Herinneringen

Ken je dat…je hoort een bepaald liedje en je bent gelijk weer daar waar je was toen dit liedje een herinnering werd.

Als ik Child In Time van Deep Purple hoor, dan ben ik weer 15 en met mijn ouders met vakantie in Oisterwijk, Brabant. We logeren in Hotel Bos & Ven (destijds een vakantieverblijf voor het personeel van de ABN), er zijn dus alleen maar ABN-ers en hun kinderen.

Alle ouders zijn ’s avonds gezellig met elkaar aan de klets in het hoofdgebouw en de wat oudere kids (wij dus) hebben een klein disco-feestje in een van de bijgebouwen. Het is de tijd van de broeken met een hoge taille en hele wijde pijpen, de vrolijke printjes, de hotpants en de plateauzolen. Ik ben best wel een beetje zenuwachtig voor de disco want een van de andere tieners is een hele leuke jongen. Die zenuwen zijn nergens voor nodig want het is hartstikke leuk en gezellig en even later schuifelen we nog wat onwennig op de nieuwe hit van Deep Purple.

Als het nummer is afgelopen ga ik in de vensterbank zitten, het is een warme zomeravond, dus het raam staat open. Mijn leuke danspartner is even weg, hij haalt wat te drinken voor ons. Ik klets wat met een van de andere meiden waar ik tijdens deze vakantie veel mee optrek. Plotseling word ik van achter vastgegrepen…nou ja dat klinkt ook weer zo…iemand slaat zijn armen om me heen en ik schrik zo dat ik een gil geef en achteruit het raam uit kukel…boven op de dader aka mijn leuke date van de avond, die nu wat sneu met een stukje van zijn tand naar zijn omgevallen frisdrankje ligt te kijken…en na een check of verder alles oké is beginnen wij, en iedereen die het gezien heeft, hard te lachen…daar denk ik dus aan elke keer als ik Child In Time hoor ;)

Zo heb ik inmiddels heel veel liedjes met een herinnering verzameld…sommige leuk, andere weer iets minder leuk…zo is het nummer Old & Wise van The Alan Parsons Project een begrafenisliedje, is de LP Eli van Kaz Lux en Jan Akkerman onlosmakelijk verbonden met mijn eerste grote liefde. Als ik een nummer van TOOL hoor, zie ik mezelf weer midden in de nacht van A naar Z rijden en zo kan ik nog wel even doorgaan. Don’t worry dat doe ik niet want anders komt niemand meer aan een boek of een bak sushi’s toe ;)

Waar ik ook vaak bepaalde herinneringen bij heb is aan geuren, misschien nog wel sterker dan bij muziek, maar toch meer verweven in het dagelijks leven (gadver dat rijmt). Pas gemaaid gras ruikt toch echt naar de zomer, vind ik en hoe lekker kan het ruiken na een flinke regenbui. Zelf ben ik gek op de geuren van het bos, die mossige houtachtige geur vol zuurstof…heerlijk. En ook dozen vol memories aan het bos, maar daar ga ik al helemaal niks over zeggen.

Een geur die ik ook nooit zal vergeten is de geur van lachgas…als kind van 4 werden tijdens een 6 weeks verblijf in het ziekenhuis ook maar gelijk even mijn keel- en neusamandelen geknipt. Beetje jammer dat mijn ouders dat even ‘vergeten’ waren te zeggen, dus op een morgen werd ik meegenomen en op de schoot van een verpleegster gezet…so far so good,  totdat ik een kapje over mijn mond en neus kreeg waar een hele rare lucht aan zat. Ik heb geworsteld en net zo lang mijn adem ingehouden totdat ik paars werd…uiteraard heb ik het niet gewonnen en werd enige tijd later wakker met keelpijn en zonder amandelen…ik heb een week niet tegen mijn ouders willen praten…

Zoute zeelucht, ook lekker…net zoals dat boomlange Roemeense vakantievriendje met het lichaam van een Griekse God…Sorin heette hij, wat Zon betekent, maar hij noemde zichzelf Sorry…eh…waar was ik…ow ja geuren ;) Zo denk ik bij een benzine- en olielucht altijd aan mijn ex, hangt er op en achter het toneel van oude theaters altijd een bepaalde lucht waardoor ik gelijk weer op de planken van het Kurhaus sta.

En dan is er nog de geur van boeken, oude boeken, nieuwe boeken…ze ruiken allemaal en allemaal anders. Dat alleen al is een reden waarom ik nooit alleen maar een e-reader zal hebben…ik zal altijd papieren boeken willen blijven hebben om aan ze te kunnen ruiken…de oude, soms wat muffige boeken van mijn oma…de net vers van de pers boeken…de dierbare kinderboeken, de op vakantie gekochte boeken die, zoals je jezelf wijsmaakt, ruiken naar het land of de stad waar je ze gekocht hebt…de emotionele boeken waar je de gevallen tranen nog in kan ruiken…allemaal heerlijk.

Nog een geur die ik erg lekker vind is de geur van een vers opgemaakt bed…net gewassen, door de wind gedroogde lakens/dekbedovertrek…ik krijg er gewoon slaap van ;)

Which reminds me…ik moet de was nog doen…bye bye.

Tot de volgende geur,

Ann