Auteur: Jilliane Hoffman
Uitgeverij: de Fontein
Publicatiedatum: September 2018
Recensie door: Tamara
Kraaien: 4
Na de vondst van het mobieltje en de bebloede jas van de vermiste 17-jarige Mallory, is de politie in de hoogste staat van paraatheid. Mallory voldoet aan het profiel van de slachtoffers van de seriemoordenaar die zich in tweets aan de FBI "Handyman' noemt. Als Mallory twee dagen later verward en bebloed wordt aangetroffen en zegt ontsnapt te zijn aan de Handyman is er geen reden om aan haar verhaal te twijfelen. Of toch wel? Heeft zij nu juist zijn aandacht op haar gevestigd en is zijn jacht nu echt begonnen?
“Het leek wel of ze doormidden was gezaagd.”
Ik heb vele goede verhalen gehoord over dit boek en stond dus te popelen om eraan te beginnen!
Het verhaal zelf begint met de verdwijning en terugkeer van Mallory. In eerste instantie denk je: Wat bezielt je om zoiets te doen? Maar dan besef je dat ze nog maar 17 is en je dan op die leeftijd hele domme dingen kan doen. Zo ook Mallory. Dan maakt het boek een sprong van vier jaar en lees je een heel andere Mallory. Eentje die getekend is en van plan is haar leven achter zich te laten en vooral geen stomme dingen meer te doen. Maar dan begint alle ellende weer opnieuw.
Het verhaal is vlot en beeldend geschreven, al vond ik wel tegen het einde dat het allemaal nét iets te makkelijk ging. (ik verklap niets, want ik haal dan meteen alle spanning uit het verhaal...). Daarin had ik toch wel iets meer spanning verwacht. De auteur had hierin wat meer nagelbijtende spanning aan toe kunnen voegen..
Dan had ze echt 5 dikke kraaien gekregen van mij. Zo had bepaalde elementen in het boek, zoals de ontsnapping, veel beter beschreven kunnen worden. Met haar manier van schrijven had je dan echt je adem ingehouden. En dat miste ik een beetje in het boek. Je leest op bepaalde momenten wel sneller omdat je graag wil weten wat er gebeurd, maar het was dan weer nét niet spannend genoeg om je adem in te houden of het boek even weg te leggen.
Ik had ook al gauw een “dader” in mijn hoofd en die bleek later ook de schuldige te zijn... maar dat was eigenlijk ook niets meer dan logisch nadenken ( knipoog).
Sommige details zijn lekker goed ranzig beschreven en als beeldlezer levert het hele fraaie beelden op haha.
Heb ik minpunten ontdekt in het boek? Nee helemaal niet, wel wat “ik mis bepaalde dingetjes”.
Maar toch heeft het boek mij geen moment verveeld en ook al zat ik goed met de “dader”, in het plot zat zo'n mooie twist dat ik toch even ging twijfelen. En dan doe je het goed als auteur. Mensen op het verkeerde been zetten.
Maar wat ik mij dan nog wel afvraag, is wat de de uil op de cover nu met het verhaal te maken heeft. Ik probeer altijd de link tussen de cover en het verhaal te vinden, maar deze ontgaat mij volledig. Misschien dat iemand het toevallig weet?
Komt dit boek in mijn pareltjes boekenkast?: Zekersteweten!
Hoop ik meer van deze auteur te lezen?: Kom maar op met haar boeken, ik zit er klaar voor.
Zal ik dit boek aanraden aan anderen?: Als je van wat meer actie en hakwerk houdt, zit je goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten