Leesweek van een brilaap

Hola!

Kopje koffie, de laptop zoemt, lekker even tijd voor de nieuwe leesweek. *trektdebroekriemtrotsweereengaatjeaan*

Waar was ik gebleven vorige week, ow ja Brandhaard van Michael Connelly. De recensie is ondertussen geplaatst op het blog dus in herhaling vallen zou bladvulling zijn nu. Voor mij ideaal maar voor jullie erg saai natuurlijk.

Deze week kreeg ik het beste nieuws ever. Een kleine toelichting is misschien handig.

Als kind las ik al graag. Stiekem met de zaklamp onder de dekens… ik hoorde pa dan de trap opkomen en dan met bonkend hart snel het bakbeest uitklikken en doen alsof je sliep. (Die zaklampen waren echt joekels!)

“Karin, hier die lamp en hier dat boek nu. En wat je doet is slecht voor je ogen wil je graag een bril?”

Nou die bril kwam er. Ik was 13 en man wat had ik een sch*thekel aan dat ding. In de jaren ’80 was je niet hip met een bril, je was gewoon een brilaap. Eerst had ik hem alleen voor veraf. Lees: ik deed hem ook in de klas zo weinig mogelijk op en in de bios kwam hij pas uit de koker als het licht uitging natuurlijk. Maar jaren later toen ik toch echt de hele dag het ‘rotding’ op moest kwamen mijn beste vrienden op mijn pad: lenzen!

Ow wat was ik gelukkig en wat heb ik wat beleefd ook met ze.

Godsamme, ik ben er één kwijt waar is dat ding?? Na een kwartier zoeken erachter komen dat je er twee in één oog hebt gedaan. Op de brommer naar het ziekenhuis waar ik in opleiding tot A-verpleegkundige werkte: f*ck er zit wat onder mijn lens.

Stoppen, lens eruit, waait dat ding van mijn vinger. Paniek! Om hem vervolgens als harde lens verpulverd terug te vinden op het hete motorblokje.

De hond heeft er wel eens één uit mijn oog gelikt en zo kan ik nog wel even doorgaan maar wat ben ik jaren lang gelukkig geweest met die dingen.

Tot vorig jaar zomer. Mijn ogen zijn nu snel droog en de lenzen gingen niet meer. Dus daar kwam mijn ondertussen wel hippe bril weer uit de kast.

“Hey Karin wat leuk heb je een bril? Wat staat je dat leuk!”

Ja dankjewel maar ik vervloek het ding alweer een half jaartje nu. Hij beslaat tijdens het paardrijden, ik stoot hem tegen het keukenkastje, ik maak hem schoon en binnen drie minuten heb ik weer vlekken op de glazen en ik VOEL me een brilaap.

Maar daar kwam het goede nieuws! Mijn ogen blijken zeer geschikt voor nachtlenzen. Het blijkt al jaren te bestaan maar ik had er nog nooit van gehoord. Je draagt ze dus ’s nachts tijdens het slapen. Ze corrigeren je ogen en overdag zie je scherp. Met niks! Nog een paar dagen en dan ga ik dit traject in. Het is eerst even veel op controle komen zodat ze kunnen kijken hoe het gaat en zich ontwikkelt maar al moet ik een maand elke dag komen dan heb ik het er nog voor over. Crimineel, het idee dat ik volgende week zonder bril rondloop: whoohoo!

Over criminelen gesproken! Gangsterland van Tod Goldberg is bijna uit nu. Wat een origineel verhaal zeg en wat een personages. We hebben een soort van held en een schurk in Maffialand. De schrijfstijl is heerlijk en ik geniet van dit boek.

De volgende ligt klaar, ook voor recensie. Offerlam van Chanette Paul.  Een Zuid-Afrikaanse thriller wat zich afspeelt in Gent. Een dikke pil en ik ben zeer benieuwd wat dit boek straks gaat brengen.

Graag weer tot volgende week allemaal en veel leesplezier!

Lieve groet Karin.