De cover:
'Hoever mag je gaan in de naam van de liefde?'
Deze tekst prijkt op de voorkant van het nieuwe boek van Anita
Larkens. Op de cover een vrouw die een boek leest, een verbrand boek. Dit roept
bij mij al allerlei vraagtekens op. Dus ik ben erg benieuwd naar het verhaal
hierbij…
Het verhaal:
'Ik zal je vertellen hoe het
gegaan is', zegt Eliza. 'Gewoon alsof we vriendinnen zijn. Wil je dat, mijn
vriendin zijn?'
Nora Drijver is een documentairemaakster. Wanneer ze hoort van een
woningbrand waarbij zes kinderen het leven laten , ziet zij haar kans om eindelijk
door te breken en haar negentig minuten van roem te krijgen. Eliza Hoft, ook
wel het Meisje Hoft genoemd, is het enige overlevende kind van de familie Hof.
Haar zes broertjes en zusjes kwamen om bij de brand die in hun huis woedde.
Haar ouders overleefden de brand ook. Net als haar ouders was Eliza op het
moment van de brand niet thuis: zij was bij haar vriendin Jada thuis waar ze
bij les kreeg van haar vader Victor.
Nora legt de nasleep van het drama vast, door middel van de film
'After the Fire' maar gaande weg haar onderzoek raakt Nora wel heel betrokken
bij Eliza. Als Eliza`s beste vriendin, Jada, dan verdwijnt, rijzen bij Nora
allerlei vragen, heeft Nora de sleutel naar de waarheid?
Mijn mening:
Vanaf bladzijde één raak je betrokken, betrokken in het leven van
Nora en je krijgt medelijden met Eliza. Mijn eerste gedachte was: 'och,
jee dat arme kind het zal je maar gebeuren al je broertjes en zusjes dood, ook
het jonge broertje waar Eliza eigenlijk over moederde.’
Het is geschreven in een heerlijke vlotte schrijfstijl, korte
hoofdstukken en vanuit de ik-vorm van zowel Nora als van Eliza. Maar dit wordt
duidelijk aangegeven en is dus niet verwarrend. Eliza vertelt Nora haar
verhaal, haar ervaring wat er is gebeurd op de avond van de brand. Je snapt
meteen dat Nora persoonlijk betrokken raakt bij het verhaal van Eliza, want dat
had ik zelfs. Toch kreeg ik gewoon de kriebels van bepaalde mensen in het
verhaal. Hoe ver kan je gaan voor je eigen geluk? Dit is een heel onverwachte
wending in het verhaal en daardoor krijg je eigenlijk een hekel aan een
personage.
Gaandeweg het verhaal blijkt mijn mening ongegrond te zijn en al
gauw wordt medelijden het hoofdgevoel bij mij.
Het plot is goed, niet verwacht en eigenlijk heel erg. Ik moet er
persoonlijk niet aan denken. Het verhaal is gewoon goed gevonden, heeft
verschillende wendingen waardoor je door wilt blijven lezen. Een heerlijk boek
voor aan de rand van het zwembad of op het strand, met voldoende spanning en
intriges waar je in mee gezogen wordt.
Moon

Geen opmerkingen:
Een reactie posten