Dinsdag 27 september The day before D-day.
Vandaag spring ik vroeg en monter uit mijn bed want ik verwacht de koerierdienst die alle boeken levert voor de boekpresentatie. Natuurlijk gaat dat over Kwijt maar ook de herwerkte versies van Vergeet mij niet en Vergeef me. Mét nieuwe cover.
Terwijl ik het geluid van de deurbel en dus de komst van de koerier afwacht, werk ik mijn powerpointpresentatie verder af. Rond half elf telefoneert mijn uitgever om de laatste puntjes op de i te zetten voor de boekpresentatie morgen. Hij is verbaasd dat de boeken er nog niet zijn maar ik stel hem gerust. Ze zullen wel komen. En inderdaad, vijf minuten nadat het gesprek afgesloten werd, rinkelt de deurbel. Als een klein kind spurt ik naar de deur. Een koerier overhandigt me een pakje en wacht op mijn handtekening. Ik teken af en sta te trillen op mijn benen. Terwijl ik wacht op de andere dozen vol boeken, loopt de koerier terug naar zijn bestelbus. Hij stapt in en voordat ik kan reageren, vertrekt hij ook weer. Verbijsterd staar ik hem na. En de andere boeken dan? De boeken die we morgen nodig hebben.
Ik vergeet mijn pakje te openen en loop naar mijn computer. Een mail van uitgeverij Lannoo vertelt me dat er een probleem is met de levering. De rest van de boeken komt morgen. Onthutst schud ik met mijn hoofd. Dat gaat niet. Voormiddag heb ik les, namiddag moet ik alles gaan klaarzetten in het cultuurcentrum. Ik neem mijn telefoon. De paniek slaat toe wanneer ik te horen krijg dat het voor vandaag niet meer zal lukken. ‘Maar het moet,’ zeg ik lichtjes hysterisch. ‘We kunnen daar morgen toch niet zonder boeken staan.’ Mijn contactpersoon bij Lannoo belooft haar best te doen om de boeken vandaag toch nog te leveren en zal mij nog iets laten weten.
Tandenknarsend en nagelbijtend probeer ik nog iets zinvols te doen, maar dat lukt natuurlijk niet meer. Om bijna half drie zie ik een grote vrachtwagen van Centraal Boekhuis stoppen. Alsof Sinterklaas in hoogsteigen persoon voor de deur sta, begroet ik de man. Doos na doos wordt binnen gedragen maar als de man zegt dat hij klaar is, zie ik dat dit nog niet de hele lading kan zijn.
Opnieuw telefoon naar uitgeverij. Ja, tweede lading komt later. Geen zorgen maken. Komt in orde. Maar dat doe ik toch nog. Ondertussen bel ik mijn afspraak die ik met de bibliothecaris had af. Ik kan niet weg voordat de boeken er zijn.
Bijna vijf uur. Ik hoor iets stoppen voor onze deur. Even daarna opnieuw de deurbel. Yes, de overige boeken zijn gearriveerd. Opgelucht bel ik de uitgeverij. Het is gelukt. Toch nog. Een ton valt van mijn schouders. Deze middag kostte me twee jaar van mijn leven, daar ben ik zeker van.
Daarna vlieg ik de auto in. Ik moet nog vaasjes en bloemetjes gaan kopen voor morgen de zaal op te fleuren tijdens de receptie na de boekpresentatie. En oh ja, tafelkleden… En dan naar het grootwarenhuis -de muizen liggen hier dood in de kast- want alles van het huishouden blijft liggen. Echt alles.
Nu schrijf ik later dan bedoeld dit dagboekfragment. Dadelijk nog even een dankwoord schrijven voor morgenavond en alles klaarzetten wat mee moet. Ik weet niet hoe laat mijn laatste dagboekfragment morgen zal komen. Het zal waarschijnlijk zeer laat zijn.
Duim morgen voor me want geloof me, de zenuwen zijn er..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten