maandag 9 april 2018

Trage paarden van Mick Herron


“ Van struiken langs het spoor die in brand stonden en waar stukjes vlees in hingen.”

River Cartwright wordt gedumpt in Slough House, het afvoerputje van de Britse inlichtingendienst. Agenten die een missie hebben verknald, zoals hij, moeten hier onder leiding van de kleurrijke Jackson Lamb hun dagen slijten als pennenlikkers. 'Trage paarden', zo worden ze genoemd. Op een dag als River naar zijn werk gaat, wordt een jongeman gekidnapt. De gijzelnemers kondigen aan dat ze hem tijdens een livestream zullen onthoofden. Hiervan hebben River en de andere ballingen in Slough House gedroomd: eindelijk een nieuwe kans om zich te bewijzen. Maar hoe dieper ze in deze zaak duiken, des te verwarrender die wordt. Is het slachtoffer wel wie hij lijkt? En wat hebben de kidnappers te maken met een uitgerangeerde journalist? Mick Herron voert in deze sensationele thriller bonte personages op, die stuk voor stuk een verborgen agenda hebben. Trage paarden is vanwege alle verrassende verwikkelingen, verbanden met de actualiteit en spotternij een ijzersterk begin van een ijzersterke serie.

Het boek begint meteen al met een spannend hoofdstuk en ik zat meteen in het verhaal. Heerlijk als een boek mij meteen weet te pakken. Echter was het van korte duur. Na deze actie komt er eigenlijk weinig actie meer .Tot op het moment dat de kidnapping dreigt te mislukken wordt het verhaal spannend, maar daarvoor moet je wel ruim door driekwart boek heen worstelen. De rest van het verhaal is eigenlijk een voorstelrondje van alle personages en wat hun hebben gedaan om in het Slough House te belanden.
Helaas verloopt het verhaal nogal springerig en je gaat bijvoorbeeld van het koffiehuis naar het kantoor en dan zit je weer in het koffiehuis en weer terug naar het kantoor en dat in 1 hoofdstuk. Door dit vond ik het verhaal lastig te volgen.
Ook wordt er veel gebruik gemaakt van zinnen die constant herhaald worden, tot soms wel 4x in 1 alinea. Het voegde voor mij geen meerwaarde aan het verhaal toe, meer irritatie.
Daarbij loopt het verhaal niet echt lekker soepel. Om een voorbeeld te geven: Het ene moment ligt River nog te vechten met een inbreker en daarna ligt hij in een voorraadkast.
Ook de vertaling liet wat te wensen over. Zinnen als “Jezus barstte in tranen uit”,  “ Je hebt het verknold” ,  en “ proefje geven van hun eigen medicijn” zijn slechts voorbeelden waar ik me niet overheen kon zetten.
Maar was het boek dan slecht? Nee dat ook weer niet, maar een echt topper was het ook niet. De personage zijn echt over nagedacht en zeer goed uitgewerkt. Ook de verborgen agenda's van iedereen is goed weergegeven en er is geen draadje opgelaten. Er had van mij wel wat meer spanning in gemogen. Zeker vanaf het 2e hoofdstuk tot aan bladzijde 215. Daardoor mist het boek van mij net de nodige spanning wat een ijzersterke thriller nodig heeft.

Komt dit boek bij mij in de kast?:  Nee!
Hoop ik meer van deze auteur te lezen?: Het is niet echt mijn soort boeken, dus nee.
Zal ik dit boek aanbevelen aan anderen?: Niet heel snel. 

Door het einde heeft het boek toch 3 kraaien van mij gekregen ( maar ook echt alleen het einde heeft het boek van mij een voldoende gekregen).

Tamara

Geen opmerkingen:

Een reactie posten