De zwerver kon het niet
riskeren Sebastian tegen zich in het harnas te jagen, ook als dat betekende dat
hij op de kop van een dode vogel moest zuigen. ’Val dood, nigger.’
De grote zwarte fronste, plantte
een knie in Doggies borst en leunde met zijn volle gewicht naar voren. De
zwerver gilde en werd opnieuw het zwijgen opgelegd door de duif. Een zoute
kraal, de linkeroogbal van de duif, gleed over zijn tong…..Hij probeerde te
schreeuwen, maar kon alleen maar veren gorgelen.
Zo begon de
Strafexpeditie.
Omschrijving:
Jules Benninger, een
inspecteur, nog zwarter dan de nacht, wordt na de zelfmoord op het
politiebureau gedegradeerd voor 5 jaar naar Victory in Missouri.
Samen met zijn gezin
betrekt hij ver buiten de stad een klein huis en rijdt iedere dag in een gele
vijfdeurs naar zijn werk. Zijn nieuwe baas, hoofdinspecteur Zwolinski wijst hem
een partner aan en geeft hem een stapel onopgeloste moordzaken. Dominic, zijn
nieuwe partner is een grote man en niet van plan Jules als nieuwe partner te
accepteren. Als eerste opdracht krijgen ze het oplossen van de moord op een prostituee.
Het blijkt een grote
corrupte bende te zijn op het bureau en de stad is zeer onveilig. Wanneer er na
de moord op twee collega’s een team wordt gevormd moeten ze proberen de daders
te vinden.
De stad bestaat uit half
afgebroken huizen zonder ramen. Straatnaamborden besmeurd met menselijke
uitwerpselen, een kadaver van een poes genageld aan een paal en straten vol
dode duiven.
Wanneer er 2 collega’s
geliquideerd worden gevonden, stuit Jules op een netwerk van criminelen die
werkelijk nergens voor terug deinzen. Waarom werden de agenten geliquideerd en
door wie?
Een levensgevaarlijke
expeditie door de stad volgt en wanneer ook nog het gezin van Jules erbij wordt
betrokken is de agent tot alles in staat.
Cover:
Een man gelegen op de
grond met een pistool in zijn hand en een badge van de politie naast hem. Op zich
een mooie cover, maar ik vind het wat mannelijk. Toch word ik door de
achterflap geboeid en ga hem lezen.
Mening:
Iedere keer las ik een
paar bladzijden, maar het kon me niet boeien. Mijn ogen vielen dicht of ik ging
weer wat anders doen. Uit eindelijk vanaf ongeveer bladzijde 123 kwam er
spanning en wat voor spanning! De
moorden die worden gepleegd zijn geen standaard moorden en soms dacht ik ‘wow
hoe verzin je het?’. Nog steeds vind ik het een mannenboek, maar heb het toch
uiteindelijk geboeid uitgelezen. Ik vind er nog wel wat open eindjes aan
zitten. Waarom liggen er zoveel dode duiven op straat en sommige personages
krijg ik niet helder, waarom zijn ze zo geworden?
Waarom wordt er niets gedaan aan de wederopbouw van de stad?
Plot 3
Spanning 4
Leesplezier 2
Originaliteit 3
Psychologie 3
Totaal voor mij 3 sterren
voor Strafexpeditie
Caroline
Geen opmerkingen:
Een reactie posten