Leesplezier en nog veel meer plezier in het Bredase...

Je zou denken dat als iemand een blog heeft waar recensies op staan, men er zelf ook voor zorgt recensieboeken te lezen. Wel nee, ik ga gewoon doodleuk een manuscript lezen waar je niks kan met betrekking tot het blog. Je mag er niets over schrijven. Lekker dan.
Ik mag nu alleen schrijven dat het nogal goed was. Dan weten jullie dat ook. Haha.

Dus nieuw voornemen:edrrrrfgvvvvx?Ä (kat liep over het toetsenbord) geen manuscripten voorlopig en gewoon lekker aan de stapel boeken beginnen.
Over die kat die net over mijn toetsenbord liep gesproken. Van de week stonden we vroeg op om een lange wandeling in het bos te gaan maken met Murphy de hond. De info is eigenlijk niet belangrijk, wel dat we ontdekten dat boven een raam openstond en de kat Krelis niet op zijn plek lag. Krelis komt nog niet verder dan onze achtertuin. Omdat hij niet zelf terug in de tuin kan komen tot we een nieuwe poort hebben laten maken met kattenluik, is zijn werkterrein wat beknopt. Behalve deze nacht dus. Holy Moly Krelis is foetsie. Ja ga dan maar eens een kat zoeken die al 8 uur op pad is. De buren komen net naar buiten met tassen vol want die gaan lekker een weekje naar Denemarken. De buurkinderen zijn nogal op de beestenboel van hun buren dus het buurmeisje ook gelijk half in paniek. Iris en ik op pad met trommeltjes brokjes en Kreliiiiiis, Kreliiiiiiis roepend. Tot de buurjongen naar Iris roept 'we hebben hem hoor'. Nu heeft de buurjongen vaker grapjes die alleen hij leuk vindt, dus Iris zegt kwaad dat hij daar geen grapjes over moet maken. Nee maar, nee maar,....papa...die heeft hem.
En daar komt buurman John aan met een hevig kroelende Krelis. Meneer lag prinsheerlijk in een diepe coma in een tuinstoel te pitten. De buurman dacht ik zal voor alle zekerheid toch even checken. Piiiiiieeeuw
Ijskoud heeft hij de hele dag in een dekentje liggen pitten.

Vorige week was ik in Tilburg in de supergave boekhandel Gianotten Mutsears. Nooit vervelend daar te zijn: een boekhandel met veel knusse hoekjes en goed gevulde plekken van bijna elk genre. Leuke koffiehoek met vooral lekkere koffie. Die dag werd Simon de Waal geinterviewd. Er waren schrikbarend weinig bezoekers. Dat men daar nog iets op thrillergebied zou willen organiseren zou ik moedig vinden. Zo hoor ik op meerdere plekken dat er weinig bezoekers op komen dagen. Zijn thrillerlezers geen schrijverbekijkers? Vinden die het niet leuk om hun schrijvers in het echt te ontmoeten en een praatje te maken?
De Hebbanavond in Paagman op 3 juni was ook niet al te best bezocht. Waar het dan wel heel leuk en gezellig was is de Avond van het Spannende boek, maar dan komen alleen uitgevers, schrijvers en verder aanverwant spul.

Afgelopen zaterdag was ik op de thee bij Joyce Spijker in Tilburg. Wat een leuk, lief en enthousiast mens is dat. Echt leuk zitten kletsen en gegeten van heerlijke vlaai. Haar boek In de familie is echt een aanrader voor de komende zomerweken. Lekker leesbaar maar ook spannend en goed geschreven. Ik hou niet van saaie simpele boeken. Joyce heeft met dit boek laten zien te horen bij de betere Nederlandse schrijvers van spannende boeken.

Ik ben weer wat meer aan het lezen geslagen en zo las ik de bundel korte verhalen van Marjolein van de Gaag en Marcella Kleine uit. Acht korte zinderende thrillers zeggen de dames zelf. Holland House, een thriller dat zich afspeelt tijdens de Olympische Spelen in Rio.
Heel handig kan ik nu vervolgens niet op het volgende boek komen. 
Oh ja wat stom: Het stel van hiernaast van Shari Lapena. Een boek wat een beetje begint rond te zingen als een boek wat je moet lezen. Ik ben begonnen dus laat het binnenkort weten.
In ieder geval gaat hij hier over:

Wie gaat er nou naar een etentje bij de buren en laat de baby thuis alleen achter? Wat voor moeder doet zoiets? Je buurvrouw nodigt jou en je man uit voor een etentje. Ze vraagt je terloops of je je dochtertje van zes maanden thuis kunt laten. Niets persoonlijks, ze kan gewoon niet tegen het gehuil. Je echtgenoot zegt dat het wel goed komt - jullie huis is immers vlakbij. Je hebt een babyfoon en jullie zullen elk halfuur checken hoe het gaat, om beurten. De laatste keer dat je bent gaan kijken lag je meisje vredig te slapen. Maar nu, wanneer je de trappen van het doodstille huis op rent, wordt je grootste angst werkelijkheid. Ze is weg. Nooit eerder heb je de politie hoeven bellen. Nu zijn ze in jouw huis, en wie weet wat ze daar zullen aantreffen. Het stel van hiernaast is een zenuwslopende ontrafeling van een gezin - een angstaanjagend verhaal over bedrog, huichelarij en ontrouw, dat je gegarandeerd op het puntje van je stoel houdt tot de laatste schokkende ontknoping. 

Dus komende week zal deze het worden, afhankelijk van wat ik allemaal ga doen. In ieder geval gaan Sjef Rode Pen Miriam en ik weer eens samen naar een leuk uitje. We hebben een High Tea met een erg leuke schrijfster. Een afspraak die we al heel lang geleden eens tegen elkaar riepen en dan gaat het nu eindelijk plaatsvinden. We vonden het hoog tijd eens effekes een paar uur rustig te kunnen kletsen. Het gaat trouwens om Mel Wallis de Vries: een schrijfster die bijna elke Young Adult prijs van de afgelopen jaren wegkaapt.