Het kwaad van een ander confronteert ons
met de donkere kant van onszelf. Wat zo fascinerend en tegelijkertijd vaak zo
beangstigend is, is het gegeven dat het gezicht van het kwaad vaak zoveel op
ons eigen gezicht lijkt. In ieder mens schuilt het slechte en onder de juiste
omstandigheden lijkt iedereen in staat tot het plegen van moorden. Blijkbaar
hebben mensen dus een grens waar - als die wordt overschreden - het goede
ophoudt en het kwaad begint.
Voor onze verhalenwedstrijd vroegen wij de
deelnemers om zich te verplaatsen in een misdadig brein en vanuit dat
vertrekpunt een crimineel spannend en misschien zelfs bloedstollend verhaal met
een donker randje te schrijven.
In Schaduwkant
staan de 24 beste verhalen, geschreven vanuit de duistere hersenspinsels van de
schrijvers. Het is een kant die ieder van ons heeft, maar die we het liefst
voor het daglicht verborgen houden. De verhalen van deze Belgische en
Nederlandse auteurs zijn totaal verschillend van elkaar, op die ene
overeenkomst na. Ze geven stuk voor stuk een inkijk in dat hoekje van het brein
dat we graag verborgen houden; de schaduwkant.
De cover:
Prachtcover. Spannende uitstraling aan alle
kanten. De kraai, ook terugkomend bij elk nieuw verhaal met bijpassende quotes,
awesome. Dit tezamen met de achterflap, zie boven, maakt dat ik dit boek direct
wil lezen.
Mijn mening:
Ik ben een groot fan van verhalenbundels.
Wanneer ik de achterflap van Schaduwkant lees schept dit hoge verwachtingen.
Wat een opdracht en hoe gaat hier vierentwintig keer invulling aan gegeven
worden?
Wel, de lat is hoog gelegd, wat een
fantastisch fijn boek was dit om te lezen. Elk verhaal anders, elke keer weer
een nieuwe insteek, elke keer kortdurend meegezogen worden in de meest absurde,
briljante, gruwelijke en enge denkwerelden van moordenaars. Dat ik bij
werkelijk niet één verhaal dacht: jammer. Heel bijzonder in een bundel. Ik wil
dan ook geen enkele schrijver tekort doen, maar ik had wel mijn voorkeuren.
Allereerst moet ik gewoon Het Meesterwerk van Machiel Pomp benoemen. Wat een
meer dan fantastische schrijfstijl. Een subliem en gruwelijk verhaal met een
briljant plot en einde, ik ben nog steeds onder de indruk.
En neem dan Weekdier van Sanne Rooseboom. Prachtig en
beeldend geschreven, het liet me bijna met schaamrood op de kaken denken: ‘Net
goed!’
Daar kwam Oude
Vlam van Debby Willems
voorbij en om dan te durven denken: ‘Is de waanzin echt?’ Zalig.
Ik kan nog wel even doorgaan. De verhalen
richting einde bliezen me nog een keer van de stoel. Tekstballonnen van Debora Degreef was er ook zo’n
één. Vol verbazing volg je de absurdheid van dit alles, het is ronduit
gestoord, waarbij in de laatste zinnen de buurvrouw me hardop liet lachen.
Het moge duidelijk zijn. Schaduwkant is vierentwintig keer genieten.
Geeft je vierentwintig keer een ander gevoel.
Schaduwkant pakt je
van het begin tot het einde en is gewoon een juweel van een verhalenbundel!
Conclusie:
Spanning: 4
Schrijfstijl: 4.5
Plot: 5
Leesplezier: 5
Originaliteit: 5
4,7 wordt echt wel afgerond naar 5 sterren!
Karin Meinen

Een van de verhalen ken ik al, want dat schreef ik zelf. Na het lezen van deze recensie begin ik met veel plezier aan de andere 23 :)
BeantwoordenVerwijderen"Heb 't hart eens" dat niet te doen Conny ;-)
BeantwoordenVerwijderenWat fijn te lezen dat de bundel je zo goed is bevallen, Karin! :)
BeantwoordenVerwijderenNou echt wel Debby! Deze hoort gewoon in de schoen of onder de boom :-)
BeantwoordenVerwijderen