Wat vond Caroline Kuiper van Drie weduwen, één graf van Charmaine Hulsbosch?

Hoe overleef je een vermissing?

Dit is het eerste roman van deze auteur, gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Een roman van 124 bladzijden die het verhaal vertellen van 4 vrouwen waarvan de mannen worden vermist op zee.

Een collega in de bibliotheek wees me op het boek, omdat zij het een goed verhaal vond. De cover van het boek vind ik mooi, rotspunten in de zee en ik wilde dit boek ook wel eens lezen. Ik geef de cover 7 punten.

Het verhaal wordt verteld door Charlotte, die samen met haar man Siebe de eerste verjaardag van hun zoon Auke viert. Siebe en Charlotte hebben een boot gekocht en dopen die ‘De vooruitgang’. Zij willen met deze boot gaan werken en er een sportvissersboot van laten maken. Siebe wil met zijn stiefvader, een goede vriend en een ervaren sportvisser, een tocht naar Duitsland gaan maken. Steeds wordt dit uitgesteld, maar op de eerste verjaardag van zijn zoontje, is het weer goed en aan het einde van die avond varen Siebe, Derk, Hein en Ben met de boot naar Duitsland.

Charlotte wacht op een telefoontje van Siebe, maar de boot komt niet in Duitsland aan.

Nadat het lichaam van Ben is aangespoeld, is het bijna zeker dat de boot gezonken is.  Wanneer de boot op de bodem van de zee gevonden wordt en er een gedeelte van een lichaam geborgen wordt, staan er 3 weduwen aan één graf, omdat het niet duidelijk is van wie dit stuk romp is.

Dit boek gaat over de onzekerheid bij een vermissing. Ieder telefoontje of bezoekje geeft weer hoop of teleurstelling. Het gaat over het leven van de nabestaanden hoe zij ermee om gaan en hoe zij  hun leven weer proberen op te pakken.

Normaal lees ik thrillers, maar deze roman is een verhaal op thrillerniveau: je moet er niet aan denken dit mee te maken.

Oordeel:

Een boek wat je aan het denken zet. Het was soms wat onsamenhangend en wie Ellen nu precies is, daar ben ik nog niet achter. Toch een goed geschreven debuutroman.

Ik geef het boek 3,5 ster.