Titel: De
verdwenen stad
Auteur: Camilla
Sten
Uitgeverij:
Karakter Uitgevers B.V.
Publicatiedatum:
augustus 2019
Recensie door:
Tamara
Kraaien: 4
Een klein
Zweeds dorp in de jaren vijftig komt groot in het nieuws als de hele populatie
van de stad zonder één aanwijzing verdwijnt. Het mysterie wordt niet opgelost
en al snel raakt de gebeurtenis in vergetelheid.
Alice groeit op
met een fascinatie voor deze wonderlijke gebeurtenis uit het verleden. Haar
grootmoeder heeft haar het verhaal verteld. Zij verloor haar hele familie
tijdens deze onverklaarbare verdwijning.
Als Alice
volwassen is, verzamelt ze een groep vrienden met wie ze een documentaire over
dit fenomeen wil maken. Met als doel: voor eens en altijd uitzoeken wat er echt
is gebeurd. De groep vrienden is de eerste in vijftig jaar die deze vreemde
"dodenstad' bezoekt. Al beginnen ze daaraan te twijfelen als ze er eenmaal
zijn.
“ Ze heeft de
vervoering in hun hijgende ademhaling gehoord toen ze het geluid van brekende
botten hoorden.”
Soms zie je een
cover die je meteen aanspreekt. Als je dan de achterkant leest, roept het boek
al bijna jouw naam. Dat had ik dus ook met dit boek. Ik hou wel van zulke
mysterieuze covers. Dus met wiebelende billen nestelde ik mij op de bank en
begon te lezen.
Het verhaal
splitst zich in twee delen. Het nu en het toen. Toen bevat brieven van
Margareta en Aina. Maar ook hoe de moeder van Aina, Elsa, zich door de
moeilijke periode heen worstelt. Het verlies van de baan van haar man, die het
daardoor gaat drinken en hoe Aina de nieuwe pastoor aanbid. Langzaam kom je te
weten wat er nu precies in Silvertjärn heeft afgespeeld.
Het nu gaat
over hoe Alice en haar filmploeg naar Silvertjärn afreist, daar hun tenten opslaan
en de stad gaan verkennen. Ook is er in dit verhaal veel ruimte gecreëerd voor
de ruzie tussen Alice en Emmy. Eerlijk gezegd vond ik dit niet nodig in het
verhaal en het gaf bij mij geen extra gevoel.
Het begin van
het verhaal loopt soepel en leest lekker weg, halverwege ga je je toch afvragen
of er misschien iets spookachtigs rondwaard in Silvertjärn en dan kom je bij
het einde... Het plot...en ik was toch teleurgesteld. Eerlijk gezegd vond ik
het wat matig. Helaas kan ik je niet vertellen waarom, want dan ga ik enorm
zitten spoliëren en dat is wel het laatste wat ik wil. Maar aan de andere kant
was het plot ook wel goed bedacht. ( ja ja, ik maak het even wat ingewikkelder,
snappen jullie het nog?!)
Ik denk dat ik
vooral wat teleurgesteld ben, omdat ik het hoopte op een ander einde. Een heel
wat spannender einde die je het kippenvel over de armen laat kruipen. Toch
heeft de auteur het goed gedaan, want ze stuurde mij telkens weer richting het
plot wat ik graag had willen zien/ lezen.
Maar zoals jullie
wel tussen de regels door kunnen lezen, ben ik er nog steeds niet over uit wat
ik nu precies van het boek moet vinden. Vind ik hem goed? Of juist weer niet?
En dat is best frustrerend, want het boek blijft daardoor wel in mijn hoofd
spoken.
Ik zou zeggen:
Lees zelf en ik ben benieuwd naar je oordeel!
Spanning: 5
Psychologische
ontwikkeling personages: 3
Leesplezier: 4
Schrijfstijl: 5
Geen opmerkingen:
Een reactie posten