zondag 3 juli 2016

Van manuscript tot...: Me, myself and Masterplan

Waar haal jij je inspiratie eigenlijk vandaan? Hoe verzin je zo’n verhaal? Is het autobiografisch? Gaat het over een politieagent? Dit zijn enkele vragen die mij gesteld worden als ik weer eens over mijn manuscript Masterplan begin.

Meestal reageer ik wat schouderophalend. ‘Ach, ik heb gewoon een spannend verhaal geschreven.’ Maar is dat eigenlijk wel zo? Gaat het toch stiekem niet een beetje over mijzelf? Is het eigenlijk wel mogelijk een verhaal te schrijven zonder uit je eigen ervaringen te putten?
Want als ik naar mijn hoofdpersonage kijk valt me toch het een en ander op.

Mijn hoofdpersonage:

Om te beginnen heeft hij mijn leeftijd. Op zich is dit niet zo spannend, dat hebben wel meer mensen, maar toch. Ook onze achtergrond hebben wat raakvlakken. Alex De Klerck is militair én politieman geweest. Hé, dat is toevallig. Ik ook.
Alex is net als ik sportief, maar ik heb zeker geen superheld van hem gemaakt. Ik zou hem eerder een soort antiheld noemen. Zaken lopen zelden zoals hij ze gepland heeft en tijdens zijn werk zoekt hij regelmatig steun bij zijn collega’s. Al weet ik zeker dat ik Alex niet ben, ik kan me goed in hem verplaatsen.

Dan het decor:

De zanderige stad Khartoem, het bruisende Buenos Aires. Ik droom van wereldsteden ver van mij vandaan. De chaos, de drukkende hitte en de exotische geuren. Het is daar net even anders dan bij ons, in ons kleine kikkerlandje. Ik houd van reizen. De gejaagde sfeer op de luchthaven. Het bijna onwerkelijke gevoel dat je krijgt als je na een halve dag vliegen in een andere wereld weer uitstapt. I love it!
Toen ik Masterplan schreef mocht ik onbeperkt en zonder die vervelende jetlag reizen.

Politie-ervaring:

Waarom heb je geen politiethriller geschreven? Die vraag hoor ik ook vaak. Je bent toch politieman?

‘Klopt,’ zeg ik dan. ‘Maar dat ben ik iedere dag al. Moet ik dat op mijn vrije dag dan ook nog zijn?’

Ik zal het eerlijk bekennen. Het personage in mijn allereerste manuscript, dat overigens na twee weken al in de prullenbak verdween, ging wel over een echte agent. Ik kwam er gauw achter dat schrijven over mijn werk mij niet de voldoening gaf die ik zocht. Ik kreeg het gevoel dat mijn werkdagen ineens met de helft werden verlengd. Nee, doe dat toch maar niet.

Maar natuurlijk ontkwam ik er niet aan om mijn praktijkervaringen in Masterplan te verwerken. De Klerck kijkt met politie-ogen, beweegt als een agent en al mijn contacten met de honderden boeven van de afgelopen jaren kwamen heel goed van pas tijdens de vele achtervolgingen, schietpartijen en verhoren. Ik zou gek zijn als ik ze niet zou gebruiken. Het maakt Masterplan ondanks het hoge fictiegehalte lekker echt.

Pjotr




Volg mij op Twitter: @pjotrschrijft en op Facebook https://www.facebook.com/




Geen opmerkingen:

Een reactie posten