De fluisterman van Alex North

Titel: De fluisterman

Auteur: Alex North

Uitgeverij: Ambo Anthos

Publicatiedatum: Juni 2019

Recensie door: Tamara

Kraaien: 4,5

Nog kapot van de dood van zijn vrouw besluit Tom Kennedy met zijn zoon Jake te verhuizen naar het kleine stadje Featherbank om een nieuwe start te maken. Maar Featherbank heeft een duister verleden. Twintig jaar geleden ontvoerde en vermoordde een seriemoordenaar vijf jongens. Tot hij uiteindelijk werd gepakt vreesde iedereen de Fluisterman.
Dat was al heel lang geleden, en een oud misdrijf hoeft natuurlijk niet van invloed te zijn op het leven van Tom en Jake. Maar dan verdwijnt er weer een jongen en begint Jake zich vreemd te gedragen. Hij zegt dat hij gefluister hoort bij zijn raam. 

“Als de deur halfopen staat, hoor je het gefluister vroeg of laat...”

De kaft was het eerste wat mij enorm opviel. Een gele vleugel van een vlinder met daarin kleine skelettenkopjes in afgebeeld. De tekst van A.J. Finn 'Lezen op eigen risico' erbij gaf mij gelijk al een beetje goede hoop dat dit nog wel eens een zeer goed boek kon worden.

En dat was hij zeker! Vanaf het begin zat ik meteen in het verhaal en ik kon hem gewoon niet wegleggen.

Het verhaal kent meerdere lijnen. Zo lees je over Tom en Jake, wat er in het verleden heeft afgespeeld en wat er nu speelt. Je merkt heel duidelijk hoe Tom worstelt om Jake te bereiken, een goede vader te zijn maar ook zijn verdriet om zijn overleden vrouw.

Dan lees je verder over Pete. Pete heeft een zwaar verleden met alcohol en worstelt nog elke dag om nuchter te blijven. Het laatste jongetje wat gegrepen was door de fluisterman is nog steeds niet gevonden en dat knaagt nog elke dag aan hem.

Deze personages zijn goed en helder uitgeschreven en komen aan het einde van het verhaal mooi verweven in elkaar uit.

Ook “de fluisterman” heeft een bepalende rol in het boek, vanaf de eerste zin heb je niet alleen de rillingen maar ook een hekel aan die man. Maar hoe het ook zij.....met die man je moet goed opletten!

Dit is één van de zeldzame boeken die mij doet veranderen in een heuse “loedermoeder”. Normaal ben ik heel strikt in de tijd dat mijn zoontje tv mag kijken maar ik ging zo op in het boek dat ik helemaal vergat dat hij al bijna een uur tv zat te kijken...(dan is zoonlief ook niet achterlijk, want bewegen en geluid maken deed hij ook niet haha).

“ Het was alsof ik in de hel was.”

Ook al kent dit boek geen gruwelijke details, het stoorde mij totaal niet. Het was zo goed geschreven dat ik pas op het einde dacht: Veel bloed is er niet vergoten…..

Maar waarom dan een 4,5 kraai?

Dat is echt door het einde. Ik vond het maar een beetje karig en net iets te makkelijk. Het gehele boek zit vol dreiging en toen was het ineens gebeurd. Ik kan je ook niet vertellen wat ik dan precies anders had willen zien, daar ben ik ook nog niet over uit. Maar het einde met Pete heeft mij wel ontroerd.

Dit is een prachtig debuut en ik hoop echt dat Alex nog meer van deze pareltjes weet te schrijven, want ik ben fan!!!

Spanning: 5

Psychologische ontwikkeling personages: 5

Leesplezier: 5

Schrijfstijl: 5

Plot: 4

Spanning: 5