Ik ga op vakantie en neem mee :Thomas Spiekerman

Ik ga op vakantie en neem mee… de boeken van Thomas Spiekerman

Na het afronden van mijn studie journalistiek ben ik als freelance journalist voor bladen en websites gaan schrijven. Toen ik bij Eric Cortons online platform Cortonville (nu Never Mind The Hype genaamd) ging werken, kwam daar ook allerlei PR-werk bij kijken. Dat beviel me zo goed dat ik er zeker in verder wilde gaan. Omdat ik daarnaast van jongs af aan al boeken verslind, stond een stage bij een uitgeverij  hoog op mijn lijstje. Zodoende ben ik uiteindelijk op de PR-afdeling van A.W. Bruna Uitgevers terecht gekomen, waar ik sinds begin februari van dit jaar werkzaam ben.

Mijn ultieme tip voor de zomervakantie van 2015 is  De pocketatlas van afgelegen eilanden van Judith Schalansky. De grote koffietafeleditie die eerder verscheen is natuurlijk al prachtig, maar persoonlijk vind ik het fijner en praktischer om pockets of kleine paperbacks te lezen als ik op reis ben. Het boek ziet er ten eerste bijzonder mooi uit, maar de soms zwartgallige beschrijvingen zijn ook geweldig om te lezen. Bijvoorbeeld over het eiland Trindade: ‘Deze plek is een topografische ramp. Alles is volslagen willekeurig in de oceaan geworpen (…)’ Heerlijk. 

Natuurlijk moet er ook spanning mee en aangezien de bestemming IJsland is, wil ik zeker eens een thriller van Arnaldur Indridason gaan proberen. Ik heb gekozen voor Nachtstad, die vond ik laatst voor een tientje bij een boekwinkel op het station. Tijdens de redactievergaderingen van muziekblad Lust For Life werden er regelmatig boeken door de redacteuren uitgewisseld. Toen zag ik de naam van deze schrijver voor het eerst voorbij komen. Nu ik zelf voor het eerst naar Reykjavik afreis, lijkt dit me een uitgelezen moment om me ook eens in het werk van deze IJslandse auteur te verdiepen.

Uiteraard moet ik ook wel wat vrolijks en luchtigs meenemen op vakantie. Ik ben een groot fan van David Nicholls. One day was het eerste boek dat ik van hem las en die vond ik zo mooi dat ik ook zijn eerste twee boeken ben gaan lezen. Die romans zijn vooral coming of age verhalen met veel humor en wat minder drama dan in One day. Starter for ten is zelfs een van de grappigste boeken die ik ooit heb gelezen. Sinds Nicholls in DWDD is genoemd is hij ook hier bekend geworden en heeft het boek Us (Wij) het heel goed gedaan. Ik heb ‘m nog steeds niet gelezen, dus die gaat zeker mee!

Naast mijn bureau in het pand van uitgeverij A.W. Bruna staat ook een kast met boeken van uitgeverij Signatuur. Die kast staat bomvol pareltjes uit de wereldliteratuur en bevat ook veel werk van ondergewaardeerde literaire talenten. Eén van die talenten zal ik zo nog in mijn aanraders top 5 noemen. Maar mijn oog is laatst dus gevallen op Hemelstrand van John Ajvide Lindqvist. Een verhaal dat volgens de media wat weg heeft van Stephen Kings Under The Dome en er schijnt een heel eng kind in het boek voor te komen. Ben al jaren King-fan, dus ook deze thriller gaat zeker mee!

En achter mijn bureau staat dan juist weer een andere kast, die van A.W. Bruna zelf. Met daarin alles van Baldacci, George, Grisham enzovoorts. Ik heb al heel wat boeken uit deze kast verslonden tijdens mijn stage maar de allerbeste thriller die ik dit jaar las blijft nog steeds Springvloed van de Borjlinds. Een gruwelijke proloog, constante spanning en een geweldige afsluiting. Normaal wacht ik even voor ik weer een boek van dezelfde auteur (in dit geval auteursduo) oppak, maar ik moet eigenlijk gewoon verder. Dus ook De derde stem gaat mee en bij thuiskomst zal Zwarte dageraad er snel aan geloven…

Aanraders:

Deze boeken raad ik iedereen aan om ooit eens op een reis mee te nemen. Waar je ook heen gaat, al ga je op zakenreis of gewoon op vakantie in eigen land, deze boeken zullen je bijblijven.

-Het reizen vereist sterke zenuwen – Bob den Uyl

Met deze verhalenbundel raakte ik in de ban van Bob den Uyl en ben ik naderhand al zijn werk via webwinkels en antiquariaten gaan verzamelen. Zeer grappig, soms treurig en vol zelfspot. En daarnaast natuurlijk zijn briljante en messcherpe observaties van de ongemakken tijdens vele (trein)reizen die, ondanks dat ze lang geleden plaatsvonden, nergens gedateerd overkomen. Een tijdloos boek.

-De stad van de dromende boeken - Walter Moers
Dit boek ontdekte ik tijdens mijn studententijd en het werd al snel één van mijn favoriete boeken aller tijden. Een absurdistisch fantasy verhaal dat zowel een ode aan als een parodie is van alles wat maar met boeken te maken heeft. Dit jaar verschijnt een nieuw deel van de serie, maar het zal helaas nog even wachten worden op de Engelse vertaling want mijn kennis van het Duits is te beperkt om alle details in de verhalen goed op te pikken. Naar het Nederlands worden de boeken van Moers helaas al een tijdje niet meer vertaald.

-De mooiste handen van Delhi – Mikael Bergstrand
Het is mij een raadsel waarom deze roman niet net zo succesvol is als De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween. Het is minstens net zo grappig en dit boek heeft ook prachtige personages waar je van gaat houden. De hoofdpersoon in dit boek is een pas ontslagen, sombere man die al ijs etend naar voetbalwedstrijden zit te kijken. Meer verklap ik niet, maar ik kan me nog goed herinneren hoe teleurgesteld ik was toen ik het boek uit had. Niet vanwege het einde, want dat was geweldig.  Maar meer omdat ik de personages nog niet los kon laten en verdere verhalen van ze wilde lezen. Alsof het echte mensen waren. Dan heb  je als auteur goed werk geleverd.

Gebroken – Michael RobothamDit vind ik al jaren de beste thriller die ik ooit heb gelezen. Van een zelfde niveau als The Silence Of The Lambs, Stieg Larssons Millennium-trilogie en het hierboven genoemde Springvloed. Een briljante psychologische thriller in heel toegankelijke taal. Sowieso een zeer fijne schrijver en ik ben blij dat zijn boek Leven of dood het dit jaar zo goed doet en bijna thriller van het jaar werd. Maar ja, toen kwam daar plots ook de sensatie Paula Hawkins om het hoekje kijken hè… Maar Robotham is zeer productief dus we gaan hopelijk nog jaren van zijn boeken genieten, maar dit blijft nog steeds zijn beste wat mij betreft.

-Donkere kamer – Steve Mosby

Dit is by far het engste boek dat ik ooit heb gelezen. Ik weet nog dat ik na het boek dichtgeslagen te hebben een rondje ging mountainbiken in het bos. Gewoon overdag. Maar het boek liet me nog niet los, bepaalde scènes bleven langs flitsen en ik kreeg er kippenvel van. Ik denk ook niet dat dit boek snel verfilmd zal worden, vanwege de immense gruwelijkheid. Maar wie weet... Mosby is trouwens vooral bekend van De 50/50 moorden. Die vond ik uiteraard ook zeer goed, net als al zijn andere werk trouwens. Maar geen van die boeken had zo’n impact op me als Donkere kamer. Niet voor tere zieltjes dus, maar voor elke doorgewinterde thrillerlezer zeer aanbevolen!