De
cover
Met Nooit meer regen keert Carla de Jong weer terug naar de oorsprong,
de psychologische roman. Hiervoor schreef ze In Retraite en Serpent.
De cover heeft iets mysterieus: een vrouw met een grote roze hoed waardoor je
haar gezicht niet kunt zien. Het heeft iets onaantastbaars, iets geheimzinnigs.
Waarom mogen we het gezicht niet zien? Welke uitdrukking heeft het gezicht? Allerlei
vragen spoken door mijn hoofd. Dit was ook wat me aansprak om het boek te gaan
lezen.
Het
verhaal
‘Ik bel u om een afspraak te maken voor de afwikkeling van het testament
van uw moeder, mevrouw Jeanne Dufour.’
Naast Nathan van Hall zijn
ook zijn stiefvader Matteo, zijn vader Callum, zijn halfzus Olivia en tante
begunstigden van het testament van Jeanne Dufour, die is overleden nadat ze de
ziekte ALS niet kon overwinnen. Met het openen van het testament komen ook de
geheimen boven. Kan Nathan het aan dat de deksel van het pijnreservoir steeds
vaker wordt opgewipt?
Wanneer Callum van Hall,
de vader van Nathan en Olivia, plotseling verdwijnt, denkt Nathan al gauw dat
het te maken heeft met de brief die hij heeft ontvangen via de notaris van zijn
ex-vrouw. Een verhaal over echte liefde en hoe iedereen verschillend omgaat met
het verdriet en de geheimen uit het verleden.
Mijn
mening
‘Ik heb jullie een half jaar gegeven om te treuren. Die tijd is voorbij.
Laat mij los en hou elkaar vast.’
Weer eens een roman tussen
de thrillers door, altijd even wennen maar ik heb zeker geen moeite om in het
boek van Carla te komen. Het pakt me gelijk, de schrijfwijze en toch ook het vage
wat ik in de thrillers ook vaak zo fijn vind zit ook in Nooit meer regen.
Het boek pakt me als een
trein, ik stap in en reis mee in de wereld van verdriet, liefde en jaloezie. Je
proeft uit de zinnen de jaloezie van de echtgenoot en ex-echtgenoot van Jeanne
Dufour en merkt dat het rouwproces nog in volle gang is bij de heren.
Mijn aandacht is getrokken
en het houd me tot het laatste hoofdstuk bezig. Wat is er gebeurd? Wat stond er
in de brief die Jeanne aan Callum schreef? De personages zijn zo beschreven dat
je wel van ze moet genieten en doordat je zo meeleeft voel je gewoon de pijn.
De onderliggende boodschap, de strijd tegen ALS ontroert me en maakt het boek
enorm actueel en origineel.
De kracht van een moeder,
vrouw, die weliswaar overleden is, maar na haar dood nog steeds zoveel kracht
blijkt te bezitten dat ze zelfs na zes maanden nadat ze overleden is de regie
nog in handen heeft, dat ontroert mij en zet me ook aan het denken; wat kan
liefde een kracht geven!
Ik heb genoten van het
eerste tot het laatste woord van Nooit
meer regen en ben dankbaar dat ik het boek vooruit mocht lezen, want met
dit boek heeft Carla de Jong er een fan bij, de manier van schrijven, de
diepgang en de actualiteit raken me en ik zal dan ook haar eerdere boeken gauw
gaan lezen.
Moon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten