
Toni Coppers (Vlaamse
auteur), was voorheen reisjournalist voor Radio 1. Hij debuteerde in 1995 met De beha van Madonna waarin literaire
reisbrieven aan vrienden en bekenden stonden. In 2005 begon Coppers met het schrijven van
thrillers, Dixit en het vervolg
hierop Heilige nachten, zijn eerder
komische boeken dan thrillers.
In 2008 verscheen het eerste deel in de Liese Meerhout-reeks, Niets is ooit. Het boek werd genomineerd voor de Hercule Poirotprijs 2008. In 2010 werd deel drie met Liese Meerhout, De geheime tuin genomineerd voor De Diamanten Kogel. Met Dood water won Coppers in 2014 de Hercule Poirotprijs. Ook in 2015 won hij de Hercule Poirotprijs met De vleermuismoorden. De serie van Liese Meerhout telt ondertussen tien delen.
In 2008 verscheen het eerste deel in de Liese Meerhout-reeks, Niets is ooit. Het boek werd genomineerd voor de Hercule Poirotprijs 2008. In 2010 werd deel drie met Liese Meerhout, De geheime tuin genomineerd voor De Diamanten Kogel. Met Dood water won Coppers in 2014 de Hercule Poirotprijs. Ook in 2015 won hij de Hercule Poirotprijs met De vleermuismoorden. De serie van Liese Meerhout telt ondertussen tien delen.
In
De hondenman krijgt Liese een aantal
gruwelijke zaken te verwerken. Er wordt door twee kinderen die aan het zeilen
zijn een lijk gevonden op Linkeroever. Bij nader onderzoek blijkt dat zij al
een aantal dagen in het water ligt en dat haar hart verdwenen is. Als ze op
zoek gaan naar soortgelijke zaken, stuiten ze op een vermissing van een jonge
vrouw in Cordoba en Trier. Zodra de foto’s van de vrouwen binnen zijn, kan het
niet anders dan dat deze zaken met elkaar te maken hebben.
Ondertussen krijgt Liese een vreselijk persoonlijk drama te verwerken. Het verandert haar en de relatie met haar moeder wordt er alleen slechter door. Ze moet op de één of andere manier hiermee zien te dealen. Maar hoe?
Ondertussen krijgt Liese een vreselijk persoonlijk drama te verwerken. Het verandert haar en de relatie met haar moeder wordt er alleen slechter door. Ze moet op de één of andere manier hiermee zien te dealen. Maar hoe?
Na
De vleermuismoorden gelezen te
hebben, waar ik erg enthousiast over was, goed verhaal en heerlijk spannend, mocht
ik nu De hondenman lezen. Hij viel
tegen. Waar De vleermuismoorden erg
spannend en boeiend was, is De hondenman dat
niet echt. Maar het boek begint wel met een mooie (en blijkt later) passende
quote:
“Ik en iedereen weten wat schoolkinderen al
leren: Al wie kwaad wordt aangedaan, doet kwaad terug.” W.H. Auden
Het
verhaal rondom de gruwelijke moord en verdwijningen van de vrouwen zit goed in
elkaar, is vrij spannend en het einde enigszins verrassend. Er had denk ik wel
meer in gezeten, zeker de stukken die zich in Cordoba en Trier afspelen hadden
verder uitgewerkt mogen worden. Het drama wat zich in Lieses leven afspeelt
vond ik iets te nadrukkelijk aanwezig. Ik begrijp haar reactie uiteraard, ik
weet helaas hoe het voelt. Maar sommige emoties en ervaringen worden iets te
nadrukkelijk besproken. Dit haalt enorm de vaart uit het verhaal. Al kan ik mij
volkomen inleven in het verdriet. Ook de acties daarna, gelijk weer aan het
werk, vond ik niet geheel geloofwaardig en zeker niet dat haar chef dat goed
vindt.
De uitwerking van Liese en haar team zijn wel heel mooi en geloofwaardig, je ziet ze evolueren in hun persoonlijkheid en het werk, wat zeker een pluspunt is.
De moord en hierbij behorende onderzoeken zijn duidelijk en goed uitgewerkt. En de uiteindelijke dader blijft lang onzeker. Ook het motief van zijn daden is een onderdeel waar heel lang onduidelijkheid over bestaat.
De uitwerking van Liese en haar team zijn wel heel mooi en geloofwaardig, je ziet ze evolueren in hun persoonlijkheid en het werk, wat zeker een pluspunt is.
De moord en hierbij behorende onderzoeken zijn duidelijk en goed uitgewerkt. En de uiteindelijke dader blijft lang onzeker. Ook het motief van zijn daden is een onderdeel waar heel lang onduidelijkheid over bestaat.
Het boek is over het algemeen vlot geschreven (de delen rondom de moord, onderzoek en vermissingen), kortere en langere hoofdstukken wisselen elkaar af. Daarnaast zijn ze wisselend van perspectief, waardoor het verhaal van meerdere kanten wordt belicht. Een soms ietwat langdradige, beschrijvende schrijfstijl (Lieses persoonlijke drama wordt hierin wel erg breed uitgemeten) haalt met vlagen de vaart uit het verhaal, wat erg jammer is, dit heb ik in het vorige boek niet zo ervaren. Af en toe zaten er wel grappige uitspraken of woorden tussen, die wij hier in Nederland niet zo kennen of gebruiken.
Al
met al een vermakelijk boek, maar het miste de echte spanning door de
uitgebreide belichting van Lieses persoonlijke drama.
Spanning: 3
Plot: 3
Leesplezier: 3,5
Schrijfstijl: 3,5
Originaliteit: 3,5
Psychologie: 3,5
Plot: 3
Leesplezier: 3,5
Schrijfstijl: 3,5
Originaliteit: 3,5
Psychologie: 3,5
De
hondenman van Coppers krijgt hiermee een krappe 3,5 sterren.
Amanda
Nieuwsgierig? Bekijk het boek hier op Bol.com!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten