We moeten je iets vertellen is Pauws
meest persoonlijke thriller. De succesvolle Kathelijne valt voor de charmes van
een oudere, getrouwde man en raakt zwanger van hem. Ze ondergaat een abortus.
De dag erna vindt ze een huiveringwekkend verhaal op haar notitieblok,
geschreven in haar eigen handschrift. Terwijl ze rouwt om haar ongeboren kind,
gaat ze op onderzoek uit.
Cover
Simpel, donker met een afbeelding van de
aarde...
Niet heel erg in het oog springend en
niet heel bijzonder.
Mijn mening
Meestal worden schrijvers beter naarmate
ze meer boeken schrijven. Bij Marion Pauw heb ik het idee dat het
tegenovergestelde waar is...
Daglicht en vooral Zondaarskind vond
ik goed.
Maar Hemelen was in
mijn ogen maar zozo. Ik vond het dan ook onbegrijpelijk dat dit boek
genomineerd was voor de Gouden Strop.
Het geschenkboekje, Grijs gebied,
was nietszeggend.
En nu dit boek...tja, dit boek...
De irritatie begint al snel. Je wordt
continu als lezer aangesproken door de ik-persoon. Regelmatig, meer dan regelmatig
wordt het woord tot jou gericht.
Ook wemelt het van de voetnoten, soms
wel 3 achter elkaar. Voetnoten die weinig tot niets toevoegen en de vaart uit
het verhaal halen. Het dieptepunt is wel de verklaring van een voetnoot die
meer dan een bladzijde lang was...Ik was de draad van het verhaal toen echt
even kwijt. Die voetnoten zijn voor mij echt elementen die het toch al beperkte
leesplezier bederven.
Het verhaal en de plot an sich zijn niet
eens zo heel erg slecht, daar was echt wel een goed leesbaar boek van te maken.
Maar door het in deze vorm te gieten wordt het verhaal ondergesneeuwd door
irrelevante zaken.
Marion Pauw had al aangekondigd dat ze
gaat stoppen met schrijven. Een paar boeken geleden had ik dat zeker jammer
gevonden, want ze schreef best leuke boeken.
Met dit boek neemt ze duidelijk afscheid
van haar lezers. Maar er blijft bij mij 1 grote vraag hangen...
Waarom?! Waarom afscheid nemen met zo'n
onleesbaar boek? Wat ging er door Marion heen toen ze dit schreef? En wat dacht
de uitgever toen hij dit las? En waarom heeft hij niet ingegrepen? Want als je
mij naar mijn mening vraagt vind ik dit boek respectloos naar de trouwe fans
toe. Ik voel me als trouwe lezer niet serieus genomen, genaaid zelfs. Dat je
afscheid wil nemen van je lezers is mooi, maar niet op deze manier, dit kan
echt niet....
Dit boek had wat mij betreft niet
uitgegeven mogen worden.
Ik hoop van harte dat Marion Pauw
gelukkig wordt met wat ze nu gaat doen. Want al is dit een heel slecht boek,
Marion Pauw vind ik een leuke vrouw en wens ik alle goeds toe!
1 ster
Juul
Juul
Geen opmerkingen:
Een reactie posten