Terrence Lauerhohn op de thee....

Terrence Lauerhohn schreef pas op 51 jarige leeftijd schreef hij zijn eerste roman, 'Noptula' (Science-fiction).

 Sindsdien  bracht hij verschillende boeken uit, zoals Wegversperring en Nirwana.
In november kwam zijn nieuwste boek Zielenmenners uit. Deze week is hij op de thee bij ons.

1. Hoe ziet jouw perfecte dag eruit?

Ik in een ligstoel, drankje naast me (mag frisdrank zijn), 30 graden Celsius, met een wolkeloze hemel boven een parelwit strand, palmbomen achter me, een verkoelend briesje, en een azuurblauwe zee in mijn uitzicht.

Om de dag helemaal perfect te maken moeten mijn twee katten Ebbie en Solo, en mijn hond Shuffel ook aanwezig zijn, samen met Allowies, mijn papegaaitje, want die hoort op die perfecte dag natuurlijk op mijn rechter of linkerschouder te zitten.

2. Om wie moest jij het hardst lachen?

Ik heb vroeger andere honden gehad. Een ervan was een Stabij (oftewel Wetterhound), die fantastische stunts uit kon halen. Wolf, zo heette dat beest, rausde gewoonlijk als een wildeman door de bossen, heuvel op, heuvel af. Helaas stond er onderaan een van die heuvels een afrastering die hij niet had opgemerkt tijdens de afdaling.

Onbezonnen onder aangekomen knalde hij tegen het gaas, dat meegaf, en terugveerde, met Wolf. Hij werd twee meter terug gekatapulteerd en bleef even liggen waar hij neerkwam, met een blik in zijn ogen die mijn schrik meteen verjoeg en waardoor ik letterlijk over de grond rolde van het lachen… ps.. Hij mankeerde niks, bleef daarna gewoon rauw en ondoordacht, tot het eind van zijn lange leven.

3. Waar ben je het meest trots op?

Het meest trots ben ik op mijn vorderingen als auteur. Ik ben namelijk nogal een laatbloeiende auteur van 58 jaar oud, en ik schreef mijn eerste verhaal op 51 jarige leeftijd. Aangezien ik geen literaire vooropleiding heb gevolgd, moest ik de kennis op een andere manier vergaren. Ik heb heel veel aan gevorderde collega’s en redacteuren te danken, die mij met raad en daad bijstonden en bijstaan, maar ik onderwijs mezelf ook heel streng (de autodidactische wijze).

4. Wat zou je laatste avondmaal zijn?

Ik ben best dol op leven, dus mijn laatste avondmaal zou bestaan uit een ‘all you can eat’ menu (liefst frites, appelmoes en kip), om dat dan zo lang mogelijk vol te houden.

5. Wat is de mooiste herinnering uit jouw kindertijd?

De mooiste herinnering is uit mijn late kindertijd, na de puberteit, als New Adult. Op mijn negentiende levensjaar maakte ik met mijn broer, zus en vader een reis met auto door de Verenigde Staten. Op een geven moment kwamen we terecht in Key West (Florida), wat toen nog een mekka voor ietwat late Hippies was. We besteedden daar vijf weken met kreeft vissen (met snorkel en duikbril), skinnydippen, veel pretsigaretten roken, en feesten met de overige jonge campingbewoners. Het waren vijf prachtige weken, the easy life.