vrijdag 14 juni 2019

Dust van Joanne Carlton


Op 4 augustus 1996 werd de wereld vergiftigd door een eerste stofwolk. Op 23 augustus zal de derde en meest dodelijke wolk volgen. Simon James, die zijn vrouw en kind verloor tijdens de eerste stofwolken, weet dat ook hij die avond zijn laatste adem zal uitblazen. Althans, dat verwachtte hij. Dat de overheid hem uitkoos om de wereld te redden zat niet in die planning. Zonder tegenspraak te dulden wordt Simon uit zijn huis gehaald om met een vrouw die hij niet kent, een jaar lang te overleven in een glazen cocon om daarna een nieuwe mensheid te creëren. Een mensheid die zich op natuurlijke wijze zal aanpassen aan de vergiftigde omgeving. Maar overleven is wel het laatste wat Simon wil – liever wil hij ook dood, net als de hele wereldbevolking, om zich, zo gelooft hij, weer bij zijn gezin te voegen. Terwijl men hem voorbereid op zijn hem toebedeelde taak, probeert Simon juist een manier te vinden om het tegenovergestelde te bereiken: niet in die glazen cocon terechtkomen en al helemaal niet overleven.

Via flashbacks lees je over het verleden van Simon, over zijn leven, zijn vrouw en zoontje, over hoe de stofwolken de wereld vergiftigen en in één klap alle leven decimeren. In het verhaal over het heden vecht Simon tegen een overheid die haar plan met alle geweld wil doorzetten, hoe hij zich daar ook tegen verzet. Daarbij heeft hij slechts één lichtpuntje: een puppy dat hij bij zijn huis vond na de dood van zijn vrouw en kind.


Dust vertelt over een dystopie; het is een wat-als verhaal dat zomaar zou kunnen gebeuren en dat idee is knap beangstigend. Niemand zou in zo’n wereld willen leven, laat staan overleven, waar ze Simon toe dwingen. De ramp zelf is ondergeschikt aan zijn strijd om zelf te mogen kiezen en om de vrijheid te hebben over zijn eigen lot te kunnen beslissen. Een paar verrassende plottwists zorgen voor een geweldige leeservaring, maar de grootste verrassing komt pas aan het einde. En om die te weten te komen moet je het boek lezen en geloof me, dat is echt geen straf.

(Recensie is geschreven na het lezen van de Engelse versie van het boek; wanneer de Nederlandse vertaling verschijnt is mij niet bekend.)

Linda 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten