Blauwe maandag - deel 2 (door Ann)

Ze wist heus wel dat Vigo zo zijn twijfels had over haar. Op de radio zong Sarah rustig door.

Time has fooled me into thinking it's a part of me.

Nothing in this room but empty space.

No me, no world, no mind, no face.

No face, Agnes dacht gelijk aan Stephanie. Zoals ze daar in de sneeuw had gelegen, zo zonder gezicht. Een rilling liep over haar rug, welke idioot doet nou zoiets? En weer kwam dat weeë gevoel van misselijkheid omhoog borrelen. Ze draaide het raam een paar centimeter naar beneden om wat frisse lucht binnen te laten.  

‘Diep ademhalen Schonenbeek, even vasthouden en dan langzaam uitblazen’. ‘Je ziet een beetje pips, dit is toch niet je eerste lijk?’ ‘Snel wagenziek.’ Agnes haalde nog een keer diep adem. ‘Het gaat nu wel weer.’

2.

 *Vigo*

 Met een behendige draai stuurde Vigo de auto het parkeervak voor het bureau in, stapte de auto uit en liep richting de ingang terwijl hij met zijn linkerarm iets naar achteren het autoalarm activeerde. Toen dat alarm onmiddellijk daarna afging draaide hij zich om. Er ontsnapte een hoorbaar een zucht.

‘Schonenbeek, opschieten.’ Agnes liep met schaamrode wangen snel achter Vigo aan.

 Opnieuw activeerde Vigo het alarm, met meer succes deze keer. Eenmaal binnen liep hij gelijk door naar de koffieautomaat. Hij dankte God op zijn blote knieën dat er geïnvesteerd was in een van de betere machines. Hier kwam echt lekkere koffie uit en hij wist dat er nog heel veel bakkies gedronken zouden worden voordat ze de dader van Stephanie’s moord hadden gevonden. Hij pakte een plastic bekertje en drukte op de espressoknop en met een zoemend geluid vulde het bekertje zich met het teerzwarte vocht. Lekker!

‘Wat wil jij, Schonenbeek?.’ ‘Doe mij ook maar een espresso.’

Dat viel hem niet tegen dat Agnes ook van de pittige koffie hield, ze was geen ‘melkmuil’ qua koffie in ieder geval. Hij gaf Agnes haar koffie en liep gelijk door naar zijn kamer. Agnes volgde hem op de voet.

‘Ik wil dat je uit gaat zoeken wie Stephanie van Loon precies was, waar ze werkte, haar vrienden, vijanden, familie, hobby's, haar favoriete drankje etc. Echt alles wat je over haar kan vinden.’ ‘Als een luizenkam door een flinke bos haar, ik wil dat je niks mist.’ Zonder haar reactie af te wachten pakte hij de telefoon en belde Irina.

‘Is ons lijk er al?’ ‘Mooi, dan kom ik er zo aan.’ En met een ‘Ik ben weg’ tegen Agnes liep hij de kamer uit.

*Agnes*

Ze keek hem na terwijl ze een slok van haar espresso nam. Snel logde ze in met haar password op de beveiligde internetsite van de KLPD en daarna op het TOR-netwerk. Haar zoektocht naar informatie over Stephanie van Loon zou hierdoor niet direct getraceerd kunnen worden.                  

Stephanie van Loon typte ze in de zoekbalk. Er kwamen vier Facebookprofielen

tevoorschijn, waarvan eentje van een Stefanie van Loon was en eentje van een Stéphanie van Loon. Ze klikte op de eerste link. Een Facebook zoekpagina opende zich met daarop nog meer profielen van de diverse Stephanies. Ze liet haar blik over de profielfoto’s gaan, bij de foto van een jonge blonde vrouw stopte ze abrupt.

****