Lezen, wat ben ik blij dat ik dat ooit geleerd heb. Ik weet nog precies hoe het voelde dat ik leerde lezen. Ik las letterlijk alles wat los en vast zat, tot aan reclameborden onderweg aan toe. Wat zal ik een dodelijk vermoeiend klein meisje geweest zijn...
Ik leerde op school lezen uit de boekjes van Mik en Mak. Klassikaal en in groepjes. Dat ging mij al snel te langzaam. De bibliotheek zat bij ons aan de overkant, dus ging ik zelf de boekjes halen en thuis alvast verder lezen. En dat ging zo met elk lees-leer-programma, het ging allemaal te langzaam. Ik wilde meer, had een onstuitbare honger naar lezen.
De bibliotheek was in mijn lagere schooljaren echt een plek waar ik het liefste was. Iedereen kende mij daar ook.En als mijn ouders mij kwijt waren...ja, grote kans dat ik daar zat.
De boeken van Enid Blyton heb ik verslonden. De 5 en Pitty gaat naar kostschool, dierbare herinneringen heb ik er aan.
En aan het eind van de lagere school raakte ik verslingerd aan de boeken van Leni Saris. En daar is ook de verzamelwoede van boeken begonnen. Ik denk dat ik in de loop der jaren zo'n 100 boeken van haar verzameld heb, en nog steeds kan ik vrolijk worden van een ontbrekend boek dat ik tegenkom. De verzameling heb ik nog steeds, maar helaas vanwege ruimtegebrek opgeruimd in dozen.
Op de middelbare school maakte ik kennis met de boeken van Evert Hartman. Die lazen we klassikaal. Een drama voor zo'n woordverslinder als ik. Het ging allemaal veel te langzaam en de keren dat ik op mijn kop kreeg omdat ik weer eens vooruit zat te lezen waren ontelbaar. Tot de leraar in zag dat ik onverbeterlijk was en in mijn eigen tempo mocht gaan lezen. De boeken van Hartman, maar ook andere Lemniscaatboeken heb ik met plezier gelezen. En ze zien er ook nog eens mooi uit. Ik kan niet wachten tot ik, ooit, mijn boekenwand heb, dan krijgt die verzameling ook weer een mooi plekje in de boekenkast.
Aan het einde van de middelbare school had je natuurlijk de verplichte literatuurlijsten. En ik heb 2 keer eindexamen gedaan ( MAVO en HAVO ), dus ook 2 keer die lijst moeten lezen. Dat was ook niet echt een probleem. Ik ben toen ook buiten de lijst om literatuur gaan lezen. Mijn favorieten hebben een plekje in mijn boekenkast: De donkere kamer van Damocles van WF Hermans, Terug naar Oegstgeest van Wolkers en Voor een verloren soldaat van Rudi van Danzig.
Wanneer ik precies thrillers ben gaan lezen weet ik eigenlijk niet. Ik denk dat het begon met de boeken van John Grisham. En zo langzaam steeds meer...en meer...en meer...
Ik heb nu 4 losse boekenkasten, daarvan zijn er 3 helemaal gevuld met thrillers. De andere boeken staan in die ene boekenkast. En de boeken staan gesorteerd op schrijver. En alle Nederlandse thrillers bij elkaar. En heel veel boeken staan in dozen. Omdat ik gewoon teveel boeken heb. Heerlijk.
Ik ben nu aan het denken en kijken (en sparen) hoe ik aan de muur waar nu die 3 kasten staan een hele boekenmuur kan maken. Van vloer tot plafond. Van links naar rechts. Wat zal ik dan blij zijn!
En die overgebleven boekenkasten? Die verhuizen naar de slaap- en rommelkamer. Voor nog meer boeken....
En die liefde boeken gaat nog verder: mijn overgordijnen in de woonkamer hebben een boekenkastenmotief...
 |
| boekenkastgordijnen |
Laat ik eerlijk zijn: wat boeken betreft ben ik een RUPSJE NOOITGENOEG
Geweldig die gordijnen Juul en de kasten prachtig gevuld. Volgens mij willen we net als Ink allemaal zo'n boekenkast hebben die de hele muur beslaat.
BeantwoordenVerwijderenDie gordijnen! Wat leuk!
BeantwoordenVerwijderenMerel