Ze kon
proberen te vluchten of doodgaan. De Tiran was even weg, dit was haar kans, hij
was vergeten de deur op slot te doen. Met veel moeite liep ze naar beneden
stijf en met bloed aan haar voeten. In de kamer stond een vriezer, langzaam
liep ze er naar toe en twijfelde even………
Het
tweede deel begint ook weer spannend en je wilt blijven lezen. Renee Spaan is
forensische rechercheur bij de politie in Den Haag. Haar vader is op jonge
leeftijd (37 jaar) omgekomen bij een inval. Renee is opgevoed door haar tante
Door en haar vriendin Tilly. Samen runnen zij het eethuis Doortje Dartel. Na
een drukke dag gaat Renee vaak samen met haar hond Bob wat eten of gewoon even
praten. Renee heeft een verhouding met Chris, die patholoog is bij het
Forensisch Instituut en naar Engeland is om wat zaken met haar ex af te
handelen. Wanneer Chris weer in het land is, heeft Renee niet meteen zin om
haar op te zoeken. Renee wil geen huisje boompje beestje, maar Chris wel. Renee
wil gewoon af en toe een date hebben, ze is bang om zich te binden. Haar
vriendin Carmen heeft zelfmoord gepleegd en nadat ze alle spullen, die aan
Carmen deden denken, heeft weggedaan, wil ze gewoon vrij zijn.
Ondertussen
gebeuren er vreemde zaken in de stad. Er worden vuilniszakken met lichaamsdelen
gevonden in verschillende delen van de stad en in een huis wordt een man
gevonden in plastic gewikkeld met een badmuts op zijn hoofd en een geigerteller
(stralingsdetector) erin. Het lijkt erop dat hij gewoon is overleden door ondervoeding
en uitdroging, maar dat verandert wanneer er een sporttas wordt gevonden in de
kast bij deze man met een lugubere inhoud.
Het
ongeluk van Renee’s vader laat haar niet los en stiekem probeert ze de dossiers
te pakken te krijgen om zelf te ontdekken wat er toen eigenlijk is gebeurd. Ze
steekt zich met dit onderzoek in een wespennest, want er zijn mensen die niet
willen dat de onderste steen boven komt. Samen met haar vaders vriend uit die
tijd, Don, heropent ze stiekem de zaak bij Don thuis.
Wat was
dit weer een heerlijk boek. De boeken zijn apart te lezen, maar om je te
verdiepen in de personages is het beter om eerst in Vuurproef te beginnen.
Wat het
zo leuk maakt is de wetenschap dat Carina zelf bij de politie werkt en deze
moorden niet zomaar uit de lucht gegrepen zijn. Natuurlijk zijn alle zaken
verzonnen maar met waargebeurde details erin verwerkt. In hoofdstuk 15 stond
het stukje: ‘Aan het einde van de
Veenkade ging ze langzamer fietsen om te voorkomen dat ze moest afstappen voor
het rode verkeerslicht. Dat sprong op groen en ze versnelde om de kruising over
te steken naar de Constant Rebequestraat…..’
Dit was
voor mij een geweldig stukje, Peter Jan en ik zijn hier 30 jaar geleden samen
begonnen. Ons eerste huisje in de Constant R. straat, je waant je bij zo’n
stukje verhaal meteen terug en weet waar het zich afspeelt. Super leuk.
Carina
van Leeuwen is voor mij een vrouw die naast super aardig ook nog geweldig kan
schrijven. Een schrijfster die zich voor mij al bij de top van de Nederlandse
thrillerschrijvers kan scharen.
Koud spoor krijgt van mij 5 sterren.
Caroline
Caroline
Geen opmerkingen:
Een reactie posten