdekken ze dat de moord te maken heeft met de Zwitserse Banque Ebezner en ontspint zich een spannende whodunit.
Joël Dicker, de Zwitserse
auteur die eerder naam maakte met best-sellers De Waarheid over de zaak
Quebert, Het boek van de Baltimores en De verdwijning van Stéphanie Mailer, leidt
je op overtuigende wijze dit verhaal in. Hij is een meester in plotopbouw. Vele
tijdsprongen, uitgebreide karakteriseringen, het maakt niet uit, alles vloeit
naadloos in elkaar over. Als geen ander weet hij zijn lezer mee te slepen door
tijds- en decorwisselingen. De lezer krijgt in inkijkje in de bankenwereld, in
liefdesintriges met als achtergrond het Genève van een paar decennia geleden.
Je maakt kennis met soms verassende personages, een boek dat zich moeilijk weg
laat leggen. Een ode ook aan de stad Genève, waar de auteur vandaan komt.
Dit boek heeft een
bijzondere achtergrond: in veel van Dickers boeken komen schrijvers voor. Het
succesvolle De waarheid over de zaak Harry Quebert, dat vele prijzen won en ook
een televisieserie werd, gaat over een schrijver en in dit boek is de schrijver
die op zoek gaat naar het verhaal achter de moord in kamer 622 de auteur zelf. De
reden voor deze keuze is het overlijden van uitgever Benard de Fallois in 2018.
Deze man ontdekte Joël Dicker, publiceerde zijn boeken en werd zijn vriend.
Joël beloofde hem een boek over hem te schrijven, en deze belofte lost hij hier
in, al is het verhaal van hun relatie ondergeschikt aan het verhaal over de
geschiedenis van de moord. Wel leidt het tot een paar mooie zinnen over
schrijven en over boeken. Als de schrijver en Scarlett zitten te eten, vraagt
de laatste wat een goede roman is. Joël antwoordt: “Volgens Bernard
(Fallois, uitgever) is een grote roman een schilderij. Een wereld die zich
uitstrekt voor de lezer, een gigantische illusie, geschapen met penseelstreken,
die je verslindt. Als er een regenbui op staat, dan voel je je nat worden. Als
het landschap besneeuwd is, dan ril je.”
Ik keek uit naar dit
boek. Ik heb genoten van De waarheid over de zaak Harry Quebert – eerst van het
boek, later ook van de serie. Dit boek stelde me niet teleur. Het zorgvuldig
opgebouwde plot dat je ondanks tijdssprongen en decorwisselingen aan het papier
gekluisterd houdt, zit buitengewoon knap in elkaar. De vele uitweidingen hebben
allemaal hun functie. De personages worden zo neergezet dat je bij hun verhaal
betrokken raakt. Mijn favoriete zijsprong was een miskend acteur wiens zoon Lev
op verrassende wijze bij de bank terecht komt. Een heerlijk boek om tijdens
donkere dagen een tijdje in te verdwijnen.
Iris
Geen opmerkingen:
Een reactie posten