Het oordeel van John Grisham

Titel: Het oordeel

Auteur: John Grisham Uitgeverij: A.W. Bruna Uitgevers

Publicatiedatum: Oktober 2018

Recensie door: Tamara

Kraaien: 2

Een verbijsterende moord Een bizarre rechtszaak En de diepe wonden die ze slaan in een kleine gemeenschap

Pete Banning is een van de meest geliefde inwoners van Clanton, Mississippi. Oorlogsheld, patriarch van een invloedrijke familie, herenboer, vader, goede buur en trouw lid van de Methodistische Kerk. Maar op een ochtend in 1946 staat hij vroeg op, rijdt naar het stadje, loopt de kerk binnen en schiet kalmpjes zijn vriend, de dominee Dexter Bell, dood. En alsof dat niet schokkend genoeg is: het enige wat Pete erover wil zeggen – tegen de sheriff, tegen zijn advocaat, tegen de rechter, tegen zijn familie en vrienden, en tegen de inwoners van Clanton – is "Ik heb niks te vertellen.' Hij is niet bang voor de dood en bereid zijn motief mee het graf in te nemen.

In zijn meest schokkende en aangrijpende boek neemt John Grisham ons mee op een ongelooflijke reis van het Amerikaanse Zuiden ten tijde van de rassenscheiding van Jim Crow, naar de jungle van de Filipijnen tijdens de Tweede Wereldoorlog; van een krankzinnigengesticht vol geheimen, naar de rechtszaal van Clanton, waar een wanhopige advocaat er alles aan doet om zijn cliënt te redden.

“ 2000Volt werd door Pete's lijf gejaagd en elke spier in zijn lichaam trok zich samen zodat hij omhoog vloog en naar voren aan zijn boeien trok. Hij gilde, een luide, indrukwekkende doodskreet van immense pijn en marteling die de getuigen schokte.”

Dit was mijn eerste boek die ik van Grisham had gelezen en ik was erg benieuwd naar deze auteur. Aangezien hij nogal wat boeken op zijn naam heeft staan, moet het wel een goede auteur zijn.

Het boek bevat 3 delen. In het eerste deel lees je hoe Pete de moord pleegt, deel 2 hoe hij de oorlog probeert te overleven en het laatste deel lees je wat er nu precies is voorgevallen.

Het eerste deel heb ik echt met hangen en wurgen moeten lezen. Het was vooral veel geleuter over hoe ze Pete aan het praten probeerden krijgen. Vanaf bladzijde 180 werd het pas interessant. Dan lees je hoe hij op de stoel komt. Ik heb echt mijzelf meerdere malen afgevraagd of ik nu wel of niet moest doorlezen en heb zelfs wat Grishams fans gevraagd hoe zijn stijl nu eigenlijk is.

Deel 2 was echter een heel ander kaliber. Daar word je echt in het verhaal gezogen en je komt er niet meer uit. De details zijn gruwelijk, duidelijk en mooi beschreven. Je voelt bijna de pijn en wanhoop van de militairen.

Deel 3 was daarin tegen weer een flop voor mij. Ik was geneigd om een heleboel bladzijdes te skippen zodat ik ein-de-lijk kwam te weten wat Pete nu bezielde om de dominee neer te schieten. Ik kan je wel vertellen dat je er wel achterkomt, maar voor mij was het echt een “Serieus?” ( sarcastisch) moment. Wat onbevredigend ! Je kan de eerste paar bladzijdes lezen, doorgaan naar deel 2 en de laatste bladzijdes van deel 3 lezen en dan heb je het gehele boek in een uurtje uit en je hebt niets belangrijks gemist! Ik was ook echt teleurgesteld in het boek! Het 2e gedeelte heeft hem nog een kraai opgeleverd, anders was het voor mij echt 1 miezerige kraai waard geweest. Heel jammer!

Komt dit boek in mijn pareltjes boekenkast?: Haha, grapje zeker?!

Hoop ik meer van deze auteur te lezen?: hmm, moet ik even goed over nadenken.

Zal ik dit boek aanraden aan anderen?: Dit boek zeker niet!