Titel: Welterusten, mama
Auteur:
Mi-Ae Seo
Uitgeverij:
Ambo Anthos
Publicatiedatum:
juli 2020
Recensie
door: Tamara
Kraaien:
2
In Welterusten, mama van Mi-ae Seo
ontvangt forensisch psycholoog Seonkyeong een onverwacht telefoontje. De
veroordeelde seriemoordenaar Yi, wiens gruwelijke moorden de wereld schokten,
wil geïnterviewd worden. Yi, die tot op heden weigerde met iemand te spreken,
vraagt speciaal naar haar. Uit nieuwsgierigheid stemt ze toe.
Diezelfde dag staat Hayeong, de elfjarige dochter van haar nieuwe echtgenoot,
opeens bij haar voor de deur. Haar grootouders, bij wie ze woont sinds haar
moeder is overleden, zijn bij een brand omgekomen. Seonkyeong doet er alles aan
om het meisje op haar gemak te stellen, maar raakt langzaam maar zeker
vertwijfeld door Hayeongs gedrag. Wanneer ze meer te weten komt over zowel het
verleden van Hayeong als dat van Yi, stuit ze op beangstigende overeenkomsten.
Dan vertelt het meisje Seonkyeong over de dood van haar moeder en grootouders;
een verhaal dat haar zo verontrust dat ze het deelt met Yi. Hij begint haar
advies te geven…
“Met haar ogen op de buik van de kat
gericht, duwde ze langzaam de mespunt uit de houder.”
Normaal ben ik wel te porren voor een
Koreaanse thriller (of horror....nog beter!) films maar een echt boek had ik
nog niet eerder gelezen!
Toegegeven, ik moest best (lees: enorm)
wennen aan de namen. Regelmatig haalde ik de namen ook door elkaar.
Het verhaal begint gelijk met 6 branden
in de wijk Eungam-dong. Bij de laatste brand wordt de kleine Hayeong gered en
als blijkt dat haar grootouders zijn omgekomen, wordt deze aan haar vader
toegewezen.
Langzaamaan lees je hoe Seonkyeong haar
best doet om de kleine Hayeong zich thuis te laten voelen, maar dat gaat niet
zonder slag of stoot.
Ook hoeft ze niet op de hulp van de
vader te rekenen, die is of te druk met zijn werk of blijft liever in de kroeg
hangen.
Bijna tegelijk komt Yi aanzetten dat
hij graag een gesprek met haar wil. Iedereen wil graag dat ze dat doet,
aangezien er nog te veel onopgeloste moordzaken zijn, die zij aan hem kunnen
koppelen.
Gelukkig maakt de schrijfster zelf al
diverse verwijzingen naar the Silence of the lambs.... want het had in het
begin, ook niet treffender kunnen zijn (ik had in mijn hoofd echt de stem van
Anthony Hopkins met i.p.v. “Hello Clarice”... Hello Seonkyeong). Eerlijk vond
ik dat wel een beetje storend. Puur omdat het a) niet origineel is en b) verder
weinig met verhaal te doen heeft.
Van het verhaal zelf kan ik niet echt
super wild van zijn. Buiten het feit dat er meerdere dieren mishandeld worden,
vind ik het verhaal rommelig. Je springt niet lekker van de ene verhaallijn in
de ander.
De rol van de vader is erg raar en op
het einde wordt het nog vreemder. Het plot is ook niet echt afgemaakt en staan
nog veel lijntjes open. Ook het rare gedrag van Hayeong wordt naar mijn mening
iets te veel aangedikt en zelfs bij diverse gebeurtenissen wordt de vader niet
gebeld!
Ik vind het ook knap dat een ter dood
veroordeelde aan adresgegevens kan komen, zonder verdere uitleg.
Het hele verhaal had iets te veel
“schouderophalende” momenten. Gaan we dit niet meer doen? Prima! Gaat dat
ineens anders? Ook best! Gebeurt er iets verontrustend? Oké, gaan we gewoon de
andere kant opkijken....
Dat is heel jammer, want er had best
wel een aardig verhaal in kunnen zitten, als er wat meer details/ lijntjes
afgewerkt werden. Zo kan ik mij ook niet voorstellen dat de 2e “moeder” van Yi niet
naar de politie is gestapt toen bekend werd dat hij was opgepakt. Of naar hem
opzoek was gegaan.
“Oh mijn kind is weg...” Haalt de
schouders op en gaat verder met de was.....
Kortom... nee, geen Koreaans
hoogstandje voor mij.
Spanning:
2
Originaliteit:
2
Psychologische
ontwikkeling personages: 3
Leesplezier:
2
Schrijfstijl:
2,5
Plot:
2
Geen opmerkingen:
Een reactie posten