Titel: In dromen lieg je niet
Auteur: Malin Persson Gioloto
Uitgeverij: De Geus
Publicatiedatum: augustus 2018
Recensie door Annemarie
Beoordeling: Vijf kraaien
In het eerste hoofdstuk zien we Maja zittend in een
klaslokaal met om haar heen dood geschoten klasgenoten, het hoofd van de
eveneens dode Sebastian Fagerman, zoon van de Claes Fagerman, de rijkste man
van Nederland, in haar schoot. Dit eerste hoofdstuk eindigt met de woorden: ‘Het
stinkt naar rotte eieren. De lucht is grauw en wazig van de kruitdamp. Ze zijn allemaal
doodgeschoten, behalve ik. Ik heb geen schrammetje.’
Het boek volgt aan de ene kant de rechtszaak die gaat over
de shooting en het onderzoek naar de betrokkenheid van Maja. Al maandenlang
wacht ze in de vrouwengevangenis op haar rechtszaak. Is ze medeplichtig? Wat
was haar rol nu precies? Waarom is er als enige niet op haar geschoten?
Aan de andere kant volg je het leven van Maja tot de
shooting. Langzaam maar zeker leer je Maja kennen. Een gewoon meisje van 18,
mooi, slim, van rijke komaf en populair. Hoe ze de beschadigde Sebastian leert
kennen, verliefd op hem wordt en meegezogen wordt in een destructieve liefde.
In dit boek leer je dat de waarheid niet zwart wit is, dat een verhaal dat op
het oog glashelder lijkt, veel meer nuances kent.
Het knappe van het boek is dat het volledig door de ogen van
Maja beschreven is, vanuit verschillende perspectieven. Het perspectief van de
rechtszaak en het perspectief van haar leven tot de shooting.
In het boek klinkt een aanklacht door richting de media, die
Maja al veroordelen vanaf de eerste minuten dat de schietpartij in het nieuws wordt
gebracht. Het boek is ook kritisch over de rijken, over hun gebrek aan
betrokkenheid bij de dingen in het leven waar het echt om gaat. Het verhaal
laat ook zien hoe moeilijk jongeren het kunnen hebben in een luxe leven waarbij
er niet de liefdevolle aandacht voor hun persoon is, maar waarbij alles draait
om macht en aanzien.
Het knappe van het verhaal is dat je als lezer volledig
wordt meegenomen in de gedachten- en leefwereld van een tiener. Hoe ze naar de
wereld kijkt, hoe ze anders wil maar toch verstrikt raakt en niet los
komt. Malin Persson Giolito schetst een
prachtig beeld van een meisje waarbij je eerst van een afstandje leest en
langzaam maar zeker steeds dichterbij haar komt te staan. Het is ook mooi hoe
ze de rechtszaak beschrijft, wederom door de ogen van Maja. Langzaam kruipt het
verhaal onder je huid en wil je nog maar een ding: het uitlezen en weten hoe
het eindigt.
Dit boek heeft in 2017 de Glass Key Award – prijs voor het
beste Scandinavische misdaadverhaal- gewonnen. Ook wordt er een serie van
gemaakt, de eerste Netflixproductie van Zweedse bodem, geschreven door de
schrijfster van de Bridge.
Wat maakt het boek voor mij zo goed? Het geloofwaardige
perspectief vanuit een 18 jarige, een mooi plot en dito uitwerking en daarbij
opgeteld de diepere psychologische lagen. Een boek dat je slecht kunt wegleggen
en waarbij humor, pijn en rauw verdriet dichtbij elkaar liggen en prachtig
tastbaar gemaakt. Ik ben bepaald geen huilerd, maar bij dit boek zaten de
tranen af en toe hoog en bij het dichtslaan na de laatste bladzijde schoot ik
compleet vol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten