De leesweek van Leontine

Zo, dat was me het weekje wel. Je hebt gewoon van die weken dat je heel veel dingen moet, alsof alles in één week gepland moet worden. Nou, zo’n week was deze week.

We begonnen zaterdags nog heel rustig hoor. Zoonlief had zijn 2^e zwemles en ik heb bedacht dat ik dat uurtje gewoon eens lekker ga gebruiken om met een kopje thee te gaan lezen.

Vol goede moed begon ik in Kleine zwarte leugens van Sharon Bolton. Nu heb ik eigenlijk bijna een hekel aan boeken in de ik-vorm. Sommige mensen zweren erbij, ik vind het echt drie keer niks. Ik houd meer van de conversatievorm zoals ik dat noem. Net alsof je een gesprek aan het volgen bent. Maar goed, het was een recensieboek, dus die gooi je niet even zomaar aan de kant. En daar was ik toch wel blij om merkte ik later in de week.

Op zondagmiddag nemen mijn man en ik de week vaak even door. Wanneer ben jij thuis? Heb je vergadering deze week? Enzovoorts, enzovoorts. Wat bleek? Elke avond was er wel iets. Of ik was weg, of mijn man was weg. Nou, tot zaterdag dan hè? Gelukkig komen deze weken niet al te vaak voor.

Een drukke week is niet heel bevorderlijk voor mijn leeskwantiteit. Zeker bij een boek waar je je koppie erbij moet houden. Maar ik raakte toch in de ban van dit prachtige verhaal. Je kind verliezen lijkt me echt het ergste wat er is. En als dat dan veroorzaakt wordt door je beste vriendin, wauw! Ik zou serieus niet weten wat ik gedaan zou hebben. Nou ja, waarschijnlijk niets strafbaars, want ik ben echt het braafste meisje van de klas.

Op woensdag moest ik ongeveer nog 100blz. De laatste 100blz van het verhaal van Rachel. Helaas moesten de drukste avonden van de week nog komen. Op donderdag ga ik altijd naar de Weight Watchers. Ja, ik ben te zwaar…..niet een paar kg, maar eigenlijk nog 15kg. Dus dat “uitje” heb ik uitgebreid met het zijn van assistente. Dan moet je wel hè? En heb ik iets meer stok achter de deur dan als je dat niet doet. Tijdens het praatje heb ik nog wat bladzijden gelezen, maar of dat nou zo ideaal was?

Op vrijdag stond er een etentje gepland met vriendinnen. Super gezellig. Ik heb nog pijn in mijn buik van het lachen. Maar van lezen komt dan eigenlijk niets. Gelukkig voor mij is zaterdag mijn uitslaapochtend. En omdat ik gewoon echt niet kan uitslapen, heb ik daar mijn uitslaap-, c.q. leesochtend van gemaakt. En jawel, er was voldoende tijd om het boek echt helemaal uit te lezen.

Wat een ontzettend gaaf einde van een prachtig boek. Over verdriet en schuldgevoel, over machteloosheid en onschuld.

Deze week heb ik maar één boek gelezen. Ik ga nu beginnen aan In naam van de vader van Toni Coppers. Ik heb nog nooit iets gelezen van hem, dus ik ben heel benieuwd. Ook weer zo’n boek dat ik op basis van de cover nooit zou pakken. Ik dacht echt dat het een mannenboek was. Tot ik zag dat de hoofdpersoon een vrouw was.

Tot volgende week!

Leontine