Op 20 juni hebben we een bende-uitje naar Amsterdam, want niemand minder dan Karin Slaughter komt de afdeling 'Spanning' openen in de nieuwe vestiging van Scheltema.
Ieder van ons heeft wel iets met de boeken van Karin Slaughter en hoe leuk om deze wereldberoemde schrijfster te gaan ontmoeten?
Helaas werd de opening wat afgeraffeld. Verwacht je bij een opening dat ze een soort lintje zal gaan doorknippen. Nee, men kwam met een grote kartonnen doos aanzetten. Daar scheen een soort oorkonde in te zitten, waar Karin haar handtekening op heeft gezet. Ink stond vooraan met camera, maar voor er een foto gemaakt kon worden, was de doos al weer weg.
De eerste vraag was waarom Karin in elke boek haar vader bedankt. En of het echt zo erg is met het niet eten en geen haren kammen van Karin tijdens het schrijven?
Karins vader heeft een chalet gebouwd in North Georgia County, waar ze zich terug trekt als ze gaat schrijven. Daar houdt hij een oogje in het zeil en brengt regelmatig eten, want ja dat vergeet ze anders dus echt. Ook belt hij af en toe op om te vragen of ze niet vergeet om bijvoorbeeld te douchen. Op de vraag of er iets van haar vader is het boek zit is het antwoord positief. Al was het de eerste keer dat ze een boek in de "ik-vorm" schreef, toch heeft ze het gevoel dat "de stem" van haar vader wel een beetje doorklinkt in het boek. Haar vader zou in een moordlustig iemand veranderen als haar wat zou worden aangedaan. Ze noemt zichzelf echt een vaderskindje.
In het boek schrijft de vader brieven naar zijn vermiste dochter. Hoe belangrijk was dat gedeelte in het boek? Volgens Karin zijn de brieven het hart van het boek en maken die het verhaal! Ben je door dit boek dichterbij je vader gekomen? Volgens Karin wel maar of haar vader dat ook zo ziet durft ze niet te zeggen want ze weet niet of hij het boek ondertussen al gelezen heeft.
Zit er een 'boodschap' achter 'Mooie meisjes'? Ja, zegt Karin en ze geeft aan dat in de USA vooral de mooie, blanke meisjes die vermist worden media-aandacht krijgen en dat ze dat wel een beetje aan de kaak wilde stellen.
Het publiek mocht vragen stellen, maar zoals gebruikelijk is durven mensen niet snel in een grotere groep de aandacht op te eisen. Uit het publiek kwamen dus niet zo heel veel vragen. Wat een geijkte vraag was en die zo vaak gesteld wordt aan Karin: Komen Will en Sara ooit nog terug? En jahaaa, dat gaat gebeuren, maar hoe dat is natuurlijk nog geheim. Ze is daar nog over aan het nadenken, want ze zijn nu erg gelukkig en quote 'happy is boring', zoals Karin het zelf zei.
Ook kwam de vraag of 'Coptown' misschien nog een vervolg krijgt en ja ook dat ligt in de planning, maar dan in de jaren '80, want toen waren er in Amerika een golf kindermoorden. Dit onderwerp gaat daar dan in mee spelen. Als laatste werd er nog gevraagd hoe ze kwam op het idee voor 'Mooie meisjes'? Karin vertelde dat ze op een nacht aan het dromen was en wakker schoot met een idee voor een verhaal. Ze schreef het op en het bleek zowaar een echt goed idee te zijn. Op dat moment was ze eigenlijk een ander boek aan het schrijven, maar dat heeft ze aan de kant geschoven om dit boek eerst te schrijven.Helaas kon ze niet vertellen wat de droom inhield, want dan zou ze het plot van het boek weg geven.
Ik ben mij er van bewust dat ik niet alle vragen heb verwerkt in dit verslag, omdat er aardig wat spoilers in het interview voor kwamen. En daar het in het Engels was en Karin toch best een behoorlijke spraakwaterval is, kon ik ook niet alles bijhouden en opschrijven. Natuurlijk heb ik de belangrijkste vragen en antwoorden wel genoteerd. Het was een interessant maar erg kort interview. Team Thrillerlezers dat zich rot schrijft aan recensies, interviews met iedereen doet en wat nog meer om een mooi en groot blog te vullen, zijn soms ook net gewone mensen en gingen keurig in de rij staan voor een gesigneerd boek en een foto.
De conclusie was later bij de borrel eensgezind: wat een leuk mens die Karin Slaughter!
Corina
Geen opmerkingen:
Een reactie posten