Lichamen van glas - Erik Axl Sund

Erik Axl Sund is het pseudoniem van het Zweedse auteursduo Jerker Eriksson (1974) en Håkan Axlander Sundquist (1965).

Samen schreven ze eerder de Victoria Bergman-trilogie (Het kraaienmeisje, Het hongervuur en De laatste aanwijzingen) waarvan wereldwijd meer dan 2 miljoen exemplaren zijn verkocht.

(Bron: www.uitgeverijcargo.nl)

Cover:

Een landschap met water, de zon glorend op de achtergrond. Het ziet er best mooi uit maar het is geen omslag die gelijk mijn aandacht zou trekken.

Achterflap:

Zweden wordt overspoeld door een golf van zelfmoorden. Rechercheur Jens Hurtig is belast met het onderzoek naar de zelfmoordenaars en ontdekt dat deze jonge mensen een fascinatie voor een obscure rockband delen.

Wanneer ook enkele moorden gerelateerd blijken te zijn aan de zelfmoordgolf wordt de druk van het onderzoek opgevoerd. Hurtig ontdekt een overeenkomst die angstaanjagender is dan hij ooit had kunnen bedenken.

Mening:

Lichamen van glas, het eerste deel van de Melancholie-trilogie en mijn eerste kennismaking met Erik Axl Sund.

Het verhaal wordt vanuit een stuk of tien personen neergezet. De soms wel zeer korte hoofdstukken wisselen af vanuit jongeren die zelfmoord plegen of willen plegen, een moordenaar, rechercheur Hurtig, forensisch arts Ivo en daarnaast personages als Vanja, Isaak, Simon, Holger, Aiman.

Dit  zorgde ervoor dat ik lastig in het verhaal kwam. Je switcht te snel van de ene persoon naar de ander zonder er al teveel feeling bij te krijgen en het duurt lang voordat het geheel wat meer samenkomt.

De sfeer is zwaar en bedrukt, de spanningsboog laag.  Hurtig en Kihlberg, beiden onderdeel van het politieteam kwamen al voor in de Victoria Bergman-trilogie maar ook de overige personages blijven in zijn geheel aan de vlakke kant. Je leert ze op enigszins mysterieuze wijze wel steeds verder kennen maar het deed me eigenlijk zo weinig. Mensen die zichzelf mutileren en waar ik vooral dacht: ‘Hoezo’.

De schrijfstijl is vlot maar af en toe lijkt het of het wat te mooi moet. Dit haalde voor mij de vaart eruit.

Het verhaal is absoluut origineel, er zitten ook zeker actiemomenten in en het wist me al met al ook wel te intrigeren. Het plot in zijn geheel zit ook prima in elkaar.

Maar wanneer we het over een thriller hebben miste ik hier toch echt de spanning, wat cliffhangers, het op het verkeerde been worden gezet.  Een spetterende climax op het einde of een echt verrassende wending.

Een thriller met onderwerpen als deze zou juist zeer indrukwekkend kunnen zijn en die indruk heeft dit boek bij mij niet achtergelaten.

Al met al is  Lichamen van glas een goed en origineel verhaal. Deel twee en drie van de trilogie staan echter niet op mijn verlanglijstje.

Conclusie:

Spanning: 2

Leesplezier: 3

Schrijfstijl: 2,5

Plot: 3

Originaliteit: 4

Psychologie: 2,5

Drie krappe sterren voor Lichamen van glas.

Karin Meinen.

Nieuwsgierig? Bekijk het boek hier op Bol.com!