maandag 22 juni 2015

Verbroken - Linda Jansma

Zaterdag 6 juni jl. verscheen Linda Jansma’s 7e thriller ‘Verbroken’. Hier bij het blog werd al een aantal maanden uitgekeken naar dit boek. Wij dragen Linda allemaal een warm hart toe en we hebben als bende gezamenlijk ‘Verbroken’ gelezen. Leest u mee wat Juul, Corina, Miriam en Moon ervan vonden?

Het verhaal
‘Als je geen problemen wilt.
Zwijg dan.’
Dat sms’je zegt genoeg. Ze houden me in de gaten.

Mara de Wolff is erg op zichzelf. Ze leidt een vrij teruggetrokken leven, en naast haar buurman Rudi heeft ze weinig vrienden. Achter haar teruggetrokken leven schuilt een groot verlies: haar kinderen zijn door haar ex-man naar Irak ontvoerd.
Wanneer de 36-jarige ethisch hacker een opdracht krijgt van een groot media bedrijf, Dutch Broadcasting Group (in de persoon van Richard Moorman) om daar het beveiligingssysteem eens flink door te lichten, denkt ze een knoeperd van een opdracht binnen te hebben gehaald en is daar dan ook erg blij mee.
Maar dit is voor korte duur…. Als ze met de opdracht start, stuit ze al snel op informatie waaruit blijkt dat er een terroristische aanslag word voorbereid in Nederland. Ze probeert contact op te nemen met Moorman om te overleggen wat ze moet doen, maar hij is onbereikbaar. Wat nu? Verder onderzoeken? Dieper het systeem induiken? Mara staat in tweestrijd. Maar dan wordt de keuze voor haar gemaakt….ze werkt mee of anders…
En wat doe je dan?

Wanneer is hoop vals? Als je stellig weet dat je hoop op niets uitdraait? Als je zeker weet dat waarop je hoopt nooit waarheid zal worden?

De cover:
Juul: Een gezicht van een vrouw, zoals we de laatste tijd de covers van Linda Jansma kennen. Mooi, ik houd wel van eenheid in het uiterlijk van boeken van diverse schrijvers. Deze past er weer prima tussen. Uiterlijk lijkt de vrouw wel wat op hoofdpersoon Mara.
Moon: De boeken van Linda zijn herkenbaar, je pakt ze er zo tussen uit. Een half vrouwengezicht op de cover, niet heel luguber maar wel heel fijn herkenbaar en ze staan zo mooi naast elkaar in de kast.
Corina: Tja... Ik vind covers met gezichten niet zo. Hij is wel mooi, maar springt er niet uit. Nu maakt dat mij bij een boek van Linda geen bal uit. Al zou ze een hele blanco cover doen met alleen haar naam erop zou ik het boek nog lezen.
Miriam: Een mooie vrouw op de cover, zoals bij de andere boeken van Linda ook het geval is. Een eenheid, maar persoonlijk hou ik er niet zo van. Je ziet het momenteel erg veel in de boekhandels, halve vrouwengezichten. Deze cover valt wel op doordat het een mooi naturel gezicht is.

Onze mening:
Corina: Je wordt meegenomen in de hackerswereld, Mara is een ethisch hacker die een grote opdracht binnensleept. Maar al gauw ziet zij iets vreemds en slaat de twijfel toe. Zal ze wel? Of zal ze niet? Na een beetje speuren besluit ze haar opdrachtgever te bellen om te vragen wat ze moet doen. Maar die is niet te bereiken. Als ze dan ook nog eens een dreigende sms krijgt weet ze niet wat ze moet doen, maar haar nieuwsgierigheid wint, met alle gevolgen van dien.
Je wordt meegenomen in verschillende tijdzones en plaatsen. Dit vond ik in eerste instantie verwarrend, maar ik kwam er redelijk snel in en je hebt die verhaallijnen ook echt wel nodig. De hoofdpersonen worden zeer goed uitgewerkt.
Wat ik wel jammer vind, is dat er geen hoofdstuk is gewijd aan Juda’s gedachten (maar dat had misschien geen toegevoegde waarde?). Alle verhaallijnen komen uiteindelijk mooi bij elkaar. Ik had een ‘slechterik’ op het oog maar oh oh oh hoe kan je er naast zitten?!
Nou heeeeeeeel erg dus! Ik heb genoten van dit boek: de wendingen, de terugblikken. Ja, tuurlijk soms dacht ik...hmmmmm dat is misschien ongeloofwaardig maar het is niet voor niets fictief (thank god) en wie weet wat jij of ik zou doen in de gegeven omstandigheden.

Juul: Toen ik het onderwerp van ‘Verbroken’ las, trok het mij niet zo heel erg aan. Het is een onderwerp waar ik weinig mee heb. Maar omdat Linda Jansma, in mijn ogen, nog geen slecht boek heeft geschreven, wilde ik het boek toch lezen! En eigenlijk kon ik zelfs niet wachten met lezen, ondanks het onderwerp.
Het is geen thriller waar het draait om, kort gezegd, moord-slachtoffer-dader. In zekere zin is deze thriller veel beangstigender. Het verhaal dat wordt verteld, kroop onder mijn huid. En nog erger: het zou zomaar werkelijkheid kunnen worden.
Het is niet alleen maar ellende, sommige stukjes vond ik best grappig. Zoals de pogingen van buren Egbert en Rudi om de inbreker te verjagen. Laten we zeggen dat het meerdere keren niet van een leien dakje ging.
De personages zijn goed beschreven. De dilemma's en beslissingen van Mara zijn begrijpelijk. 
Ondanks haar wreedheid ontkwam ik er niet aan om begrip voor Imara te hebben. En met haar mee te voelen. Naar mate ik bij het eind kwam had ik steeds meer moeite om het boek opzij te leggen, moest doorlezen! Het was weer een echt Linda-boek! Ondanks dat het onderwerp mij niet aanspreekt heeft het boek mij toch gegrepen. Ik vond het iets minder dan ‘Vrij Spel’, maar nog steeds zeker een goed boek.

Miriam: Linda’s zevende thriller gaat over een onderwerp dat mij persoonlijk niet zo aanspreekt. Computers en terroristische aanslagen. Uiterst actueel, dat absoluut. Maar ja, het is een boek van Linda he, dus niet lezen omdat het onderwerp me niet zo ligt, is dan sowieso geen optie.
Mara is een vrouw met een groot verdriet. Ze heeft haar grote liefde Michael verloren nadat hij overleed ten gevolge van een auto-ongeval. Ze hertrouwde uiteindelijk, maar haar tweede echtgenoot Juda ontvoerde hun twee kinderen, Jamal en Isra naar Irak en Mara heeft ze al vijf jaar niet gezien. Mara’s verleden loopt als een rode draad door het verhaal; je komt steeds meer te weten hoe de vork in de steel zit. Je begrijpt hoe Mara de persoon geworden is, die zij op dit moment is.
Maar haar verhaal is niet het enige dat wordt verteld. Er wordt ook een verhaal verteld van iemand anders…een triest, gruwelijk verhaal dat ongelofelijk veel haat heeft gezaaid bij de andere belangrijke vrouw in dit boek, Imara.
De gebeurtenissen spelen zich in rap tempo af, maar doen nergens afgeraffeld of gehaast aan. Cliffhangers waardoor je maar wilt blijven lezen. Alles klopt, nergens losse eindjes. Er wordt niets te snel prijsgegeven, waardoor je de plot al door zou kunnen hebben voordat het eind nog maar in zicht is. Linda is erg bedreven in het opvoeren van onderhuidse spanning. Er dreigt iets en doorlezen is dan de enige optie die je hebt.
Mooie personages, Linda weet ze zo neer te zetten dat je ook voor de ‘slechterik’ sympathie kunt opbrengen. Ik moest enorm gniffelen om buurman Egbert, wat een heerlijk figuur, kostelijk! En wat ik ook erg fijn vond, is dat ik het wat één iemand betrof, helemaal mis had (teveel thrillers lezen is ook weer niet goed, want je zoekt werkelijk overal wat achter;-))
Een heel goed geschreven, spannende thriller over haat, wraak, goed, kwaad, hoop, wanhoop en diepgaande, alles overheersende liefde.
Een thriller die uit moet zodra je begint, maar ik had ook niet anders verwacht!

Moon: Linda heeft het boek in de Ik-vorm vanuit Mara geschreven met een hoop termen uit de IT-wereld die eigenlijk gelijk worden verbeterd in een taal welke ik ook begrijp, dat vind ik super. Zo krijg ik het gevoel dat Mara een superslimme vrouw is die gewoon met beide benen op de grond blijft staan, geen dure woorden maar gewoon huis-tuin en keuken Nederlands.
Het verhaal word geschreven in verschillende tijden wat in dit geval fijn en overzichtelijk leest doordat het goed is aangegeven. Zo zit je in Cambridge USA, zo in Amsterdam dan weer in Bagdad.
                                                                
Het zijn verschillende tijden van Mara’s leven waar je een kijkje in neemt en nog een ander verhaal wat later samen komt. Door die kleine tipjes van de sluier raak je benieuwd en nieuwsgierig naar wat er gebeurd is in Mara’s leven 5 jaar geleden: haar kinderen zijn ontvoerd; Michael, haar eerste man is overleden.. Allemaal vragen komen tijdens het lezen omhoog waardoor je in een flow komt en eigenlijk gewoon door wil lezen.
De personages zijn goed beschreven, er is er eentje bij waar ik echt gewoon de griebels krijg, hierdoor gaan mijn gedachten alle kanten op en ik ben dan ook benieuwd of degene geen dubbelspel speelt, maar daarvoor moet ik eerst het boek uit lezen.
De onmacht en de pijn van Mara maken dat je met haar meeleeft vanaf de eerste bladzijde en steeds meer sympathie met haar krijgt, maar ook hoe verder je in het verhaal komt hoe meer je de achtergrond achter alles weten. Hierdoor kom je in een soort spanningsveld waar je in je hoofd allerlei ideeën over krijgt. Er gebeuren geen gruwelijke lugubere moorden maar de spanning is voelbaar en pakt je meer en meer gaandeweg het verhaal.
Het verhaal is natuurlijk heel actueel en het lijkt me verschrikkelijk om als moeder zo in een tweestrijd te komen je kinderen die je heel graag weer in je armen wilt sluiten, maar dan ook: wil je zoveel doden op je geweten hebben? Het plot is mooi, en zelfs emotioneel en begrijpelijk er kwam bij mij kippenvel op mijn armen bij het verdriet van die ene personage, de onmacht en het wraakgevoel snapte ik zo duidelijk.
Kortom: weer een pageturner, een boek wat je gelezen moet hebben en eentje waar we volgens mij nog veel van gaan horen. Het is zo`n actueel probleem, zo anno 2015 dat ik verwacht dat hier een prijs mee word gewonnen.
Ps. Die gedachte die ik had gaandeweg het verhaal klopte totaal niet, heerlijk om er zo naast te zitten!

Zoals u ziet is dit boek van Linda Jansma weer een boek dat eigenlijk niet kan ontbreken in je kast of op je NTL-lijst. Wij van de Thrillerlezers bende raden het jullie dan ook aan om te lezen. En hoe leuk: iedereen is door Linda op het verkeerde been gezet wat betreft een personage, wij alle vier zaten op een verkeerd spoor en dat is toch een groot compliment naar de schrijfster toe.

Van de Bende krijgt Linda voor ‘Verbroken’ 4 sterren….en wij kijken al uit naar thriller numero 8, dus Linda, ga maar gauw aan de slag!




Koop bij bol.com

Geen opmerkingen:

Een reactie posten