Auteur: Helen Monks Takhar
Uitgeverij: Xander uitgevers B.V.
Publicatiedatum: juni 2020
Recensie door: Jaimy
Kraaien: 4,5
In de proloog van De
stagiair wordt meteen duidelijk dat er een heuse strijd aan de
gang is.
Al snel komen we erachter dat Katherine, een veertiger die redacteur is voor het blad Leadership aan de ene zijde van deze strijd staat.
Ze is vooral een carrièrevrouw, zonder kinderen, wel met een partner – niet getrouwd – die weinig op heeft met de nieuwe lichting: millennials, of zoals zij ze ook wel niet-liefkozend noemt: ‘snowflakes’.
Al snel komen we erachter dat Katherine, een veertiger die redacteur is voor het blad Leadership aan de ene zijde van deze strijd staat.
Ze is vooral een carrièrevrouw, zonder kinderen, wel met een partner – niet getrouwd – die weinig op heeft met de nieuwe lichting: millennials, of zoals zij ze ook wel niet-liefkozend noemt: ‘snowflakes’.
Over elke jonge vrouw of man heeft
Als ze de twintiger Lily dan leert kennen, die naast haar in de taxi springt en óók nog eens haar nieuwe collega blijkt te zijn, is het meteen duidelijk dat zij aan de andere kant van deze strijd staat.
Het verhaal wordt vanuit beide perspectieven verteld. Beide dames spreken als het ware tegen hun rivale. Zo is meteen heel duidelijk wat ze van elkaar vinden.
Het is heel goed te merken wie er tegen je praat, want hoewel het bij Katherine vooral het feit is dat Lily jong is en dat dit haar niet zint, is het merkbaar dat er bij Lily meer achter schuilt.
Maar ook Katherine heeft al snel door dat Lily geen ‘gewone’ snowflake is. Ze voert duidelijk iets in haar schild.
De wisselende perspectieven laten je echt heen en weer gaan tussen Katherine en Lily en maakt het dat je als lezer steeds weer een andere kant kiest.
Je voelt het onderhuids borrelen, maar lang kan er niet de vinger op gelegd
worden wat nu precies Lily’s plan is, áls ze al iets van plan is. De spanning
wordt langzaam opgevoerd.
Het is niet het type verhaal dat je op het puntje van je stoel laat zitten, maar je weet dat er iets staat te gebeuren.
Het psychologische aspect is dat de lezer tijdens het lezen van dit boek goed de aandacht erbij moet houden.
Waar dit in de loop van het verhaal wat moeilijker is, worden we op het einde zeker niet teleurgesteld.
Het verhaal rijdt nu in een sneltreinvaart op een klif af en er lijkt geen redden meer aan.
Op het einde gooit Helen Monks Takhar er nog flink wat plottwists in en steeds wanneer je denkt weer op het rechte pad te zitten, kom je terecht in
De stagiair is goed opgezet. De constante spanning en concurrentie tussen de hoofdpersonages laten de lezer doorlezen en zich afvragen wie de goede en wie de slechte is. Een onderhuidse spanning die voelt alsof je je er middenin bevindt.
Het einde is hard en onvoorspelbaar maar deze spanning zeker waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten