zondag 22 april 2018

Klein klein kleutertje van M.J. Arlidge


De achterflap
Vroeg in de ochtend wordt het lichaam van een vrouw gevonden. Ze ligt half op de autoweg en het lijkt een tragisch ongeluk. Als Helen Grace op de plaats des onheils arriveert is het voor haar meteen duidelijk dat het om een koelbloedige moord gaat. Maar waarom deze vrouw – een liefhebbende echtgenote en zorgzame moeder – het slachtoffer is, is een raadsel.

Niet veel later wordt er in het winkelcentrum een apotheker gedood, terwijl hij nog klanten in zijn zaak had. Waarom worden er getuigen levend achtergelaten door de moordenaar? Helen moet al haar kennis van het misdadige brein in de strijd gooien, wil ze achter de identiteit van de dader komen voordat er nog een slachtoffer valt. En als ze zelf het volgende doelwit lijkt, wordt de zaak alleen maar persoonlijker…

De cover
Een grijze cover met Margrieten. De titel staat in paarse letters op de cover.
De ondertitel staat in kleinere letters in het zwart onderdaan. ‘De wraak van een gekwetste vrouw zal genadeloos zijn…’

Mijn menig
De cover is zoals we hem kennen in de Helen Grace- serie. Het voordeel daarvan is dat je in de winkel meteen weet waar je mee te maken hebt. Het nadeel is, dat de covers zoveel op elkaar lijken dat het ook wat verwarrend wordt. Leg je ze allemaal naast elkaar dan kom je er waarschijnlijk nog wel uit. Maar los van elkaar wordt het lastiger.
Zowel de cover als ook de titel passen totaal niet bij het verhaal. Sterker nog, in het boek wordt zelfs het kinderrijmpje ‘Iene miene mutte’ gebruikt, maar die titel was al vergeven aan een eerder boek. Ik kan me dan ook niet aan de indruk onttrekken dat de titel slechts gekozen is voor de herkenbaarheid van de serie in plaats van dat er echt is nagedacht over een titel die bij het verhaal past. De ondertitel past dan weer wel.

Het verhaal
Helen Grace wordt weer voor een zware taak gesteld. In een dag tijd lijken de lijken uit de lucht te vallen en de race tegen de klok, om nog meer bloedvergieten te voorkomen, is al snel begonnen.
Deze keer echter hangt ook het verleden van Helen als een molensteen om haar nek en ze twijfelt regelmatig aan haar vakkundigheid. Haar team lijkt haar dit te vergeven al zorgt Helens gedrag bij Charlie met regelmaat voor opgetrokken wenkbrauwen. Voor brigadier Joanne lijkt de nukkigheid van Grace zelfs een druppel.

Als op een autoweg het lichaam van een vrouw wordt gevonden is dat het begin van een kat en muisspel met de dader. Wanneer dan ook nog een apotheker dood in zijn zaak wordt aangetroffen lijkt het spel in het voordeel van de dader te zijn.
Toch wordt al snel duidelijk wie verantwoordelijk is voor de slachtpartijen maar dit is geenszins de garantie dat de dader ook gepakt wordt. Helen Grace zet alles op alles zetten om de dader een stap voor te zijn maar dit gaat niet zonder slag of stoot.

In 126 korte hoofdstukken leest het verhaal makkelijk weg.

Mijn mening
Opnieuw weet Arlidge een echte “Helen Grace” neer te zetten. Hoewel dit het zevende deel van de serie is kun je het boek goed lezen zonder dat je de andere delen gelezen hebt. Ik heb ze ook nog niet allemaal gelezen. Hier en daar wordt er terugverwezen naar eerdere boeken maar het bevat daarover geen grote spoilers, al vind ik het soms wat irritant dat sommige gebeurtenissen waarnaar terugverwezen wordt, voor mij niet helemaal duidelijk zijn. Prima natuurlijk, anders hoef ik de andere boeken niet meer te lezen, maar voor mij zou dit wel een reden zijn om de goede volgorde aan te houden.
Hoewel je al snel doorhebt wie de dader is, en je dus eigenlijk niets meer hoeft op te lossen, blijf ik wel met spanning lezen. Arlidge lukt het om me deelgenoot te laten zijn van haar team en dat is voelbaar.
Sommige ontwikkelingen zijn wel erg voorspelbaar. Van sommige is dit niet erg en zou het me meer gestoort hebben als ze dan toch niet zouden gebeuren. Het plot echter, had voor mij een stuk verrassender gemogen. Nu zie je het van ver aankomen en is het ook nog eens een dertien in een dozijn einde. Dat is jammer.
Wat ik leuk aan het verhaal vind is dat er, stiekem tussen de regels door, een actueel thema wordt behandeld. Hierdoor is de dader niet alleen een slecht persoon maar kan ik ook empathie voelen.

Is het zevende deel van deze serie een mustread? Dat ligt eraan. Gewoon algemeen gezien niet, het is geen vijf kraaien.
Maar ben je fan van Helen Grace dan zou ik hem zeker lezen.

Spanning 4
Schrijfstijl 3
Originaliteit 4
Plot 2

Jammer van het plot. Daarom helaas maar 3 kraaien. Al is 3 kraaien natuurlijk nog gewoon een prima boek.

Baukje 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten