De leesweek van Lydia

Vandaag kwam dochterlief thuis en ze had nieuws: ‘mam, je raadt nooit wie er bij ons op school was vandaag: Bas Kuipers! Hij was bij de kleuters.’ En wat baalt ze dan dat ze Bas niet even heeft gezien. Dochterlief houdt van voetbal en ze zit zelf ook op voetbal. Bas Kuipers is profvoetballer bij voetbalclub Excelsior en de zoon van Isa Maron, schrijfster van de geweldige serie ‘De Noorzeemoorden’. Omdat de kleuters met het thema sport aan het werken zijn, gaf Bas Kuipers uitleg op alle vragen die de kleuters hadden en natuurlijk moest er ook even getraind en gevoetbald worden. Superleuk natuurlijk en dan baal je wel als voetballiefhebber.  

Ik moet nog even geduld hebben. De fluitenkruid is bijna uitgebloeid. Hoera, dan kan de vlag uit. In heel Woerden groeit die plant en ik zie ze liever dood dan levend. Fluitenkruid beneemt me letterlijk de adem. Ik heb dan behoorlijk last van mijn benauwdheid. Eén plantje uitroeien dat kan, maar met de Fluitenkruid is het geen doen. Ze groeien overal. Dus ik zit momenteel echt aan huis gekluisterd en als ik al ergens heenga is het met de auto. Het wordt tijd om aan mijn conditie te werken dus die zooi mag van mij oprotten. Nu woon ik een wijk met allemaal straatnamen van bloemen, Klaproosweide, Madeliefweide en natuurlijk hebben wij ook Fluitenkruidweide. Je zou er maar wonen, de straatnaam doet zijn eer aan, want ze groeien letterlijk voor de deur. Je kan bij ons best lekker wandelen in het park en langs de weilanden, dan loop ik zo een uur, maar nu even niet. Ideaal om de thuiskapster te laten komen. Grijze haren zijn weer foetsie.

Vorige week zaterdag hadden we met het team een geweldig uitje. Een meet en greet met drie geweldige, spontane, lieve auteurs: Olga Hoekstra, Diana Ruwaard en Jennefer Mellink. Gezellig met z'n allen lunchen in Utrecht. Kletsen, lachen, drinken en eten. Het was een geslaagde middag en zeker voor herhaling vatbaar.

En nu even serieus, wat heb ik gelezen? Deze week heb ik Stille Grond uitgelezen van Hilde Vandermeeren. Hilde is met Stille Grond genomineerd voor de Gouden Strop.

En eerlijk is eerlijk: het is een goed boek! Tijdens een stormachtige novembernacht verdwijnt de zesjarige Rosie Thompson uit de slaapkamer die ze deelt met haar tweelingzusje. Daarna ontbreekt elk spoor van haar. Eve, het jongere zusje van de tweeling, was drie toen het gebeurde. Dertig jaar later wordt Eve's leven grondig verstoord. Iemand heeft een bericht achtergelaten in het biechtboek in een kapel.

‘Het spijt me wat er is gebeurd met Rosie Thompson. Moge God me vergeven.’

Omdat het politieonderzoek niets oplevert gaat Eve zelf actie ondernemen. Het wordt een zoektocht op leven en dood. Binnenkort een recensie op het blog. Er is zojuist een nieuw boek verschenen van deze auteur, Scorpio, die ik zeker wil gaan lezen!

Ook lees ik mee met de leesclub van In de familie van Joyce Spijker. Geweldig dat we leesclubs hebben nu bij Thrillerlezers. Dit boek had ik zeker niet willen missen. Ik ben op de helft, maar in één woord: GEWELDIG!!!! 

Ik ga gauw verder lezen, volgende week meer hierover!

Tot volgende week, tjuus!

Groetjes Lydia Buist