Gebroken monsters - Lauren Beukes

Als ik de recensies mag geloven, die met het boek werden meegestuurd, is dit een aanrader. Ik ga er achter komen, want ik mag dit boek lezen voor het uitkomt in Nederland, hoe gaaf is dit? Lauren Beukes (1976, Johannesburg) is journaliste, scenarioschrijfster en een veelgeprezen columniste. Eerder publiceerde ze ‘Moxyland’ en ‘Zoo City’, waar voor ze diverse prijzen won. Ze woont in Kaapstad met haar man en dochter.

De cover:
Een heel vage omslag: een jongensfiguur met hoeven en een staartje, en daarin afbeeldingen verwerkt. Mmm tja, wat zal ik er van zeggen, hij maakt me zeker nieuwsgierig; of ik hem mooi vind weet ik niet. Als ik deze zou zien liggen zou ik hem wel oppakken omdat hij zo vaag is en iets sinisters heeft. Dus dan is de omslag wel geslaagd denk ik. De tekst “Zelfs moordenaars hebben dromen” maakt nog meer radartjes in mijn hoofd los. Daar wil ik meer over weten.

De omslag krijgt van mij 3 punten, omdat ik hem dus echt niet mooi vind, maar hij maakt me wel enorm nieuwsgierig naar de inhoud.

Het verhaal:

Detective Gabrielle Versado heeft al veel lijken gezien en veel moordenaars opgespoord. Maar nog niet eerder heeft ze iets gezien wat vreemder is dan het lichaam dat op een verlaten weg in Detroit is gevonden.

Half jongen, half hert, op de een of andere manier aan elkaar gelijmd. Detroit is het stervende hart van de American Dream, en in de vervallen straten en industriegebieden van Murder City zoekt een moordenaar naar nieuwe slachtoffers.

Een moordenaar die toegang probeert te krijgen tot de donkerste kant van de mens, en een nieuwe wereld wil creëren van vlees, bloed en dromen. Dit is de tekst waar ik het mee moet doen voor ik aan het lezen raak..

‘Een jonge nog geen puber, zijn bovenlijf gelijmd om de lichaamsdelen aan elkaar te houden van boven een jongen en van onder de onderste helft van een hert, met hoeven en al. Het witte pluimpje van de staart steekt als een koddig vlaggetje in de lucht.’

Inspecteur Gabrielle Versado wordt opgeroepen bij dit wel heel vreemde lijk dat gevonden is op een verlaten weg in Detroit. Ze is wel een hoop gewend, maar zoiets heeft ze nog nooit gezien. Gabriella gaat met haar team op zoek naar de moordenaar, ze hebben weinig aanknopingspunten, niemand eerder heeft ooit zoiets gedaan. Wie doet zoiets? Wie verminkt er een kind zo erg en wat is de gedachte erachter? Heeft het te maken met racisme, satanisme, taxidermie? Het team staat voor een raadsel. Dan stuit het team op nog een ‘lichaam’, is er sprake van seriemoordenaar?

Mijn mening:

Gabriella woont sinds haar scheiding met haar dochter Layla in Detroit, haar dochter heeft het erg moeilijk met de scheiding. In het begin van het boek komen de verschillende personages aan bod, maar het komt langzaam op gang, je hebt geen idee waar het heen gaat. Ik kon moeilijk in het boek komen, zeker na het pakkende begin. Het lijk vond ik echt geweldig, daarna was ik het even kwijt, maar toen Gabriella weer aan het onderzoek begon was ik gelijk weer gepakt.

Waarschijnlijk valt alles op het einde helemaal in elkaar, we gaan het beleven. Door het lijk, half jongen/half hert ben ik vet benieuwd naar de dader en zijn beweegredenen daartoe. Het boek is geschreven in een heden en verleden, je gaat van verleden naar het heden, wat soms lastig leest: je raakt af en toe even helemaal het verhaal kwijt. De stukken van het onderzoek zijn diepgaand en goed beschreven.

Toch raak je hoe verder je komt in het boek meer begaan met de personages: de kunstenaar Clayton, Gabriella`s dochter en haar vriendin Cas die op jacht gaan naar een pedo die ze willen ontmaskeren, Jonno en zijn nieuwe vriendin Jen-Q die samen een film willen maken voor op YouTube, en Ramon en TK, de zwervers, allemaal maken ze deel uit van het geheel.

Lauren heeft de personages goed en uitgebreid neer gezet, eerst lijken het verhalen op zich maar heel langzaam kom je op een punt dat je bedenkt ‘he.. zou het dan zo zitten?’

Maar dan slaat het hele verhaal om. Ik heb dit boek gelezen en heb me verbaasd over het verhaal. Het eerste deel raakte ik de weg kwijt, halverwege kon ik het niet meer wegleggen en dan het laatste stuk was ik weer helemaal de weg kwijt.

Het verhaal heeft iets fantasy-achtigs, maar er is ook een hoop beschreven van het sociale media gebeuren, de kracht van YouTube en het heeft iets enorm duisters. Ik weet eigenlijk niet wat ik er van moet vinden wat wel laat blijken dat de radars in mijn hoofd overuren hebben gemaakt.

Plot: 2

Leesplezier: 3

Spanning: 3

Schrijfstijl: 1

Conclusie: 2,5 sterren

Moon