Auteur:
Liza Marklund
343
pagina’s
Uitgeverij
De Geus
ISBN
9789044535693
Recensie
door Miriam Bakker
Dit was het laatste lichaam. Het was
een overweldigend gevoel, een soort afscheid, hij zoog het in zich op, liet het
ruisen van de boomtoppen door zijn wezen gaan.
Misdaadjournaliste
Annika Bengtzon krijgt van haar moeder en zwager te horen dat haar zus Birgitta
vermist is. In eerste instantie maakt ze zich niet zo ongerust, totdat ze van
haar zus een verontrustend berichtje krijgt: ‘Annika, help me!’. En daarna hoort ze niets meer. Birgitta is
verdwenen. Annika gaat op zoek naar haar zus. Het tijdschrift waar Annika
werkt, is de ondergang nabij en er is ook een rechtszaak gaande met betrekking
tot de gruwelijke moord op een dakloze. En dat is nog niet alles…Annika’s
verleden laat zich niet meer door haar wegstoppen en ze zal het onder ogen
moeten zien.
Mijn
eerste kennismaking met Liza Marklund. Ik ben een groot fan van Scandinavische
thrillers, maar moet tot mijn grote schaamte bekennen dat ik nog niets van deze
schrijfster gelezen heb. Eens moet de eerste keer zijn!
Het waren maar woorden. Ze konden haar
geen kwaad doen. Als ze nu gewoon dat gepiep kon uitzetten, dan kon ze wat
zeggen. Het had inmiddels al niets meer te betekenen, haar ‘ik’ moest
ondoordringbaarder worden dan het donker om haar heen, want alleen dan zou ze
kunnen ademhalen.
Annika
is een vrouw met een behoorlijk verleden. Het boek begint met een bezoek van
Annika aan een psycholoog. Ze heeft last van paniekaanvallen en op aandringen
van haar partner heeft ze hulp gezocht. Hulp die ze nog niet meteen bereid is
te aanvaarden. Ze heeft een behoorlijk zware rugzak, maar ze is nog niet klaar
om de confrontatie met de inhoud aan te gaan. Hoe lang kan ze dat nog
uitstellen?
Als
haar zus verdwijnt, komt er nog meer oud zeer naar boven. Ze heeft geen goede
band met haar zus en die met haar moeder is zo mogelijk nog veel slechter. En
dan haar zwager, heeft hij wel of niet met Birgitta’s verdwijning te maken?
Het donker omsloot haar, haar longen
schreeuwden, haar handen brandden, ze viel en bleef maar vallen.
We
volgen ook Nina Hoffman, operationeel analist bij de Rijksrecherche, die zich
volop vastbijt in een zaak rondom een gruwelijke moord op een dakloze. Er is
een verdachte, maar de zaak is niet heel sterk. Haar gevoel dat ze het bij het
rechte eind heeft is dat wel. Haar onderzoek leidt haar uiteindelijk naar
Spanje. Zal ze daar het onomstotelijke bewijs vinden dat ze de juiste persoon
te pakken heeft?
IJzer en bloed is het laatste deel in de serie
rondom Annika Bengtzon. Het is geen ramp om de voorgaande delen niet gelezen te
hebben, maar ik had het het liefst wel gedaan. Ik ben een groot liefhebber van
series en vind het een geweldig iets om met personages mee te groeien. Dat mis
ik in dit boek, maar dat is niet een reden om het boek te laten liggen.
Het
lijkt een trage thriller en de verschillende verhaallijnen lijken niets met
elkaar te maken te hebben, maar schijn bedriegt. De gelaagdheid in het boek is geweldig.
Heel goed uitgewerkte personages die tot leven komen. Thomas, Annika’s ex is
een persoon waar ik smakelijk om gelachen heb. Geweldig hoe hij zich verheven
voelt boven anderen en dat verwoordt, maar op die manier zijn eigen onzekerheid
weg probeert te verbergen. Heerlijk.
Langzaam
wordt richting het plot toegewerkt, de spanning wordt heel subtiel opgebouwd.
Het plot zit goed in elkaar en alle lijntjes komen samen bij de ontknoping. Erg
jammer dat dit het laatste deel is, want je houdt wel een beetje het gevoel dat
het nog niet klaar is, dat er nog wel wat meer in zit.
Ik
baal als een stekker van dit boek, want mijn NTL-lijst is in één klap met tien
boeken gegroeid….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten