Zaterdag 6 juni jl. verscheen
Linda Jansma’s 7e thriller ‘Verbroken’. Hier bij het blog werd al
een aantal maanden uitgekeken naar dit boek. Wij dragen Linda allemaal een warm
hart toe en we hebben als bende gezamenlijk ‘Verbroken’ gelezen. Leest u mee
wat Juul, Corina, Miriam en Moon ervan vonden?
Het
verhaal
‘Als
je geen problemen wilt.
Zwijg
dan.’
Dat
sms’je zegt genoeg. Ze houden me in de gaten.
Mara de Wolff is erg op zichzelf.
Ze leidt een vrij teruggetrokken leven, en naast haar buurman Rudi heeft ze
weinig vrienden. Achter haar teruggetrokken leven schuilt een groot verlies:
haar kinderen zijn door haar ex-man naar Irak ontvoerd.
Wanneer de 36-jarige
ethisch hacker een opdracht krijgt van een groot media bedrijf, Dutch
Broadcasting Group (in de persoon van Richard Moorman) om daar het
beveiligingssysteem eens flink door te lichten, denkt ze een knoeperd van een
opdracht binnen te hebben gehaald en is daar dan ook erg blij mee.
Maar dit is voor korte
duur…. Als ze met de opdracht start, stuit ze al snel op informatie waaruit
blijkt dat er een terroristische aanslag word voorbereid in Nederland. Ze
probeert contact op te nemen met Moorman om te overleggen wat ze moet doen,
maar hij is onbereikbaar. Wat nu? Verder onderzoeken? Dieper het systeem
induiken? Mara staat in tweestrijd. Maar dan wordt de keuze voor haar
gemaakt….ze werkt mee of anders…
En wat doe je dan?
Wanneer
is hoop vals? Als je stellig weet dat je hoop op niets uitdraait? Als je zeker
weet dat waarop je hoopt nooit waarheid zal worden?
De
cover:
Juul: Een gezicht
van een vrouw, zoals we de laatste tijd de covers van Linda Jansma kennen. Mooi,
ik houd wel van eenheid in het uiterlijk van boeken van diverse schrijvers.
Deze past er weer prima tussen. Uiterlijk lijkt de vrouw wel wat op
hoofdpersoon Mara.
Moon:
De boeken van Linda
zijn herkenbaar, je pakt ze er zo tussen uit. Een half vrouwengezicht op de
cover, niet heel luguber maar wel heel fijn herkenbaar en ze staan zo mooi
naast elkaar in de kast.
Corina: Tja... Ik vind covers met gezichten
niet zo. Hij is wel mooi, maar springt er niet uit. Nu maakt dat mij bij een
boek van Linda geen bal uit. Al zou ze een hele blanco cover doen met alleen
haar naam erop zou ik het boek nog lezen.
Miriam: Een mooie vrouw op de cover, zoals
bij de andere boeken van Linda ook het geval is. Een eenheid, maar persoonlijk
hou ik er niet zo van. Je ziet het momenteel erg veel in de boekhandels, halve
vrouwengezichten. Deze cover valt wel op doordat het een mooi naturel gezicht
is.
Onze
mening:
Corina:
Je wordt meegenomen
in de hackerswereld, Mara is een ethisch hacker die een grote opdracht binnensleept.
Maar al gauw ziet zij iets vreemds en slaat de twijfel toe. Zal ze wel? Of zal
ze niet? Na een beetje speuren besluit ze haar opdrachtgever te bellen om te
vragen wat ze moet doen. Maar die is niet te bereiken. Als ze dan ook nog eens
een dreigende sms krijgt weet ze niet wat ze moet doen, maar haar
nieuwsgierigheid wint, met alle gevolgen van dien.
Je wordt meegenomen in
verschillende tijdzones en plaatsen. Dit vond ik in eerste instantie verwarrend,
maar ik kwam er redelijk snel in en je hebt die verhaallijnen ook echt wel
nodig. De hoofdpersonen worden zeer goed uitgewerkt.
Wat ik wel jammer vind, is
dat er geen hoofdstuk is gewijd aan Juda’s gedachten (maar dat had misschien
geen toegevoegde waarde?). Alle verhaallijnen komen uiteindelijk mooi bij
elkaar. Ik had een ‘slechterik’ op het oog maar oh oh oh hoe kan je er naast
zitten?!
Nou heeeeeeeel erg dus! Ik
heb genoten van dit boek: de wendingen, de terugblikken. Ja, tuurlijk soms dacht
ik...hmmmmm dat is misschien ongeloofwaardig maar het is niet voor niets
fictief (thank god) en wie weet wat jij of ik zou doen in de gegeven
omstandigheden.
Juul:
Toen ik het onderwerp van ‘Verbroken’ las, trok het mij niet zo heel erg
aan. Het is een onderwerp waar ik weinig mee heb. Maar omdat Linda Jansma, in
mijn ogen, nog geen slecht boek heeft geschreven, wilde ik het boek toch lezen!
En eigenlijk kon ik zelfs niet wachten met lezen, ondanks het onderwerp.
Het
is geen thriller waar het draait om, kort gezegd, moord-slachtoffer-dader. In
zekere zin is deze thriller veel beangstigender. Het verhaal dat wordt verteld,
kroop onder mijn huid. En nog erger: het zou zomaar werkelijkheid kunnen
worden.
Het
is niet alleen maar ellende, sommige stukjes vond ik best grappig. Zoals de
pogingen van buren Egbert en Rudi om de inbreker te verjagen. Laten we zeggen
dat het meerdere keren niet van een leien dakje ging.
De
personages zijn goed beschreven. De dilemma's en beslissingen van Mara zijn
begrijpelijk.
Ondanks
haar wreedheid ontkwam ik er niet aan om begrip voor Imara te hebben. En met
haar mee te voelen. Naar
mate ik bij het eind kwam had ik steeds meer moeite om het boek opzij te
leggen, moest doorlezen! Het was weer een echt Linda-boek! Ondanks dat het
onderwerp mij niet aanspreekt heeft het boek mij toch gegrepen. Ik vond het
iets minder dan ‘Vrij Spel’, maar nog steeds zeker een goed boek.
Miriam:
Linda’s zevende
thriller gaat over een onderwerp dat mij persoonlijk niet zo aanspreekt.
Computers en terroristische aanslagen. Uiterst actueel, dat absoluut. Maar ja,
het is een boek van Linda he, dus niet lezen omdat het onderwerp me niet zo
ligt, is dan sowieso geen optie.
Mara is een vrouw met een
groot verdriet. Ze heeft haar grote liefde Michael verloren nadat hij overleed
ten gevolge van een auto-ongeval. Ze hertrouwde uiteindelijk, maar haar tweede
echtgenoot Juda ontvoerde hun twee kinderen, Jamal en Isra naar Irak en Mara
heeft ze al vijf jaar niet gezien. Mara’s verleden loopt als een rode draad
door het verhaal; je komt steeds meer te weten hoe de vork in de steel zit. Je
begrijpt hoe Mara de persoon geworden is, die zij op dit moment is.
Maar haar verhaal is niet
het enige dat wordt verteld. Er wordt ook een verhaal verteld van iemand
anders…een triest, gruwelijk verhaal dat ongelofelijk veel haat heeft gezaaid
bij de andere belangrijke vrouw in dit boek, Imara.
De gebeurtenissen spelen
zich in rap tempo af, maar doen nergens afgeraffeld of gehaast aan.
Cliffhangers waardoor je maar wilt blijven lezen. Alles klopt, nergens losse
eindjes. Er wordt niets te snel prijsgegeven, waardoor je de plot al door zou
kunnen hebben voordat het eind nog maar in zicht is. Linda is erg bedreven in
het opvoeren van onderhuidse spanning. Er dreigt iets en doorlezen is dan de
enige optie die je hebt.
Mooie personages, Linda
weet ze zo neer te zetten dat je ook voor de ‘slechterik’ sympathie kunt
opbrengen. Ik moest enorm gniffelen om buurman Egbert, wat een heerlijk figuur,
kostelijk! En wat ik ook erg fijn vond, is dat ik het wat één iemand betrof,
helemaal mis had (teveel thrillers lezen is ook weer niet goed, want je zoekt
werkelijk overal wat achter;-))
Een heel goed geschreven,
spannende thriller over haat, wraak, goed, kwaad, hoop, wanhoop en diepgaande,
alles overheersende liefde.
Een thriller die uit moet
zodra je begint, maar ik had ook niet anders verwacht!
Moon:
Linda heeft het boek
in de Ik-vorm vanuit Mara geschreven met een hoop termen uit de IT-wereld die
eigenlijk gelijk worden verbeterd in een taal welke ik ook begrijp, dat vind ik
super. Zo krijg ik het gevoel dat Mara een superslimme vrouw is die gewoon met
beide benen op de grond blijft staan, geen dure woorden maar gewoon huis-tuin
en keuken Nederlands.
Het verhaal word
geschreven in verschillende tijden wat in dit geval fijn en overzichtelijk
leest doordat het goed is aangegeven. Zo zit je in Cambridge USA, zo in
Amsterdam dan weer in Bagdad.
Het zijn verschillende
tijden van Mara’s leven waar je een kijkje in neemt en nog een ander verhaal
wat later samen komt. Door die kleine tipjes van de sluier raak je benieuwd en
nieuwsgierig naar wat er gebeurd is in Mara’s leven 5 jaar geleden: haar
kinderen zijn ontvoerd; Michael, haar eerste man is overleden.. Allemaal vragen
komen tijdens het lezen omhoog waardoor je in een flow komt en eigenlijk gewoon
door wil lezen.
De personages zijn goed
beschreven, er is er eentje bij waar ik echt gewoon de griebels krijg, hierdoor
gaan mijn gedachten alle kanten op en ik ben dan ook benieuwd of degene geen
dubbelspel speelt, maar daarvoor moet ik eerst het boek uit lezen.
De onmacht en de pijn van
Mara maken dat je met haar meeleeft vanaf de eerste bladzijde en steeds meer
sympathie met haar krijgt, maar ook hoe verder je in het verhaal komt hoe meer
je de achtergrond achter alles weten. Hierdoor kom je in een soort
spanningsveld waar je in je hoofd allerlei ideeën over krijgt. Er gebeuren geen
gruwelijke lugubere moorden maar de spanning is voelbaar en pakt je meer en
meer gaandeweg het verhaal.
Het verhaal is natuurlijk
heel actueel en het lijkt me verschrikkelijk om als moeder zo in een tweestrijd
te komen je kinderen die je heel graag weer in je armen wilt sluiten, maar dan
ook: wil je zoveel doden op je geweten hebben? Het plot is mooi, en zelfs
emotioneel en begrijpelijk er kwam bij mij kippenvel op mijn armen bij het
verdriet van die ene personage, de onmacht en het wraakgevoel snapte ik zo
duidelijk.
Kortom: weer een pageturner,
een boek wat je gelezen moet hebben en eentje waar we volgens mij nog veel van
gaan horen. Het is zo`n actueel probleem, zo anno 2015 dat ik verwacht dat hier
een prijs mee word gewonnen.
Ps. Die gedachte die ik
had gaandeweg het verhaal klopte totaal niet, heerlijk om er zo naast te zitten!
Zoals u ziet is dit boek
van Linda Jansma weer een boek dat eigenlijk niet kan ontbreken in je kast of
op je NTL-lijst. Wij van de Thrillerlezers bende raden het jullie dan ook aan
om te lezen. En hoe leuk: iedereen is door Linda op het verkeerde been gezet
wat betreft een personage, wij alle vier zaten op een verkeerd spoor en dat is
toch een groot compliment naar de schrijfster toe.
Van de Bende krijgt Linda
voor ‘Verbroken’ 4 sterren….en wij kijken al uit naar thriller numero 8, dus
Linda, ga maar gauw aan de slag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten