Lilian Schneider: 2015 in boeken

Hoe  was 2015 voor jou en jouw boeken

Wat ik  bijzonder vond, waren de verrassende lezersreactiies op mijn debuut Aquamarijn, de thriller die een jaar eerder verscheen. Vooral de vraag hoe het nou zat met ´X´ (ik zal de naam niet noemen) zorgde vaak voor een glimlach op mijn gezicht.

Welke boeken heb je zelf gelezen? Welke sprongen er bovenuit en welke vond je tegenvallen?

Tijdens de hittegolf van afgelopen zomer las ik Zomerhitte van Marijke Verhoeven. Dat was bepaald geen straf. Daarna las ik het heftige Rauwe Dagen van Rita Spijker, een rauw en openhartig boek over verlies. En ik las Tamar Cohen, een Engelse auteur. Ik houd erg van haar schrijfstijl. Naast romans schrijft ze ook thrillers onder de naam Tammy Cohen. Van haar las ik in 2015 The Broken, een boek dat helaas (nog) niet in het Nederlands is verschenen. En ik hapte tussendoor nog even een Appel weg (Schone handen). Altijd fijn.
Ik heb een stuk in Het meisje in de trein gelezen, maar ik heb het weggelegd. You love it or you hate it. Helaas behoorde ik tot die laatste groep. Ik vond het een donker en deprimerend boek, waarbij zowel de personages als de omgeving niet uit de verf kwamen. Zo zie je maar weer hoe persoonlijk lezen is.

Het boek dat voor mij dit jaar met stip op nummer 1 staat is De grote stilte van John Boyne. Het verhaal speelt zich af in Ierland en gaat over het doofpotschandaal van het seksueel misbruik door de Katholieke kerk. Wat kan die man schrijven.

Op dit moment lees ik de intrigerende thriller De zussen Borgesius van Lupko Ellen.

Wat kunnen we van jou verwachten in 2016?

Ik werk hard aan mijn nieuwe thriller! De eerste versie is inmiddels klaar en ik zit nu middenin de ‘herschrijf’. Ik kan er nog niet veel over vertellen, alleen dat er in een tot dan toe rustig stadje ineens wel hele heftige dingen gebeuren.
Geduld, geduld...